Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het boek dat niet gelezen kon worden**
Op een zonnige dag, op een plein in de stad, zat een groep kinderen te spelen. Ze renden, lachten en maakten veel geluid. In het midden van het plein stond een grote boom. De takken waren vol met groene bladeren en de schaduw was heerlijk koel.
Bram was een slanke jongen met golvend bruin haar. Hij droeg een T-shirt met een grappige tekst erop en zijn favoriete sneakers. Bram hield van klimmen. Hij klom vaak in de boom om naar de wereld beneden te kijken. Vandaag was hij extra avontuurlijk. Hij wilde zo hoog mogelijk klimmen.
Lynn, een meisje met bohemian stijl kleding, zat op een bankje en keek naar Bram. Ze had altijd al bewondering voor zijn klimkunsten. Maar vandaag voelde ze zich wat gestrest. Ze had iets gehoord over een bijzonder boek dat op het plein lag.
"Wat is er, Lynn?" vroeg Bram terwijl hij naar beneden kwam.
"Er is iets vreemds aan de hand," zei Lynn met een frons op haar gezicht. "Er ligt een boek onder de boom, maar niemand kan het lezen."
Bram keek nieuwsgierig naar het boek dat onder de boom lag. Het zag er oud uit, met een leren kaft en gouden letters die glinsterden in de zon.
"Waarom kan niemand het lezen?" vroeg hij.
"Ik weet het niet," antwoordde Lynn. "Maar ik heb gehoord dat het komt door de woorden die erin staan."
Bram knikte en besloot om dichterbij te gaan kijken. Toen hij het boek oppakte, voelde hij iets bijzonders. Het was alsof het boek hem iets wilde vertellen, maar de woorden dansten voor zijn ogen.
Lynn kwam naast hem staan en samen keken ze naar de pagina's vol vreemde letters en symbolen.
"Wat is dit?" vroeg Lynn verbaasd.
Bram zuchtte. "Ik denk dat dit boek speciaal is."
Op dat moment kwam hun leraar, meneer Santos, voorbijwandelen. Hij had geduldige ogen en altijd tijd voor vragen van zijn leerlingen.
"Meneer Santos!" riep Lynn enthousiast. "Kunt u ons helpen? Dit boek kan niemand lezen!"
Meneer Santos glimlachte en kwam dichterbij. "Laat eens kijken," zei hij terwijl hij het boek aanpakte.
Hij bladerde door de pagina's en knikte langzaam. "Dit is inderdaad bijzonder," zei hij zachtjes.
"Wat betekent het?" vroeg Bram nieuwsgierig.
Meneer Santos legde uit: "Soms zijn er boeken die alleen door bepaalde mensen gelezen kunnen worden." Hij keek naar Bram en Lynn met twinkeling in zijn ogen. "Misschien heeft dit boek iets te maken met jullie."
Bram voelde zich ineens heel speciaal. Wat als dit boek alleen voor hem was? Maar tegelijkertijd voelde hij ook stress opkomen; wat als hij niet kon lezen wat erin stond?
Lynn merkte zijn spanning op en zei: "We moeten gewoon proberen! Misschien kunnen we samen ontdekken wat erin staat."
Dus gingen ze zitten onder de grote boom, terwijl meneer Santos hen aanmoedigde om te beginnen met lezen.
Bram nam diep adem en begon langzaam te lezen: “In een verre wereld…”. De woorden leken te flonkerden als sterren aan de hemel, maar ze waren ook verwarrend voor hem vanwege zijn dyslexie.
Lynn hielp hem door samen hardop te lezen: “In deze wereld…”. Het klonk als muziek in hun oren, zelfs al begrepen ze niet alles meteen.
Ze lachten om hun fouten en maakten grapjes over hoe gek sommige zinnen klonken. Het avontuur van het lezen bracht hen dichter bij elkaar zonder dat ze dat echt doorhadden.
Na een tijdje merkte Bram dat hij minder gestrest was geworden over het lezen van moeilijke woorden. Samen met Lynn ontdekte hij nieuwe zinnen die hen meenamen naar andere werelden vol magie en avontuur.
Meneer Santos zat naast hen en luisterde aandachtig naar hun verhalen over draken, prinsessen en verre landen waar alles mogelijk was.
Uren gingen voorbij terwijl ze samen lazen onder de boom op het plein. De zon begon al onder te gaan toen ze eindelijk klaar waren met hun eerste hoofdstuk.
“Dat was geweldig!” zei Lynn enthousiast terwijl ze haar handen in haar schoot vouwde.
“Ja,” antwoordde Bram met glinsterende ogen, “maar we hebben nog zoveel meer te ontdekken!”
Meneer Santos knikte goedkeurend: “Jullie hebben goed samengewerkt vandaag.”
Ze keken nog eens naar het oude boek dat nu zo speciaal voor hen was geworden. Het leek alsof het hen had samengebracht zonder dat ze daarover na hadden gedacht.
“Zullen we morgen weer komen?” vroeg Lynn hoopvol.
“Ja!” riep Bram enthousiast terug terwijl hij weer omhoog klom in de boom om beter zicht te hebben op hun nieuwe avontuur dat nog moest komen.
En zo werd elke dag op het plein gevuld met nieuwe verhalen uit ‘het boek dat niet gelezen kon worden’. Samen ontdekten ze meer dan alleen woorden; ze ontdekten hun eigen kracht om samen dingen mogelijk te maken – zelfs als die dingen soms moeilijk leken of ver weg stonden zoals sterren aan de hemel boven hen.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes