Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geluid van bladzijden omdraaien in een stille kamer**
Op een mistige ochtend, toen de wereld nog in een zachte schuilmantel van nevel was gehuld, zat Amara in de knusse leeshoek van de kinderopvang. De hoge bergen om hen heen leken te fluisteren, hun toppen verborgen achter een dikke laag wolken. De ruimte was gevuld met het warme licht van de opkomende zon, dat door de grote ramen naar binnen viel en de kleuren van de kleurrijke kussens en dekens accentueerde. Amara had altijd al een liefde voor boeken gehad. Ze vond het heerlijk om samen met de kinderen te lezen, hun fantasieën te laten bloeien terwijl ze zich onderdompelden in verhalen vol avontuur.
Amara was lang en slank, met lang golvend blond haar dat als een waterval over haar schouders viel. Haar kledingstijl was kleurrijk en speels; vandaag droeg ze een felgroene jurk met gele stippen die perfect paste bij haar sprankelende persoonlijkheid. Ze was creatief en enthousiast, altijd op zoek naar nieuwe manieren om de kinderen te inspireren. Haar analytische geest hielp haar om elk kind op zijn of haar eigen manier te begrijpen.
Jasper was een van die kinderen. Hij zat op een klein stoeltje tegenover Amara, zijn handen rustend op zijn knieën terwijl hij naar het boek keek dat ze samen aan het lezen waren. Jasper had ADHD, wat betekende dat hij soms moeite had om stil te zitten of zich te concentreren. Maar als het op verhalen aankwam, leek hij helemaal op te gaan in de woorden die Amara voorlas. Zijn ogen glinsterden als ze hem vertelde over dappere ridders en mysterieuze zeewezens.
“Amara,” zei Jasper plotseling terwijl hij naar het boek wees. “Wat gebeurt er als je niet meer kunt lezen? Wat als je alle woorden vergeet?” Zijn stem klonk bezorgd, alsof hij zich iets heel belangrijks herinnerde.
Amara glimlachte warm naar hem en legde haar hand op zijn schouder. “Dat kan niet gebeuren,” antwoordde ze zachtjes. “De woorden blijven altijd bij ons, zelfs als we ze vergeten.” Ze draaide een bladzijde om en het geluid vulde de stille kamer met een geruststellende klank.
De geur van versgebakken brood kwam vanuit de keuken, waar andere medewerkers druk bezig waren met het bereiden van ontbijt voor de kinderen. Het geluid van potten en pannen mengde zich met het zachte gefluister van bladzijden die werden omgedraaid. Amara genoot van deze momenten; ze voelde zich gelukkig tussen deze jonge zielen die zo vol leven waren.
Jasper leunde iets dichterbij terwijl Amara verder las. Hij had zijn aandacht weer volledig bij het verhaal en zijn gezicht straalde nieuwsgierigheid uit. “Wat zou jij doen als je zelf in dat verhaal zat?” vroeg hij na een tijdje.
Amara dacht even na voordat ze antwoord gaf. “Ik denk dat ik zou schilderen,” zei ze uiteindelijk met glinsterende ogen. “Ik zou alle kleuren gebruiken die ik kon vinden om mijn eigen versie van het verhaal vast te leggen.” Ze wist dat Jasper hield van schilderen; vaak zaten ze samen aan tafel met verf en papier, waar zijn creativiteit tot leven kwam.
“Kunnen we dat later doen?” vroeg Jasper enthousiast terwijl hij bijna uit zijn stoel sprong.
“Zeker weten!” zei Amara lachend terwijl ze hem weer tot rust bracht door hem zachtjes terug in zijn stoel te duwen.
De ochtend vorderde rustig verder, gevuld met verhalen en gelach. De andere kinderen kwamen binnenstromen, hun stemmen vulden de ruimte als vrolijke vogels die uit hun nesten kwamen fladderen. Elk kind had zijn eigen unieke energie; sommigen waren stilletjes aan het spelen met blokken terwijl anderen druk bezig waren met knutselen aan tafel.
Amara bekeek hen allemaal liefdevol terwijl ze verder las voor Jasper. Het geluid van bladzijden die werden omgedraaid bleef constant terugkeren in deze stille kamer vol leven en vreugde.
Na een tijdje besloot Amara dat het tijd was voor iets anders dan lezen alleen. Ze sloot het boek en keek rond naar de kinderen die nu hun aandacht hadden verlegd naar verschillende activiteiten verspreid over de ruimte.
“Laten we gaan schilderen!” riep ze enthousiast, wat onmiddellijk leidde tot gejuich vanuit alle hoeken van de kamer.
Jasper sprong op en rende naar de tafel waar al verfpotjes stonden klaarstaan in alle kleuren van de regenboog: felrood, diepblauw, zonnig geel en grasgroen. De kinderen verzamelden zich rondom Amara terwijl zij hen uitlegde wat ze gingen doen: elk kind mocht zijn eigen verhaal schilderen zoals zij eerder had verteld over haar idee om te schilderen vanuit verhalen.
Terwijl iedereen begon te schilderen, voelde Amara opnieuw die warme gloed in haar hart toen ze zag hoe elk kind zich uitdrukte door middel van kleur en creativiteit. Jasper concentreerde zich intensief op zijn doek; soms leek hij even afgeleid maar dan vond hij snel weer zijn focus terug in wat hij wilde maken.
De mist buiten begon langzaam op te trekken toen de zon hoger aan de hemel kwam staan; stralen licht begonnen door het raam binnen te dringen en gaven alles rondom hen een gouden gloed. Het geluid van bladzijden omdraaien was vervangen door gelach en vrolijke kreten terwijl kleuren mengden op papier onder handen vol enthousiasme.
Amara liep rond tussen hen door, bewonderend kijkend naar hun werkstukken vol fantasie: draken die vlogen boven bergen gemaakt uit vingerverf of bloemenvelden geschilderd met brede penseelstreken vol leven – elk kunstwerk vertelde iets unieks over wie zij waren of wat zij voelden.
Toen iedereen klaar was met schilderen verzamelde Amara hen rond zodat zij elkaars kunstwerken konden bewonderen – er werd veel gelachen over elkaars creaties maar ook veel gepraat over wat ieder stuk betekende voor hen persoonlijk.
En zo ging deze mistige ochtend voorbij in een warme kamer vol liefdevolle interacties tussen Amara en haar kinderen – waar elke bladzijdenomdraai nu vervangen was door kleurige penseelstreken die samenkwamen tot één groot verhaal vol vreugde zonder geheimen of mysterieën maar simpelweg gevuld met momenten waarin ieder kind zichzelf kon zijn onder zorgzame vleugels van creativiteit.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes