Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De laatste trein naar huis**
In de stad Valencia, waar de zon altijd leek te schijnen en de lucht gevuld was met de geur van sinaasappels, woonde een jonge man genaamd Mateo. Hij was een bescheiden juwelier, die zijn dagen doorbracht in een klein, kleurrijk winkeltje aan een drukke straat. Het winkeltje was gevuld met glinsterende sieraden, zorgvuldig gemaakt van goud en zilver. Mateo had een passie voor zijn vak; hij maakte niet alleen sieraden, maar gaf ook leven aan de dromen van zijn klanten.
Mateo had een lichte verstandelijke beperking. Dit maakte het soms moeilijk voor hem om met mensen te communiceren. Hij droeg altijd een bril die zijn grote, nieuwsgierige ogen accentueerde. Ondanks zijn uitdagingen was hij gelukkig in zijn werk. De juwelen die hij maakte waren niet alleen mooi; ze vertelden verhalen van liefde en hoop.
Elke ochtend als de zon opkwam, opende Mateo zijn winkel met veel zorgvuldigheid. Hij poetste de etalage tot deze glom in het ochtendlicht en zorgde ervoor dat elk stuk perfect gepresenteerd werd. De kleuren van de sieraden weerspiegelden zich in het glas en trokken voorbijgangers aan. Ze stopten vaak om naar binnen te kijken, gefascineerd door de schittering.
Buiten het winkeltje lag een prachtige tuin vol bloeiende planten en flonkerende vlinders. Deze tuin was een oase van rust temidden van de drukte van de stad. Mateo had deze tuin zelf ontworpen en onderhouden. Hij plantte kleurrijke bloemen zoals rozen, hibiscus en jasmijn, die allemaal hun eigen unieke geur verspreidden. De vlinders dansten vrolijk tussen de bloesems, alsof ze wisten dat ze deel uitmaakten van iets bijzonders.
Op een dag zat Mateo op een bankje in zijn tuin na het werk. Hij keek naar de ondergang van de zon terwijl deze het landschap vulde met gouden stralen. Maar ondanks het mooie uitzicht voelde hij zich neerslachtig. Het leven ging verder om hem heen, maar hij voelde zich vaak alleen.
Die avond besloot Mateo om met de trein naar huis te gaan in plaats van te lopen zoals gewoonlijk. De treinreis bood hem altijd wat tijd om na te denken over zijn leven en dromen. Terwijl hij op het perron wachtte, zag hij hoe andere mensen hun geliefden begroetten of samen lachten over kleine dingen.
De trein arriveerde met een zacht geronk en Mateo stapte in. Het interieur was eenvoudig maar comfortabel; er waren zachte stoelen en grote ramen die uitzicht boden op het voorbijglijdende landschap. Terwijl de trein begon te rijden, voelde Mateo zich even vrij als de vlinders in zijn tuin.
De rit duurde niet lang, maar voor Mateo leek elke minuut waardevol te zijn. Hij keek naar buiten en zag hoe de stad langzaam vervaagde achter hen terwijl ze richting het platteland reden. De lichten van Valencia werden kleiner totdat ze uiteindelijk verdwenen in het donker.
Mateo dacht aan zijn winkel vol juwelen en aan alle mensen die hij had ontmoet tijdens zijn werkdag. Elke klant had iets unieks bijgedragen aan zijn leven; hun verhalen waren als kostbare stenen die samen een prachtig sieraad vormden.
Toen de trein eindelijk stopte bij het station dicht bij zijn huis, stapte Mateo uit en ademde diep in. De frisse lucht vulde zijn longen terwijl hij naar buiten liep richting zijn huisje dat omringd was door dezelfde prachtige tuin die hij zo goed verzorgde.
Thuis aangekomen voelde hij zich weer gelukkig tussen al die kleuren en geuren die hem omringden. Hij nam even tijd om alles goed te bekijken: elke bloem bloeide fier onder het maanlicht, elke vlinder leek nog steeds rond te fladderen alsof ze nooit waren gestopt.
Mateo ging zitten op hetzelfde bankje waar hij eerder die dag had gezeten en liet alles even bezinken. De sterren verschenen één voor één aan de hemel boven hem terwijl hij nadacht over wat morgen zou brengen.
De laatste trein naar huis had hem niet alleen fysiek teruggebracht naar waar hij woonde; het had hem ook mentaal geholpen om weer contact te maken met zichzelf en met wat echt belangrijk voor hem was: schoonheid vinden in kleine dingen.
En zo zat Mateo daar onder de sterrenhemel, omringd door bloemen en vlinders, wetende dat elke dag opnieuw begon met nieuwe kansen – net zoals elke nieuwe bloem die bloeide in zijn kleurrijke tuin vol leven.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes