Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De kracht van verbeelding**
In de levendige stad Buenos Aires, waar de straten gevuld waren met het geluid van tango en de geur van versgebakken empanadas, lag een kleine apotheek genaamd "La Botica de los Sueños". De gevel was geschilderd in een felgroene kleur, met bloemen die naar buiten leunden vanuit de vensterbank. De tuin rondom de apotheek was een explosie van kleuren: rozen in vurige tinten, zonnebloemen die hun gezichten naar de zon draaiden, en lavendel die een zoete geur verspreidde. Het was een plek waar mensen niet alleen medicijnen haalden, maar ook even konden ontsnappen aan de drukte van het stadsleven.
De apotheker, Don Miguel, was een robuust gebouwde man met een volle baard en ogen die glinsterden als sterren. Hij had altijd een glimlach op zijn gezicht en zijn handen waren vaak bedekt met kruiden en poeders. Don Miguel had een bijzondere gave: hij kon mensen helpen hun verbeelding te gebruiken om hun problemen op te lossen. Hij geloofde dat elke ziekte of kwaal niet alleen lichamelijk was, maar ook geestelijk. En dus nodigde hij zijn klanten uit om samen met hem te dromen.
Op een zonnige ochtend kwam er een jonge vrouw binnen, Clara. Ze had een visuele beperking en haar ogen waren bedekt met een lichte doek. Ondanks haar beperking straalde ze energie uit; ze bewoog zich soepel door de ruimte alsof ze elk hoekje kende. Clara was altijd nieuwsgierig naar wat er om haar heen gebeurde en had het vermogen om zich dingen voor te stellen die anderen niet konden zien.
"Don Miguel," zei ze met haar warme stem terwijl ze naar de geurige kruidenwand liep. "Wat heb je vandaag voor mij?"
Don Miguel keek op van achter zijn toonbank en glimlachte breed. "Ah, Clara! Vandaag heb ik iets bijzonders voor jou." Hij pakte een klein potje met gedroogde bloemen en gaf het aan haar. "Dit is kamille. Het helpt je ontspannen en je dromen te stimuleren."
Clara nam het potje aan en bracht het dicht bij haar neus. De geur was zacht en kalmerend. "Ik kan me voorstellen dat het heerlijk ruikt," zei ze terwijl ze glimlachte.
"En nu," vervolgde Don Miguel, "laten we samen iets creëren." Hij gebaarde naar de kleurrijke tuin buiten. "Sluit je ogen en stel je voor dat we daar samen zitten."
Clara deed wat hem gevraagd werd en sloot haar ogen stevig dicht. "Ik zie ons zitten op een bankje onder de bloeiende jasmijn," begon ze enthousiast. "De lucht is warm en vol zoemende bijen."
Don Miguel knikte instemmend terwijl hij zich ook inbeeldde hoe het zou zijn om daar te zitten met Clara in hun eigen wereld vol kleuren en geuren.
"De bijen dansen rond ons," ging Clara verder, "en ik kan hun zachte gezang horen terwijl ze van bloem naar bloem fladderen." Haar stem klonk vol vreugde.
"Ja," zei Don Miguel met twinkeling in zijn ogen, "en kijk daar! Een grote vlinder komt voorbij! Zijn vleugels zijn als regenbogen."
Clara lachte zachtjes terwijl ze verder droomde over hun fantasiewereld. Voor hen verschenen beelden van kleurrijke bloemen die dansten in de wind, terwijl vogels vrolijk zongen vanuit hun takken.
"En wat als we nu onze eigen kruiden kunnen maken?" vroeg Don Miguel speels.
"Ja!" riep Clara uit. “Laten we onze eigen thee maken! Een mix van kamille voor rust, munt voor frisheid… misschien zelfs wat citroenmelisse voor geluk!”
Terwijl ze samen deze fantasieën creëerden, voelde Clara zich vrijer dan ooit tevoren. Haar verbeelding leidde hen door velden vol bloeiende planten waar elke bloem hen iets unieks vertelde over zichzelf.
Na enige tijd opende Clara haar ogen weer en keek naar Don Miguel die nog steeds glimlachend tegenover haar zat.
“Dank je,” zei ze oprecht. “Het is alsof ik even weg ben geweest.”
“Dat is precies wat ik hoopte,” antwoordde Don Miguel vriendelijk. “Verbeelding heeft kracht; het kan ons helpen om onze zorgen even los te laten.”
Clara knikte instemmend terwijl ze het potje kamille stevig vasthield als een kostbaar bezit. “Ik zal deze thee maken,” zei ze vastberaden.
“En misschien kunnen we binnenkort weer samen dromen?” stelde Don Miguel voor.
“Zeker weten!” antwoordde Clara enthousiast voordat ze afscheid nam.
Buiten in de tuin voelde zij de zon op haar gezicht terwijl zij door de kleurrijke bloemen wandelde richting huis; elk stapje bracht nieuwe ideeën voort in haar geest – verhalen over avonturen die nog geschreven moesten worden.
Die avond maakte Clara haar thee zoals beloofd: kamille gemengd met munt en citroenmelisse – elke slok bracht herinneringen terug aan hun gezamenlijke droomreis in La Botica de los Sueños.
In Buenos Aires waar leven zo vaak hectisch was, vond zij troost in deze momenten van verbeelding – momenten waarin alles mogelijk leek te zijn zonder grenzen of beperkingen; alleen maar kleuren, geuren en geluiden die samensmolten tot één prachtig geheel dat niemand kon weerhouden om te genieten van het leven zoals zij dat deden: vol dromen en hoopvolle gedachten over wat nog komen zou.
En zo bleef La Botica de los Sueños niet alleen een plek voor medicijnen maar ook voor verhalen – verhalen die voortkwamen uit verbeelding; verhalen die nooit eindigden zolang er mensen waren zoals Don Miguel en Clara die bereid waren om samen te dromen onder de bloeiende jasmijn in Buenos Aires.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes