Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een glimlach op een sombere dag**
Het was een grijze ochtend in Italië, de lucht was bedekt met dikke wolken die de zon verborgen hielden. De straten van het kleine kustplaatsje Santa Maria di Leuca waren stil, op enkele voetgangers na die hun weg naar de lokale markt zochten. De geur van zout water en versgebakken brood hing in de lucht, maar voor veel mensen was het een sombere dag. Voor Luca echter, was het een kans om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur.
Luca was een jongen van dertien met sproeten die zijn wangen sierden als sterren aan de nachtelijke hemel. Zijn krullende haar viel in een boblijn over zijn voorhoofd en gaf hem een speelse uitstraling. Hij had altijd al een passie gehad voor videogames, maar vandaag zou hij iets anders doen. Vandaag zou hij naar het verlaten strand gaan dat niet ver van zijn huis lag.
Het strand was beroemd om zijn gouden zand en helder water, maar op deze bewolkte dag leek het alsof niemand anders de weg ernaartoe vond. Luca trok zijn hoodie aan en stapte naar buiten. De frisse zeelucht vulde zijn longen terwijl hij door de straten liep. Hij kon niet wachten om te zien wat het strand te bieden had.
Toen hij eindelijk aankwam, zag hij dat het strand er verlaten bijlag. De golven rolden zachtjes tegen de kust en lieten schuimige sporen achter op het zand. Luca voelde zich even verbaasd; dit was zijn favoriete plek om te gamen met vrienden, maar nu leek hij alleen te staan in deze uitgestrekte ruimte.
Met zijn rugzak vol snacks en zijn laptop onder zijn arm zocht hij een plek waar hij kon zitten. Hij vond een mooi plekje dichtbij de waterlijn, waar het zand nog warm aanvoelde onder zijn voeten. Terwijl hij zich installeerde, keek hij naar de horizon waar de zee en lucht samenkwamen in verschillende tinten grijs en blauw.
Luca opende zijn laptop en begon te spelen. Het geluid van klikkende toetsen vulde de lucht terwijl hij zich concentreerde op het spel voor hem. Het was een avontuurlijke game waarin je schatten moest vinden op verschillende eilanden, en Luca voelde zich alsof hij zelf deel uitmaakte van die wereld vol uitdagingen.
Na een tijdje merkte hij dat er iets misging met zijn spel; er waren glitches die hem frustreerden. "Kom op!" riep hij hardop terwijl hij gefrustreerd naar het scherm keek. "Dit is geen tijd voor bugs!" Hij schudde zijn hoofd en besloot even pauze te nemen.
Terwijl hij naar het water staarde, zag hij iets glinsteren in de branding. Nieuwsgierig stond Luca op en liep dichterbij om te kijken wat het kon zijn. Tot zijn verbazing ontdekte hij dat het een oude schelp was, prachtig gevormd met allerlei kleuren die schitterden in het licht dat door de wolken heen brak.
"Wow," mompelde Luca terwijl hij de schelp oppakte en deze bestudeerde. Het deed hem denken aan één van de zeldzame items uit zijn game; iets wat je alleen kon vinden na urenlang zoeken of door geluk hebben bij een schatkist.
Met nieuwe energie keerde Luca terug naar zijn plek in het zand en legde de schelp naast zich neer als inspiratie voor wat komen ging. Hij begon weer te spelen, maar nu met meer enthousiasme dan ooit tevoren.
De uren verstreken terwijl Luca zich verloor in zijn digitale avontuur, afgeleid door af en toe een golf die tegen zijn voeten sloeg of door zeemeeuwen die boven hem cirkelden. Maar zelfs toen alles om hem heen veranderde – toen donkere wolken langzaam plaatsmaakten voor zonneschijn – bleef Luca gefocust op wat belangrijk voor hem was: plezier hebben.
Plotseling hoorde hij gelach achter zich. Verbaasd draaide hij zich om en zag twee meisjes van ongeveer dezelfde leeftijd als hemzelf staan: Chiara en Sofia, beiden met krullend haar dat danste in de wind zoals hun vrolijke stemmen deden terwijl ze elkaar plaagden over wie beter kon surfen.
"Wat doe jij hier helemaal alleen?" vroeg Chiara met een brede glimlach terwijl ze dichterbij kwam lopen.
Luca haalde nonchalant zijn schouders op, "Gewoon gamen," zei hij terwijl hij trots naar zijn laptop wees.
Sofia knikte begrijpend, "Dat klinkt leuk! Maar je weet dat je ook buiten kunt spelen? Kijk eens hoe mooi het weer wordt!" Ze wees naar de lucht waar nu enkele zonnestralen doorbraken.
Luca lachte ongemakkelijk; meestal speelde niemand games zoals zij deden – vooral niet buiten! Maar er was iets aan hun enthousiasme dat hem aantrok.
"Wil je meedoen?" vroeg Chiara plotseling terwijl ze nieuwsgierig naar het scherm keek.
"Uhm… ik weet niet of jullie dit leuk vinden," zei Luca aarzelend.
"Probeer ons maar," zei Sofia uitdagend met twinkeling in haar ogen.
En zo gebeurde er iets onverwachts: ze gingen samen gamen! Terwijl ze samen speelden, vulde hun gelach langzaam maar zeker de ruimte rondom hen; zelfs als er glitches waren of als iemand verloor – wat vaak gebeurde – zorgde hun humor ervoor dat elke frustratie verdween als sneeuw voor de zon.
De tijd vloog voorbij totdat ze uiteindelijk besloten om even pauze te nemen van hun digitale avontuur om samen te genieten van snacks die Luca had meegenomen: chips met smaakjes die niemand ooit eerder had geprobeerd – pizza-achtige chips waren favoriet!
De drie kinderen zaten daar op het gouden zand tussen lege verpakkingen en lachbuien over elkaars gaming-stijlen toen Chiara plotseling vroeg: "Wat is jouw favoriete game?"
Luca dacht even na voordat hij antwoordde: "Ik denk… ik hou echt van avontuur games! Het gevoel dat je ergens heen gaat waar niemand anders kan komen."
Sofia knikte enthousiast: "Dat klinkt geweldig! Misschien kunnen we samen zo’n spel maken!"
Luca's ogen glinsterden bij die gedachte; misschien konden ze wel samenwerken aan iets bijzonders! En hoewel dit idee misschien nooit werkelijkheid zou worden – net zoals veel dingen in games soms onbereikbaar leken – voelde deze dag al bijzonder genoeg aan zonder enige magie of geheimen erbij betrokken te hebben.
Terwijl ze daar zaten onderbroken door afwisselend lachen en gamen tot ver in de namiddag besefte Luca dat zelfs op sombere dagen glimlachen mogelijk is; soms hoefde je alleen maar open te staan voor nieuwe ervaringen – zelfs als ze niet helemaal volgens plan verliepen!
En zo eindigde hun dag vol vreugde op dat verlaten strand in Italië; drie kinderen verbonden door niets meer dan liefde voor avontuur – zowel digitaal als realistisch – zonder enige drukte of verwachtingen om hen heen.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes