Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De man die alles wist over sterren**
Op een zonnige dag in de stad, waar de lucht blauw was en de wolken wit, zat Niko op een groot veld. Het veld was omringd door hoge gebouwen en drukke straten. Maar hier, op dit stukje gras, voelde Niko zich vrij. Hij had zijn surfplank naast zich liggen. De plank was lang en golvend, net als de zee waar hij zo van hield.
Niko was een gepassioneerde surfer. Hij droomde vaak van grote golven en het geluid van het water dat tegen de kust klotste. Maar vandaag was hij niet aan het surfen. Vandaag was hij aan het denken. Niko had altijd veel vragen in zijn hoofd. Vragen over de sterren, over de zee en over alles wat hij zag.
Terwijl hij daar zat, kwam Liesbeth aanlopen. Liesbeth was een vriendin van Niko en ook een surfer. Ze had krullend haar dat in de wind waaide en ze droeg een kleurrijke bikini met bloemen erop. "Hé Niko!" riep ze vrolijk. "Wat doe je hier? Mis je de zee?"
Niko keek op en glimlachte een beetje. "Ja," zei hij zachtjes. "Maar ik denk ook na over sterren."
"Sterren?" vroeg Liesbeth nieuwsgierig terwijl ze naast hem ging zitten op het gras. "Wat weet jij daarover?"
Niko haalde zijn schouders op. "Ik weet niet veel," zei hij eerlijk. "Maar ik heb gehoord dat er een man is die alles weet over sterren."
Liesbeth's ogen glinsterden van enthousiasme. "Echt waar? Wie is die man?"
"Ik weet het niet precies," antwoordde Niko, "maar ik heb gehoord dat hij vaak hier in de buurt is."
Liesbeth dacht even na en zei toen: "Laten we hem zoeken! Misschien kan hij ons meer vertellen."
Niko knikte langzaam, maar zijn hoofd voelde zwaar van al het denken. Hij vond het moeilijk om dingen te plannen of te organiseren, maar Liesbeth leek zo enthousiast dat hij besloot mee te gaan.
Ze stonden op en begonnen rond te lopen op het veld, tussen de mensen die aan het sporten waren of gewoon aan het genieten van de zon. Na een tijdje zagen ze een oudere man zitten op een bankje onder een boom.
De man had grijs haar en droeg een bril met dikke glazen. Hij keek naar boven naar de lucht, alsof hij naar iets zocht dat niemand anders kon zien.
"Dat moet hem zijn!" fluisterde Liesbeth tegen Niko.
Ze liepen naar hem toe en stelden zich voor: "Hallo! Wij zijn Niko en Liesbeth! We hebben gehoord dat u alles weet over sterren."
De man draaide zich om en glimlachte vriendelijk. "Hallo daar! Ik ben meneer Kowalski," zei hij met een zware Poolse accent.
"Wat weet u over sterren?" vroeg Liesbeth vol nieuwsgierigheid.
Meneer Kowalski leunde iets naar voren, zijn ogen glinsterden achter zijn bril. "Sterren," begon hij langzaam, "zijn als kleine lampjes aan de hemel." Hij wees omhoog naar de lucht vol met stralende stippen.
Niko luisterde aandachtig terwijl meneer Kowalski vertelde over hoe sterren ontstonden uit gaswolken in de ruimte en hoe ze miljoenen jaren konden leven voordat ze uitdoofden.
"En wist je," vervolgde meneer Kowalski met enthousiasme, "dat sommige sterren veel groter zijn dan onze zon? En dat er zelfs sterrenstelsels zijn met miljarden sterren?"
Niko vond het fascinerend om te horen hoe deze man zoveel wist over iets wat zo ver weg leek maar toch zo dichtbij was als je omhoog keek.
Liesbeth vroeg: “Hoe kan je al die dingen weten?”
Meneer Kowalski lachte zachtjes en zei: “Ik heb altijd veel gelezen over sterren en ruimtevaart.” Zijn stem klonk warm en uitnodigend.
Niko voelde zich soms verveeld als mensen praatten over dingen die voor hen vanzelfsprekend waren, maar nu voelde alles anders aan. Meneer Kowalski sprak rustig en duidelijk; elke zin maakte nieuwe beelden in Niko’s hoofd.
Na enige tijd vroeg Niko: “Waarom vindt u sterren zo interessant?”
Meneer Kowalski dacht even na voordat hij antwoord gaf: “Sterren herinneren ons eraan hoe klein we eigenlijk zijn in dit grote universum,” zei hij met een glimlachje.
Liesbeth knikte begrijpend terwijl ze naar boven keek naar de blauwe lucht vol wolken die nu steeds meer vorm kregen door hun gesprek.
“En wat is uw favoriete ster?” vroeg zij nieuwsgierig.
“Ah,” zei meneer Kowalski enthousiast, “dat is Sirius! Het is één van de helderste sterren aan onze hemel.” Zijn ogen straalden bij het noemen van deze ster.
Niko vond het leuk om te luisteren naar meneer Kowalski’s verhalen over Sirius en andere sterrenbeelden zoals Orion met zijn drie heldere sterren die samen lijken te stralen als vrienden in de nachtelijke lucht.
Na enige tijd merkte Niko dat er steeds meer mensen om hen heen kwamen staan om te luisteren naar meneer Kowalski’s verhalen over sterrenkunde.
Het gesprek ging verder terwijl ze samen lachten en vragen stelden aan deze bijzondere man die zoveel wist over iets wat hen allemaal verbond – hun dromen onder dezelfde lucht vol sterren.
Uiteindelijk moesten Niko en Liesbeth afscheid nemen van meneer Kowalski omdat ze nog wilden surfen voordat de zon onderging.
“Dank u voor uw verhalen!” riep Liesbeth terwijl ze wegliepen richting hun surfplanken.
“Tot ziens!” riep meneer Kowalski terug met een vriendelijke lach op zijn gezicht terwijl hij weer omhoog keek naar de lucht vol geheimen die alleen voor hem zichtbaar leken te zijn.
Terwijl ze terugliepen naar hun surfplek voelde Niko zich gelukkig maar ook stilletjes nadenkend; er waren zoveel dingen om te leren in deze wereld vol wonderen – zowel boven hen als onder hen in de zee waar ze zo dol op waren.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes