Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een droom die werkelijkheid werd op vakantie**
In het hart van Italië, aan de oever van een rustig meer, lag een klein stadje genaamd Lago Sereno. Het meer was omringd door groene heuvels en de lucht was vaak gevuld met de geur van bloeiende bloemen. De zon scheen helder en het water glinsterde als duizenden diamanten. Dit was de plek waar Marco, een slanke man met een lichte baard, zijn zomervakantie doorbracht.
Marco was een gepassioneerde visser. Al sinds zijn kindertijd had hij geleerd om te vissen van zijn grootvader, die hem vertelde over de geheimen van het meer. De verhalen waren vol magie en avontuur, en Marco luisterde altijd met grote ogen naar de woorden van zijn grootvader. Nu, jaren later, was hij teruggekeerd naar dit betoverende meer om zijn liefde voor het vissen nieuw leven in te blazen.
De eerste ochtend dat Marco aan het meer arriveerde, voelde hij een golf van blijdschap door zich heen stromen. Hij had zijn hengel meegenomen, samen met enkele aasjes die hij zorgvuldig had uitgekozen. Terwijl hij langs de oever liep, zag hij hoe het water als een spiegel was. De lucht weerspiegelde zich in het kalme oppervlak en de wolken leken te dansen op het water.
Marco vond een perfecte plek om te vissen. Het gras was zacht onder zijn voeten en er waren geen andere mensen in de buurt. Hij zette zijn hengel op en begon te vissen. Terwijl hij wachtte op een beet, keek hij om zich heen en genoot van de rustgevende omgeving. De geluiden van vogels vulden de lucht en af en toe hoorde hij het zachte plonzen van een vis die sprong.
Na enige tijd voelde Marco een lichte trek aan zijn lijn. Zijn hart klopte sneller terwijl hij voorzichtig begon te trekken. Met veel geduld haalde hij langzaam de hengel omhoog en tot zijn verbazing zag hij dat er inderdaad een vis aan zat! Het was een prachtige forel met glanzende schubben die schitterden in het zonlicht.
"Wat ben je mooi," zei Marco tegen de vis terwijl hij deze voorzichtig uit het water haalde. Hij maakte snel foto's met zijn camera, die altijd bij hem was voor dit soort momenten. De forel leek even verbaasd als Marco zelf over deze onverwachte ontmoeting.
Nadat hij enkele foto's had gemaakt, besloot Marco om de vis weer terug te zetten in het water. "Je verdient je vrijheid," zei hij zachtjes terwijl hij haar weer liet zwemmen in het heldere meer.
De dagen verstreken en elke ochtend kwam Marco terug naar hetzelfde plekje aan het meer om te vissen. Soms ving hij iets; soms niet. Maar dat maakte hem niet uit; elke dag bracht nieuwe wonderen met zich mee: de kleuren van de zonsopgang, de spelende eenden op het water of zelfs een groepje kinderen dat aan de andere kant van het meer aan het spelen was.
Op een middag ontmoette Marco een andere man die ook aan het vissen was. Deze man heette Ahmed en kwam uit Marokko. Hij droeg casual kleding en had ook een passie voor fotografie; ze raakten al snel in gesprek over hun liefde voor vissen en hun favoriete plekken om te gaan.
Ahmed vertelde verhalen over zijn thuisland: over kleurrijke markten vol kruiden en specerijen, over bergen die hoog boven alles uitstaken en over zeeën vol leven waar je kon duiken tussen kleurrijke vissen. Marco luisterde aandachtig; elke anekdote bracht hem verder weg dan alleen maar dit rustige Italiaanse meer.
"Vissen is niet alleen maar wachten," zei Ahmed met humoristische flair terwijl hij naar zijn hengel wees die stilletjes in het water lag. "Het is ook genieten van wat je om je heen hebt."
Marco knikte instemmend terwijl ze samen lachten om kleine dingen: hoe ze beiden soms vergeten waren hun aas goed vast te maken of hoe ze ooit per ongeluk hun hengels in elkaar hadden verward tijdens hun eerste ontmoetingen met andere vissers.
De dagen werden weken en hun vriendschap groeide sterker terwijl ze samen tijd doorbrachten aan het meer. Ze deelden tips over technieken, vertelden elkaar grappen en maakten samen foto's van hun vangsten – of wat er ook maar voorbij kwam dat hen verbaasde: zoals een prachtig uitzicht of zelfs gewoon elkaar’s gezichten vol vreugde bij elke vangst.
Op een dag besloot Marco dat hij iets speciaals wilde doen voor Ahmed als dank voor hun vriendschap tijdens deze vakantieperiode. Hij stelde voor om samen te koken met wat ze hadden gevangen – iets wat hen beide deed glimlachen bij alleen al de gedachte eraan.
Ze gingen naar de lokale markt waar ze verse groenten kochten: tomaten, uien en knoflook – ingrediënten voor hun maaltijd die hen herinnerde aan thuis maar ook nieuw waren door hun samenzijn hier aan dit Italiaanse meer.
Die avond kookten ze samen bij zonsondergang terwijl ze genoten van elkaars gezelschap onder de sterrenhemel die boven hen schitterde als nooit tevoren. Het eten smaakte heerlijk; elke hap vulde hen niet alleen met voedsel maar ook met vreugde – vreugde die voortkwam uit vriendschap, lachen en delen.
Toen Marco uiteindelijk weer naar huis moest keren na weken vol avontuur aan Lago Sereno, voelde hij zich voldaan maar ook verdrietig dat deze droom zou eindigen. Maar diep binnenin wist hij dat deze herinneringen altijd bij hem zouden blijven – net zoals elk moment dat ze samen hadden gedeeld bij dat rustige meer vol leven.
En zo vertrok Marco vanuit Italië terug naar huis met niet alleen herinneringen aan prachtige dagen gevuld met vissen maar ook met nieuwe vriendschappen die verder gingen dan grenzen – iets wat zelfs nog mooier was dan alle dromen die werkelijkheid waren geworden tijdens deze bijzondere vakantie.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes