Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een verhaal verteld door de wind**
In het zonovergoten veld van Suriname, waar de lucht zwaar was van de geur van wilde bloemen, stond een circus. Het was geen gewoon circus, maar een levendige verzameling van kleuren en geluiden, geleid door een energieke directeur met de naam Armand. Zijn krachtige bouw en kaal hoofd, versierd met een tatoeage van een leeuw op zijn arm, maakten hem tot een opvallende verschijning. Armand had altijd al een passie gehad voor het circusleven. De opwinding die het met zich meebracht, de lachende gezichten van kinderen en volwassenen, dat was wat hem dreef.
De zon scheen fel op het tentdoek dat als een reusachtige parasol boven het veld hing. Het was een kleurrijke aanblik: rood en geel, met hier en daar groene accenten die flonkerden in de stralen van de zon. De lucht trilde van energie terwijl Armand zijn team toesprak. Hij had altijd al een manier gehad om mensen te inspireren. Zijn stem klonk vastberaden terwijl hij sprak over de show die ze die avond zouden geven.
"Vandaag is onze kans om te schitteren!" riep hij uit, zijn ogen glinsterend van enthousiasme. "Laten we ervoor zorgen dat iedereen hier komt kijken! We hebben iets bijzonders in petto."
De artiesten waren druk in de weer. De acrobaten oefenden hun sprongen terwijl ze zich voorbereidden op hun act. De clowns maakten grappen en zorgden voor gelach onder het personeel. En daar was ook Lila, een jonge vrouw met een mobiele beperking die in haar rolstoel zat te genieten van het spektakel om haar heen. Ze had altijd al gedroomd om deel uit te maken van het circusleven, maar haar fysieke beperking weerhield haar ervan om te dansen of te springen zoals zij dat zo graag wilde.
Toch was Lila niet iemand die zich liet ontmoedigen door wat anderen misschien als beperkingen zouden beschouwen. Ze had haar eigen talenten ontdekt: ze kon prachtig verhalen vertellen en had zelfs enkele nummers geschreven voor de show. Armand had haar talent opgemerkt en besloot haar een kans te geven om op het podium te staan.
"Jij hebt iets bijzonders in je," zei hij tegen Lila toen hij haar voorstelde aan de rest van het team. "Jouw verhalen kunnen ons publiek betoveren."
Lila bloosde bij zijn woorden en voelde zich trots dat ze deel uitmaakte van dit circusgezelschap. Terwijl ze naar de voorbereidingen keek, voelde ze de warmte van de zon op haar gezicht en hoorde ze het gefluit van vogels in de bomen rondom hen.
De dag vorderde en langzaam maar zeker begon het publiek zich te verzamelen rond het circusveld. Kinderen renden rond met suikerspinnen in hun handen, terwijl ouders hun kinderen aanmoedigden om dichterbij te komen. De sfeer was gevuld met vreugde en verwachting.
Armand stond bij de ingang van de tent en verwelkomde iedereen met open armen. Zijn lach was aanstekelijk; zelfs degenen die twijfelden of ze wel binnen wilden gaan, voelden zich aangetrokken door zijn energie.
"Kom binnen! Laat je betoveren door onze wonderlijke wereld!" riep hij naar iedereen die voorbij liep.
De show begon met felle lichten en muziek die door het veld galmde als golven op zee. Lila zat aan de zijkant van het podium, klaar om haar verhaal te vertellen naarmate de acts elkaar opvolgden: acrobaten die sierlijk door de lucht vlogen, clowns die grappen maakten over alledaagse dingen en dieren die kunstjes uitvoerden waar menig toeschouwer versteld van stond.
Toen eindelijk Lila's beurt kwam, rolde ze naar voren onder applaus dat als warme wind over haar heen waaide. Ze nam diep adem en begon te vertellen over avonturen in verre landen waar mensen dansten onder sterrenhemels en bloemen groeiden zo groot als huizen.
Haar woorden waren eenvoudig maar doordrenkt met emotie; elke zin droeg iets mee dat resoneerde bij degenen die luisterden. Het publiek hing aan haar lippen terwijl zij hen meenam op reis door verbeelding en dromen.
Na afloop klonk er luid applaus; mensen stonden op om hun waardering te tonen voor wat zij hadden gehoord. Armand glimlachte trots naar Lila vanuit zijn positie aan de rand van het podium.
"Je hebt ons allemaal geraakt," zei hij toen ze terugkwam naar hem toegerold na afloop van haar optreden.
Lila voelde zich vervuld door zijn woorden; dit was wat ze altijd had gewild - gehoord worden, gezien worden - niet ondanks maar dankzij wie zij was.
De avond viel langzaam over Suriname terwijl sterren één voor één verschenen aan de hemel boven hen. Het circus bleef bruisen; artiesten lachten samen na hun optredens terwijl kinderen nog steeds rondrenden tussen kleurrijke kraampjes vol lekkernijen.
Armand liep rond tussen zijn artiesten zoals altijd vol energie; hij gaf aanwijzingen hier en daar maar vooral ook complimenten voor hun harde werk deze dag.
Het zonovergoten veld vol wilde bloemen werd nu verlicht door lantaarns die zachtjes flonkerden in het donker; alles leek samen te smelten tot één groot feest waar iedereen welkom was - ongeacht wie je was of wat je kon doen.
En zo vertelde de wind verder over deze bijzondere dag in Suriname; niet als een geheim of mysterieus verhaal maar simpelweg als getuige geweest zijnde van vreugdevolle momenten tussen mensen - verbonden door hun liefde voor kunst en expressie zonder grenzen of beperkingen.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes