Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De ontdekking van een nieuwe planeet**
In een drukke stad, waar de mensen altijd haastig waren, stond er een groot park. Dit park was een plek waar kinderen speelden, honden renden en volwassenen even konden ontspannen. Maar in dit park gebeurde iets heel bijzonders. Het was de plek waar een vrolijke clown woonde, genaamd Felix de Flauwerik.
Felix had een grote rode neus, kleurrijke haren die alle kleuren van de regenboog hadden en hij droeg altijd een te grote broek met stippen. Hij maakte iedereen aan het lachen met zijn grappen en grollen. Maar Felix had ook vrienden die hem hielpen in zijn clowneske avonturen.
Er was bijvoorbeeld Greta, een vrolijke vrouw met lange vlechten en altijd een glimlach op haar gezicht. Ze werkte als acrobate en kon zich in de meest vreemde posities wringen. Dan was er ook Otto, een robuuste man met een kaal hoofd en een lange baard die altijd naar het circus rook. Hij had soms wat moeite om dingen te begrijpen, maar dat maakte hem niet minder lief.
Op een zonnige dag besloten Felix, Greta en Otto om samen te gaan picknicken in het park. Ze namen sandwiches mee, appels en natuurlijk veel limonade. Terwijl ze zaten te genieten van hun maaltijd, keek Felix omhoog naar de lucht.
“Wat als er daarboven nog meer planeten zijn?” vroeg hij met glinsterende ogen.
Greta lachte: “Natuurlijk zijn er meer planeten! Misschien wel duizenden!”
Otto knikte enthousiast, maar begreep niet helemaal wat ze bedoelden. “Wat is een planeet?” vroeg hij met zijn zware stem.
Felix legde uit: “Een planeet is als onze aarde, maar dan ergens anders in het heelal! Stel je voor dat we er één ontdekken!”
Greta sprong op: “Laten we dat doen! Laten we onze eigen planeet ontdekken!”
Otto klapte in zijn handen: “Ja! Een nieuwe planeet!”
En zo begon hun avontuur. Ze maakten plannen om hun eigen telescoop te bouwen van oude materialen die ze in het park konden vinden. Felix vond wat karton en oude flessen; Greta had wat touw bij zich; en Otto bracht stevige takken mee die hij had verzameld.
Ze werkten samen onder de zon terwijl ze lachten en grapjes maakten over hun toekomstige ontdekkingen. Otto probeerde zelfs om de takken op zo’n manier te plaatsen dat ze eruitzagen als sterrenstelsels.
Na uren werken hadden ze eindelijk hun telescoop af! Het was geen perfecte telescoop zoals je die in boeken ziet, maar voor hen was het geweldig genoeg. Ze zetten het op een heuvel in het park zodat ze beter naar de lucht konden kijken.
“Nu moeten we wachten tot het donker wordt,” zei Felix terwijl hij naar de zon keek die langzaam onderging.
Toen de sterren verschenen, keken ze vol verwondering door hun zelfgemaakte telescoop. Ze zagen twinkelende sterren en zelfs enkele vallende sterren!
“Wow!” riep Greta uit terwijl ze haar ogen wijd opendeed van verbazing.
Otto keek door de telescoop en zei: “Ik zie… iets! Wat is dat?”
Felix leunde dichterbij om te kijken. “Dat is gewoon een ster,” zei hij lachend.
Maar toen viel zijn blik op iets anders – iets groots en rond dat niet leek op andere sterren of planeten die hij kende.
“Wacht eens even!” zei hij met grote ogen. “Dat lijkt wel… Een nieuwe planeet!”
Greta sprong op van blijdschap: “We hebben echt iets ontdekt!”
Otto klapte weer enthousiast in zijn handen: “Een nieuwe planeet! Wat gaan we ermee doen?”
Felix dacht na terwijl hij naar de lucht staarde. “We kunnen hem vernoemen! Hoe noemen we onze nieuwe planeet?”
Greta dacht even na en zei toen: “Laten we het ‘Geluk’ noemen! Omdat we zo gelukkig zijn nu.”
Otto knikte goedkeurend: “Geluk is goed!”
En zo werd hun ontdekking ‘Planeet Geluk’ genoemd. De drie vrienden waren dolblij met hun vondst en besloten om elke avond naar Planeet Geluk te kijken vanuit hun park.
De dagen gingen voorbij waarin ze samen picknickten onder de sterrenhemel, lachten om elkaars grappen en genoten van elkaars gezelschap terwijl ze dachten aan hun nieuwe planeet.
Maar soms voelde Otto zich neerslachtig als hij niet helemaal begreep wat er gebeurde of als hij niet kon meedoen met sommige grappen van Felix of Greta. Hij zat dan stilletjes aan de rand van het gras terwijl zij lachten en plezier maakten.
Felix merkte dit op en ging naast hem zitten: “Hé Otto, alles goed?”
Otto zuchtte diep: “Ik begrijp soms niet alles wat jullie zeggen.”
Felix glimlachte vriendelijk: “Dat maakt niet uit! Jij bent onze vriend, ongeacht wat je begrijpt of niet.”
Greta kwam erbij zitten: “Ja! We hebben jou nodig bij onze avonturen.”
Otto voelde zich weer beter worden bij deze woorden van zijn vrienden. Hij realiseerde zich dat vriendschap niet alleen gaat om begrijpen; het gaat ook om samen lachen en genieten van kleine momenten zoals deze onder de sterrenhemel.
En zo bleven Felix, Greta en Otto elke avond naar Planeet Geluk kijken vanuit hun park – drie vrienden die samen dromen over avonturen ver weg in het heelal zonder ooit echt weg te gaan.
Hun ontdekking bracht hen dichter bij elkaar dan ooit tevoren – zelfs zonder magie of geheimen – gewoon door simpelweg samen te zijn onder de sterrenhemel in hun geliefde park vol gelach en vreugde.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes