Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een zoektocht naar waarheid**
In het hart van Turkije, in een stad die bekendstond om zijn oude architectuur en levendige markten, stond een eeuwenoude boom. De boom was zo groot dat zijn takken de lucht vulden met een schaduw die zelfs op de warmste dagen verkoeling bood. De mensen in de stad geloofden dat de boom verhalen vertelde aan degenen die goed luisterden. Maar voor de vijftienjarige Zeynep was het niet de magie van de boom die haar aantrok; het was de waarheid die ze zocht.
Zeynep was slank en had steil zwart haar dat altijd in een strakke staart zat. Ze droeg vaak een bril, niet omdat ze slechtziend was, maar omdat ze het gevoel had dat het haar hielp om zich te concentreren. Ze had autisme spectrum stoornis (ASS), wat betekende dat ze soms moeite had om met anderen te communiceren. Maar als het op programmeren aankwam, voelde ze zich als een vis in het water. De logica en structuur van code gaven haar rust.
Haar dagen waren gevuld met school en schaken, een spel waar ze veel tijd aan besteedde. Schaken gaf haar de mogelijkheid om strategisch na te denken zonder afleiding van sociale interacties. Het was tijdens deze momenten van concentratie dat ze vaak nadacht over wat waarheid voor haar betekende.
Op een dag, terwijl Zeynep aan haar laptop zat in de schaduw van de oude boom, besloot ze dat het tijd was om antwoorden te vinden op vragen die al lange tijd door haar hoofd spookten. Ze had gehoord dat er verhalen waren over hoe mensen hun waarheden ontdekten door simpelweg naar de boom te luisteren. Vastberaden maakte ze een plan: elke dag na school zou ze naar de boom gaan en proberen te begrijpen wat hij te vertellen had.
De eerste dag ging Zeynep met gemengde gevoelens naar de boom. Ze voelde zich gestrest door alle verwachtingen die anderen van haar hadden, maar ook optimistisch over wat deze zoektocht zou kunnen opleveren. Terwijl ze onder de takken zat, sloot ze haar ogen en concentreerde zich op het geluid van de bladeren die ritselden in de wind.
"Wat is waarheid?" fluisterde ze zachtjes tegen zichzelf.
De zon begon onder te gaan en Zeynep voelde iets in zichzelf veranderen. Het leek alsof de bomen om haar heen hun eigen verhalen vertelden, maar geen enkele stem kwam echt tot leven voor haar. Teleurgesteld besloot ze terug naar huis te gaan.
De volgende dagen herhaalde Zeynep dit ritueel: elke middag na school ging ze naar de oude boom en vroeg hij om antwoorden. Soms bracht ze boeken mee over filosofie of programmeren; andere keren gewoon pen en papier om aantekeningen te maken over wat er in haar hoofd speelde.
Haar vrienden uit school begrepen niet waarom zij zoveel tijd onder die oude boom doorbracht. "Waarom ga je niet gewoon met ons mee naar het café?" vroegen ze vaak. Maar Zeynep kon hen niet uitleggen dat zij daar iets zocht wat zij zelf nog niet helemaal begreep.
Op een middag ontmoette Zeynep iemand onder de boom: Ali, een jongen uit haar klas met Filipijnse roots. Hij was lang en had ook steil zwart haar, maar zijn ogen waren anders; vol nieuwsgierigheid en levenservaring. Ali zat daar met zijn laptop open en programmeerde iets waar hij zichtbaar enthousiast over was.
"Wat ben je aan het maken?" vroeg Zeynep voorzichtig.
Ali keek op en glimlachte breed. "Een spel! Een schaken-app waarin je tegen AI kunt spelen," zei hij trots.
Zeynep's interesse werd gewekt; programmeren verbond hen op een manier die woorden soms niet konden doen. Terwijl Ali uitlegde hoe hij verschillende algoritmes gebruikte om zijn spel uitdagender te maken, realiseerde Zeynep zich dat zij ook iets wilde creëren – iets dat misschien wel antwoord kon geven op al haar vragen over waarheid.
"Misschien kunnen we samenwerken," stelde Zeynep voor, terwijl ideeën door haar hoofd flitsten als sterren aan een nachtelijke hemel.
Ali knikte enthousiast en samen begonnen ze hun project: "Waarheidsspel". Het idee was eenvoudig: spelers moesten keuzes maken gebaseerd op verschillende scenario's waarin waarheid centraal stond – zoals vriendschap, familie of zelfs persoonlijke overtuigingen – zonder enige magie of mysterie eromheen.
De weken verstreken terwijl Zeynep en Ali samenwerkten aan hun spel onder de oude boom. Hun gesprekken gingen steeds verder dan alleen programmeren; soms spraken zij over hun dromen, angsten en hoe zij zichzelf zagen in deze wereld vol verwachtingen.
Zeynep merkte dat terwijl zij samenwerkten aan dit project, zij meer inzicht kreeg in wat waarheid voor hen beiden betekende – niet als abstract begrip maar als iets tastbaars dat je zelf kunt vormgeven door keuzes te maken en verantwoordelijkheid te nemen voor die keuzes.
Op een dag besloten ze hun spel uit te testen met enkele vrienden uit school. De reacties waren gemengd; sommigen vonden het leuk terwijl anderen er niets mee konden aanvangen. Maar voor Zeynep maakte het niets uit; zij had eindelijk iets gecreëerd waar zij trots op kon zijn – iets waar waarheid geen geheim meer was maar eerder een proces van ontdekken werd.
Terwijl Zeynep onder de oude boom zat na hun eerste testversie van het spel, voelde zij zich lichter dan ooit tevoren. De verhalen van de boom leken nu minder belangrijk dan ooit; misschien lag de waarheid wel binnenin henzelf – gevormd door ervaringen, keuzes en vooral door verbindingen met anderen zoals Ali.
En zo eindigde geen verhaal vol moraal of geheimen maar eerder als beginpunt voor nieuwe ontdekkingen – want soms is zoeken naar waarheid gewoonweg jezelf leren kennen door middel van creativiteit en samenwerking.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes