Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De smaak van vrijheid**
Bram zat op de rand van de rivier, zijn voeten bungelend boven het water. De zon scheen fel en de lucht was blauw, met hier en daar een paar wolken die als wattenbollen voorbij dreven. Hij had altijd al van deze plek gehouden. De rivier slingerde door de stad, omringd door hoge gebouwen en drukke straten. Maar hier, aan de oever, voelde hij zich vrij.
Bram was een timmerman in opleiding. Zijn handen waren vaak bedekt met zaagsel en zijn kleren hadden altijd vlekken van verf of houtlijm. Hij hield van het werken met hout, het creëren van iets moois uit een simpel stuk materiaal. Het gaf hem een gevoel van voldoening dat hij nergens anders vond. Maar vandaag had hij geen zin om te timmeren. Vandaag wilde hij gewoon dromen.
Terwijl hij naar het water keek, dacht hij aan Jinthe. Ze was zijn klasgenoot en ze had iets bijzonders aan zich. Haar zwart krullend haar viel in zachte golven over haar schouders en ze droeg altijd sportieve kleding die haar energie uitstraalde. Bram vond haar leuk, maar dat durfde hij niet te zeggen. Hij was te verlegen.
Jinthe was vindingrijk en had altijd ideeën voor nieuwe projecten in de timmerles. Ze maakte vaak dingen die anderen niet konden maken: een houten muziekinstrument of een ingewikkeld meubelstuk dat eruitzag als kunst. Bram bewonderde haar talenten en soms voelde hij zich zelfs een beetje jaloers op haar creativiteit.
Op deze zonnige dag besloot Bram om naar Jinthe toe te gaan. Misschien zou ze hem helpen om iets nieuws te maken voor hun volgende les. Hij stond op en liep langs de rivier richting haar huis, dat niet ver weg was.
Toen hij bij Jinthes huis aankwam, zag hij dat ze buiten zat met een gitaar in haar handen. Ze speelde vrolijke akkoorden terwijl ze zachtjes zong. De muziek vulde de lucht met een gevoel van vrijheid dat Bram zocht.
"Hey, Bram!" riep Jinthe toen ze hem zag staan. "Kom je luisteren?"
Bram knikte en ging naast haar zitten op het gras. Terwijl ze speelde, voelde hij de spanning in zijn lichaam verdwijnen. De muziek maakte alles lichter; het leek alsof de wereld om hen heen even stil stond.
"Wat ben je aan het maken?" vroeg Bram nieuwsgierig.
"Ik wil een houten gitaar maken," zei Jinthe enthousiast terwijl ze naar de stukken hout naast zich wees. "Ik heb wat ideeën in mijn hoofd."
Bram's ogen glinsterden bij het horen van haar woorden. "Dat klinkt geweldig! Kan ik helpen?"
Jinthe glimlachte breed en knikte enthousiast. "Natuurlijk! We kunnen samen iets moois maken."
Ze begonnen samen te werken aan de gitaar, elk met hun eigen ideeën en technieken. Terwijl ze timmerden, praatten ze over hun dromen voor de toekomst: Jinthe wilde muzikant worden en Bram droomde ervan om zijn eigen meubelontwerpen te verkopen.
De uren vlogen voorbij terwijl ze bezig waren met hun project. Het geluid van hamer op hout vulde de lucht, vermengd met Jinthes zangstem die af en toe weerklonk als ze even pauze nam om naar adem te happen.
Bram merkte dat hij steeds meer op zijn gemak raakte bij Jinthe; er was iets speciaals aan deze momenten samen die hem gelukkig maakten zonder dat hij erover na hoefde te denken.
Na een lange middag hard werken hielden ze even pauze om wat water te drinken aan de oever van de rivier.
"Dit is echt leuk," zei Bram terwijl hij naar het glinsterende water keek dat voorbij stroomde.
"Ja," antwoordde Jinthe terwijl ze naar hem glimlachte, "ik voel me vrij als ik muziek maak of dingen maak met mijn handen."
Bram knikte instemmend; ook al had hij soms last van ADHD waardoor zijn gedachten alle kanten opschoten, dit moment voelde perfect aan – simpelweg genieten zonder zorgen.
De zon begon onder te gaan en kleurde de lucht oranje en roze terwijl zij hun werk afmaakten voor die dag.
"Zullen we morgen verdergaan?" vroeg Jinthe terwijl ze haar spullen opruimde.
"Ja! Ik kan niet wachten," zei Bram enthousiast.
Toen hij naar huis liep langs de rivier voelde hij zich licht in zijn hoofd; alsof er geen grenzen waren aan wat mogelijk was als je maar samenwerkt met iemand die je inspireert.
Die avond kon Bram niet slapen omdat zijn gedachten bleven draaien rond hun project – hoe mooi het zou worden als alles af was – maar vooral over hoe fijn het was om tijd door te brengen met Jinthe zonder enige druk of verwachtingen.
De volgende dagen gingen voorbij in een blur van timmerwerk en muziek maken samen met Jinthe aan hun houten gitaarprojecten; elke keer weer ontdekte Bram nieuwe kanten van zichzelf die hem deden voelen alsof hij kon vliegen boven alles wat hem ooit tegenhield.
En zo groeide hun samenwerking uit tot iets moois; niet alleen maakten zij prachtige dingen maar ook creëerden zij herinneringen vol vreugde die hen beiden zouden bijblijven lang nadat het houtstof weer was neergedaald op hun handen.
De smaak van vrijheid lag in elk stuk hout dat zij bewerkten; elke noot die zij samen speelden klonk als belofte voor meer avonturen in deze stad vol mogelijkheden waar dromen werkelijkheid konden worden zolang je maar durfde om ermee bezig te gaan.
En zo leefden zij verder – twee jonge dromers aan de oever van een rivier vol leven – waar elke dag opnieuw begon met hoopvolle verwachtingen voor wat komen ging.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes