Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Verhalen uit het verleden**
Op het dak van een hoog gebouw in de stad, waar de lucht altijd een beetje frisser aanvoelde dan beneden, zat Jasper. Hij was klein en atletisch, met kort krullend haar dat in de wind danste. Zijn streetwear stijl gaf hem een nonchalante uitstraling, maar er was iets dromerigs aan zijn ogen dat niet helemaal paste bij zijn uiterlijk. Hij had altijd al een fascinatie gehad voor de stad, voor de verhalen die zich daar afspeelden. Het uitzicht was panoramisch; je kon de skyline zien met zijn torenhoge gebouwen en de drukte van het leven dat zich onder hem afspeelde.
Jasper had geen specifieke reden om op het dak te zitten, behalve dat hij er graag kwam om na te denken. De geluiden van de stad waren als een achtergrondmuziek die hem hielp zijn gedachten te ordenen. Soms kwam hij hier om te tekenen of om ideeën op te doen voor zijn graffiti, wat hij in het geheim deed. Het was zijn manier om zichzelf uit te drukken, ook al wist hij dat niet iedereen het zou begrijpen.
Op een dag zat hij daar weer, met zijn schetsboek op schoot en een potlood in zijn hand. De zon scheen fel en de lucht was helder blauw. Terwijl hij wat lijnen trok op papier, hoorde hij voetstappen achter zich. Hij draaide zich om en zag Noor aankomen.
Noor was Filipijns en had een visuele beperking die haar niet weerhield om voluit van het leven te genieten. Ze had altijd een glimlach op haar gezicht en haar vrolijke energie vulde de ruimte om haar heen. Haar kledingstijl was eenvoudig maar kleurrijk; ze droeg vaak felle kleuren die haar persoonlijkheid weerspiegelden.
“Wat ben je aan het doen?” vroeg ze terwijl ze naast hem ging zitten.
“Gewoon wat schetsen,” antwoordde Jasper terwijl hij zijn potlood neerlegde. “En jij?”
“Ik dacht dat ik hier wat frisse lucht kon krijgen,” zei Noor terwijl ze naar de horizon keek. “Het is zo druk beneden.”
Jasper knikte begrijpend. De drukte van de stad kon overweldigend zijn, vooral voor iemand als Noor die soms moeite had met het navigeren door menigten.
“Heb je ooit nagedacht over hoe veel verhalen deze stad heeft?” vroeg Jasper terwijl hij naar beneden wees waar mensen zich haastig verplaatsten van de ene plek naar de andere.
“Nooit echt,” gaf Noor toe. “Maar ik weet wel dat elke persoon iets meedraagt.”
Jasper glimlachte bij haar woorden. “Ja, precies! Kijk bijvoorbeeld naar die man daar.” Hij wees naar een oudere man die langzaam over straat liep met een wandelstok in zijn hand. “Hij heeft vast veel meegemaakt.”
Noor knikte terwijl ze probeerde zich een beeld van de man voor te stellen. “Misschien heeft hij wel eens in Zuid-Afrika gewoond,” zei ze dromerig.
“Of misschien is hij ooit kapper geweest,” voegde Jasper toe met een grijns.
De gedachte aan kappers bracht hen beide terug naar hun eigen herinneringen aan kapperszaken in hun jeugd. Voor Jasper was het altijd spannend geweest om naar de kapper te gaan; elke keer weer hoopte hij op iets nieuws – misschien zelfs een nieuwe stijl of kleur.
“Nooit gedacht dat ik ooit mijn hoofd zou laten kaal scheren,” zei Jasper lachend.
“Nooit? Dat lijkt me best cool!” zei Noor enthousiast.
“Ja, maar ik ben bang dat ik er dan uitzie als een ei,” antwoordde Jasper met een grijns.
Ze lachten samen en deelden hun herinneringen aan kappersbezoeken: hoe ze nerveus waren geweest voordat ze hun haren lieten knippen of hoe ze soms teleurgesteld waren als het resultaat niet helemaal was zoals verwacht.
“Mijn favoriete kapper had altijd zulke interessante verhalen,” vertelde Noor terwijl ze terugdacht aan haar eigen ervaringen bij de kapper. “Hij vertelde over zijn reizen en alles wat hij had gezien.”
“Dat is mooi,” zei Jasper terwijl hij luisterde naar haar woorden. “Ik denk dat kappers ook verhalenvertellers zijn.”
Noor knikte instemmend en keek weer naar beneden waar mensen voorbij liepen zonder elkaar op te merken – ieder verdiept in hun eigen wereldje.
“Misschien moeten we onze eigen verhalen vertellen,” stelde Jasper voor na even stil te hebben gezeten.
“Wat bedoel je?” vroeg Noor nieuwsgierig.
“We kunnen onze eigen verhalen maken over deze mensen daar beneden,” zei Jasper enthousiast terwijl hij gebaren maakte richting de straat onder hen. “We kunnen ons voorstellen wie ze zijn en wat hen drijft.”
Noor lachte opnieuw en knikte enthousiast: “Dat klinkt leuk! Laten we beginnen!”
En zo begonnen ze samen hun verhalen uit te wisselen over onbekende mensen die voorbij liepen: De vrouw met het rode jasje die waarschijnlijk net uit kantoor kwam; de jongen met skateboard die droomde van avontuur; of zelfs die oudere man met de wandelstok waarvan zij dachten dat hij ooit kapper was geweest in Zuid-Afrika.
Terwijl ze spraken, groeide hun fantasie en werden hun verhalen levendig op het dak boven hen – elk verhaal uniek maar verbonden door dezelfde menselijke ervaring van verlangen, dromen en herinneringen uit het verleden.
De zon begon langzaam onder te gaan achter de skyline van gebouwen, waardoor alles in gouden tinten werd gehuld. Het voelde alsof tijd even stil stond terwijl zij daar zaten – twee jonge mensen op zoek naar betekenis in eenvoudige momenten en alledaagse levensverhalen.
Hun gesprekken leken eindeloos; elk verhaal leidde tot nieuwe ideeën en nieuwe personages die zij konden creëren vanuit hun verbeelding – allemaal vanuit hun veilige plek bovenop het gebouw waar alles mogelijk leek zonder enige beperking of oordeel van buitenaf.
Uiteindelijk viel er stilte tussen hen toen zij beiden beseften hoe waardevol deze momenten waren – niet alleen omdat zij elkaar beter leerden kennen door middel van fantasievolle verhalen maar ook omdat zij samen iets bijzonders hadden gecreëerd: Een verbinding tussen verleden en heden door middel van eenvoudige woorden en gedeelde dromen bovenop deze bruisende stad vol leven onder hen.
En zo bleven zij nog even zitten totdat de sterren verschenen aan de hemel – twee vrienden verbonden door verhalen uit het verleden, kijkend naar wat nog komen zou zonder enige druk of verwachting; enkel genietend van elkaars gezelschap op dit bijzondere dak boven alles wat hen omringde.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes