Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Tussen dromen en werkelijkheid**
In de stad Lyon, Frankrijk, waar de straten bruisen van leven en de lichten van de cafés flonkerden als sterren aan de hemel, woonde een jonge xylophonist genaamd Julien. Hij was een ambitieuze jongen, altijd enthousiast over zijn muziek. Zijn blond haar droeg hij vaak in een staart, wat hem een sportieve uitstraling gaf. Julien was niet alleen gepassioneerd door zijn instrument; hij had ook ADHD, wat hem soms moeilijkheden bezorgde in zijn dagelijkse leven. Maar als hij speelde, leek alles om hem heen te vervagen.
Elke avond na schooltijd ging Julien naar een stille vijver aan de rand van het stadspark. Het was een plek waar hij zich kon terugtrekken uit de drukte van de stad. De kikkers kwaken in de nacht vormden een rustgevende achtergrond voor zijn muzikale dromen. De vijver weerspiegelde het licht van de maan en zorgde voor een serene sfeer die Julien inspireerde.
Julien zat vaak op het gras aan de oever van de vijver met zijn xylfoon naast zich. Hij sloot zijn ogen en liet zijn vingers over de houten toetsen glijden. De klanken die hij produceerde waren helder en sprankelend, als het geluid van vallende druppels op het wateroppervlak. Hij speelde niet alleen om te oefenen; hij speelde om te ontsnappen aan de wereld om hem heen.
De mensen in Lyon waren druk bezig met hun leven. Ze haastten zich naar hun werk of ontmoetten vrienden in gezellige bistro's. Maar Julien had geen behoefte aan die drukte. Zijn wereld bestond uit noten en ritmes, uit dromen die hij vormgaf met elke slag op zijn instrument.
Op een avond, terwijl hij speelde bij de vijver, merkte hij dat er iemand naar hem keek. Een meisje met sportieve kleding en een strakke staart kwam dichterbij lopen. Haar naam was Claire, en ze was net als Julien vol energie en enthousiasme voor sport en muziek.
"Wat speel je?" vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze naast hem ging zitten.
Julien opende zijn ogen en keek naar haar. "Een nieuw stuk dat ik heb geschreven," antwoordde hij bescheiden.
Claire glimlachte breed. "Het klinkt prachtig! Ik ben zelf geen muzikant, maar ik hou van muziek."
Ze praatten verder over hun interesses: Claire hield van hardlopen en voetbal, terwijl Julien droomde van optredens in grote zalen met zijn xylfoon. Hun gesprekken waren eenvoudig maar vol passie; ze deelden hun dromen zonder enige schroom.
De avonden bij de vijver werden steeds frequenter voor hen beiden. Claire kwam vaak langs om naar Julien te luisteren terwijl hij speelde of om samen te oefenen met haar hardlooptechnieken langs het pad dat langs het water kronkelde.
Julien voelde zich gelukkig in haar gezelschap, maar er was iets dat hem weerhield om volledig openhartig te zijn over zijn muzikale ambities. Misschien was het angst voor afwijzing of simpelweg onzekerheid over zichzelf als artiest.
Op een avond besloot Claire dat ze iets speciaals wilde doen voor Julien's verjaardag dat binnenkort zou komen. Ze stelde voor om samen een optreden te organiseren bij de vijver: zij zou rennen terwijl Julien speelde op zijn xylfoon.
"Dat zou geweldig zijn!" zei Julien enthousiast, maar diep van binnen voelde hij ook spanning opkomen bij het idee om voor anderen te spelen.
De dagen gingen voorbij en Julien oefende harder dan ooit tevoren. Hij wilde indruk maken op Claire en iedereen die zou komen kijken naar hun kleine voorstelling aan de oever van de vijver.
De dag van het optreden brak aan; het weer was perfect: helderblauwe lucht zonder wolken en een warme zon die alles verlichtte. Mensen verzamelden zich rond de vijver; vrienden van Claire kwamen kijken terwijl anderen toevallig langsliepen en nieuwsgierig bleven staan.
Julien voelde zich nerveus toen hij daar stond met zijn xylfoon in handen, maar toen Claire begon te rennen langs het pad met haar energieke bewegingen, voelde hij iets veranderen binnenin hem. De klanken die uit zijn instrument kwamen leken nu krachtiger dan ooit tevoren; ze vulden de lucht met vreugde en hoop.
Het publiek applaudisseerde na elk stuk dat Julien speelde; zelfs enkele voorbijgangers stopten om te luisteren naar deze onverwachte show aan de oever van de vijver. Het geluid van kikkers mengde zich met het ritme van zijn muziek – alles leek samen te smelten tot één harmonieus geheel.
Na afloop kwam Claire naar hem toe met glinsterende ogen vol bewondering. "Je hebt geweldig gespeeld! Je moet dit vaker doen!"
Julien glimlachte verlegen maar voelde ook trots op wat hij had bereikt die avond – niet alleen vanwege het optreden zelf maar ook omdat hij iets had gedeeld wat zo belangrijk voor hem was geweest: zijn liefde voor muziek.
De weken verstreken na hun optreden bij de vijver; Julien bleef oefenen terwijl Claire haar sportieve doelen nastreefde. Hun paden kruisten elkaar regelmatig bij diezelfde plek waar kikkers kwaken in de nacht – altijd opnieuw samenkomend tussen dromen en werkelijkheid.
Julien leerde dat muziek niet alleen bestond uit noten of ritmes; het ging ook over verbinding maken met anderen – zelfs zonder woorden of beloftes over vriendschap of toekomstplannen.
En zo bleef Lyon bruisen rondom hen terwijl zij hun eigen wereld creëerden tussen dromen en werkelijkheid – twee jonge zielen die elkaar vonden aan de oever van een stille vijver onder een sterrenhemel vol mogelijkheden.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes