Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim achter gesloten deuren**
De zon hing laag aan de horizon, zijn gouden stralen weerkaatsend op het oppervlak van de vijver. De lelies bloeiden in volle glorie, hun delicate bloemblaadjes opengevouwen als kleine handjes die de lucht begroetten. Timo zat op een houten bankje aan de rand van het water, zijn gespierde lichaamsbouw zichtbaar onder zijn sportieve kledingstijl. Hij had een kortere aandachtsspanne dan de meeste jongens van zijn leeftijd, maar vandaag was hij gefocust. De rust van de omgeving hielp hem daarbij; het geluid van kikkers die kwaken en het zachte ruisen van de wind door de bomen zorgden voor een serene achtergrond.
Timo's zwart haar viel in een warrige coupe over zijn voorhoofd. Hij veegde het weg met een snelle beweging, terwijl hij naar de andere kant van de vijver keek. Daar stond Romy, met haar lange steile blond haar in een paardenstaart dat glansde in het zonlicht. Ze was bezig met iets dat Timo niet kon zien, maar haar concentratie was onmiskenbaar. Romy had altijd al een analytische geest gehad; ze kon zich verliezen in details die anderen vaak over het hoofd zagen.
"Wat ben je aan het doen?" vroeg Timo, nieuwsgierig.
Romy draaide zich om en glimlachte breed. "Ik probeer te ontdekken wat er onder water leeft," antwoordde ze enthousiast. "Ik heb gehoord dat er hier bijzondere stenen liggen."
Timo knikte en stond op om dichterbij te komen. De vijver was niet alleen een plek voor ontspanning; het was ook een bron van geheimen en verhalen die verborgen lagen onder het oppervlak. Romy had altijd al een fascinatie gehad voor geologie en alles wat met aarde en steen te maken had. Het idee dat er iets bijzonders onder hen lag, trok Timo aan als een magneet.
"Wat voor stenen?" vroeg hij terwijl hij naast haar kwam staan.
"Ik weet het niet precies," zei Romy terwijl ze naar beneden keek, "maar ik heb gelezen over mineralen die alleen hier voorkomen." Haar ogen glinsterden bij de gedachte aan ontdekkingen.
Timo leunde over de rand van de vijver en tuurde in het heldere water. Hij zag niets anders dan schaduwen die zich verplaatsten met elke golf die door de wind werd veroorzaakt. "Misschien moeten we duiken," stelde hij voor, half serieus.
Romy lachte zachtjes en schudde haar hoofd. "Dat is geen goed idee," zei ze met een speelse twinkeling in haar ogen. "Maar ik heb wel iets anders bedacht." Ze haalde een klein notitieboekje tevoorschijn uit haar tas, vol krabbels en schetsen van stenen en fossielen.
Timo nam het boekje aan en bladerde erdoorheen. De pagina's waren gevuld met tekeningen van verschillende mineralen: kwarts, amethist, zelfs enkele schetsen van fossiele schelpen die ze ooit had gevonden tijdens hun uitstapjes naar andere plekken. Het was alsof Romy’s passie voor geologie tot leven kwam op deze bladzijden.
"Dit is geweldig," zei Timo oprecht bewonderend terwijl hij stopte bij een pagina waarop Romy enkele notities had gemaakt over sedimentaire gesteenten.
"Ja," zei ze met trots in haar stem, "maar ik wil meer weten." Haar blik gleed naar de andere kant van de vijver waar enkele oude gebouwen stonden – verlaten schuren waarvan men zei dat ze ooit deel uitmaakten van een mijnwerkersdorp dat lang geleden was opgeheven.
"Wat als we daarheen gaan?" stelde Timo voor terwijl hij naar de gebouwen wees. "Misschien vinden we daar wel iets interessants."
Romy's ogen lichtten op bij deze suggestie; ze knikte enthousiast en stopte snel haar notitieboekje terug in haar tas voordat ze zich omdraaide om richting de gebouwen te lopen.
De weg ernaartoe leidde hen langs bloeiende lelies die hun geur verspreidden als zoete herinneringen aan zomerse dagen. De lucht was warm en vol leven; insecten zoemden rond hun hoofden terwijl ze verder liepen naar wat ooit eens drukke werkplaatsen waren geweest.
Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat sommige deuren nog steeds gesloten waren, terwijl andere half open stonden als uitnodigingen tot ontdekkingstocht. Timo voelde een mengeling van nieuwsgierigheid en spanning toen hij één van deze deuren voorzichtig opendeed.
Binnenin was het donker en stoffig; zonnestralen drongen door kieren tussen planken heen en verlichtten delen van de ruimte waarin oude gereedschappen lagen verspreid – vergeten relicten uit vervlogen tijden. Romy stapte naar binnen met dezelfde vastberadenheid als altijd; zij voelde zich aangetrokken tot alles wat oud was, alles wat verhalen vertelde zonder woorden te gebruiken.
“Dit is fascinerend,” fluisterde ze terwijl ze door de ruimte bewoog alsof elk object zijn eigen geheim droeg dat wachtte om onthuld te worden.
Timo volgde haar voorbeeld maar bleef meer op afstand staan; hij voelde zich soms overweldigd door Romy's enthousiasme voor dingen waar hij zelf niet veel mee had gehad – zoals gesteenten of fossielen of zelfs geschiedenis in het algemeen.
“Hier!” riep Romy plotseling uit toen ze iets vond dat eruitzag als een grote steen bedekt met mos en stof. “Dit moet wel bijzonder zijn!” Ze bukte zich om beter te kijken naar wat er verborgen lag onder jarenlange verwaarlozing.
Timo kwam dichterbij om ook te kijken; inderdaad leek deze steen anders dan alle anderen die hij ooit had gezien – misschien omdat Romy's fascinatie ervoor hem ook raakte of misschien omdat er iets mysterieus aan deze plek hing dat hem intrigeerde.
“Wat denk je?” vroeg Romy terwijl ze voorzichtig met haar vingers over het oppervlak streek alsof zij daarmee antwoorden kon ontgraven uit dit stille verleden.
“Ik weet het niet,” antwoordde Timo eerlijk terwijl hij nadacht over hoe weinig hij eigenlijk wist over geologie of geschiedenis of zelfs over zichzelf soms – vooral wanneer hij samen met iemand zoals Romy was die zo vol leven zat dat zij hem leek te overschaduwen met elke stap die zij zette richting ontdekking.
Ze bleven daar nog even staan – twee kinderen verloren in gedachten bij deze oude plek vol geheimen achter gesloten deuren – zonder enige behoefte om verder te gaan of antwoorden te zoeken buiten wat hen nu verbond: nieuwsgierigheid naar wat verborgen lag onder hun voeten of misschien zelfs diep binnenin henzelf waar ook geheimen wachtten om ontdekt te worden…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes