Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een wereld zonder woorden**
Op een zonnige dag in de stad, waar de lucht blauw was en de vogels vrolijk zongen, stond er een grote rotonde. De rotonde was niet zomaar een rotonde. Het was een plek waar mensen vaak samenkwamen. Auto’s draaiden rond en fietsers gleden voorbij. Maar op deze dag was het stil. Er waren geen woorden te horen.
Timo, een jongen van twaalf jaar met een nieuwsgierige blik, stond aan de rand van de rotonde. Hij had kort bruin haar en droeg een T-shirt met een grappige tekst erop. Timo hield van raadsels en mysteries, maar vandaag voelde alles anders. Hij keek om zich heen en zag Nelle staan. Nelle had lang zwart haar dat in een vlecht zat en ze droeg kleurrijke kleding die opviel tussen de grijze auto’s.
Nelle was creatief en altijd druk in haar hoofd. Soms had ze moeite om stil te zitten, vooral als ze veel ideeën had. Vandaag leek ze echter kalm te zijn, maar er was iets aan haar dat Timo opviel. Ze keek naar de grond en haar ogen waren groot van verwondering.
“Timo!” riep Nelle plotseling, “kijk!” Ze wees naar iets op de grond. Het was een klein boekje, helemaal vergeten door iemand die voorbij was gelopen.
Timo bukte zich om het boekje op te pakken. Het was oud en versleten, maar het had mooie kleuren op de kaft. “Wat zou erin staan?” vroeg hij nieuwsgierig.
“Misschien zijn het verhalen,” zei Nelle met glinsterende ogen. “Of misschien is het wel vol tekeningen!”
Ze openden het boekje samen en keken naar binnen. Maar tot hun verbazing waren er geen woorden of tekeningen te zien. Alleen lege pagina’s keken hen aan.
“Een wereld zonder woorden,” zei Timo zachtjes terwijl hij over de lege pagina’s streek.
Nelle knikte langzaam. “Wat als we onze eigen verhalen maken?” stelde ze voor.
Timo vond het een geweldig idee! Ze besloten om hun eigen verhalen te schrijven in het boekje, maar dan zonder woorden. Hoe zouden ze dat doen? Ze keken elkaar aan en begonnen te lachen.
“Laten we tekenen!” riep Nelle enthousiast.
Ze zochten naar potloden in hun tassen en begonnen te tekenen op de lege pagina’s van het boekje. Timo tekende een grote zon met stralen die over de hele pagina verspreid waren. Nelle tekende bloemen in allerlei kleuren die om de zon heen dansten.
Terwijl ze bezig waren, kwamen er meer kinderen naar de rotonde toe kijken wat ze deden. Een paar jongens met skateboarden stopten even om hen te bekijken, net als enkele meisjes die met hun fietsen langsreden.
“Wat zijn jullie aan het doen?” vroeg één van de jongens nieuwsgierig.
“We maken onze eigen verhalen zonder woorden!” zei Timo trots.
De jongens keken elkaar aan en leken niet helemaal te begrijpen wat dat betekende, maar dat maakte niet uit. Ze kwamen dichterbij staan om mee te kijken naar wat Timo en Nelle maakten.
Nelle begon nu ook dieren te tekenen: een vrolijke hond die met zijn staart kwispelde en een kat die lui in de zon lag te slapen. De kinderen rondom hen begonnen ook enthousiast mee te doen; iedereen pakte potloden of stiften uit hun tassen en begon hun eigen tekeningen toe te voegen aan het verhaal zonder woorden.
De rotonde veranderde langzaam in een grote kunstwerkplaats vol kleur en creativiteit! Iedereen werkte samen aan één groot verhaal dat steeds groter werd naarmate meer kinderen zich aansloten bij hen.
Uren gingen voorbij terwijl ze samen tekenden en lachten zonder ooit echt veel woorden uit te wisselen. De zon begon onder te gaan, waardoor alles in gouden licht werd gehuld.
Toen ze klaar waren met tekenen, stapten Timo en Nelle terug om naar hun werk te kijken. Het boekje zat vol met prachtige tekeningen: zonnen, bloemen, dieren en zelfs sterren! Het leek wel alsof ze samen een nieuwe wereld hadden gemaakt – eentje vol kleur zonder enige tekst of uitleg nodig hadden!
“Dit is geweldig!” zei Nelle blij terwijl ze naar alle tekeningen keek.
Timo knikte instemmend: “Ja! We hebben iets bijzonders gemaakt.”
De andere kinderen begonnen langzaam weg te gaan toen het donkerder werd buiten, maar Timo en Nelle bleven nog even staan bij hun kunstwerk op de rotonde.
“Zullen we dit vaker doen?” vroeg Nelle terwijl ze haar vlecht opnieuw goed deed voor zij naar huis ging.
“Ja! Laten we elke week komen,” antwoordde Timo enthousiast.
En zo gebeurde het dat elke week na schooltijd kinderen bij de rotonde kwamen om samen verhalen zonder woorden te maken in hun speciale boekje vol tekeningen.
Hun wereld groeide steeds verder uit tot iets moois waar iedereen welkom was; waar creativiteit geen grenzen kende – alleen maar kleurige bladzijden vol vreugde!
En zo leefden zij verder in hun wereld zonder woorden; gelukkig met elkaar bezig zijn – gewoon omdat het leuk was!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes