Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De reis naar het verre eiland**
In een drukke stad, waar de gebouwen hoog de lucht in reikten en de straten vol leven waren, woonde een jongen genaamd Jasper. Jasper was een dromer. Hij had altijd zijn hoofd in de wolken, terwijl hij met zijn potlood en schetsboek in de hand door de stad wandelde. Hij hield van tekenen en schilderen, vooral van alles wat met de natuur te maken had. Zijn favoriete plek was een klein park aan de rand van de stad, waar hij vaak zat te schetsen onder een grote appelboom.
Op een dag, terwijl hij aan het tekenen was, kwam er een meisje voorbij lopen. Haar naam was Zara. Ze had een vrolijke lach en haar ogen straalden als sterren. Zara was ook dol op kunst, maar ze had een andere passie: ze organiseerde graag evenementen. Vandaag had ze besloten om een picknick te organiseren voor haar vrienden in het park.
"Jasper!" riep Zara enthousiast toen ze hem zag zitten onder de appelboom. "Wil je me helpen met mijn picknick? Het wordt fantastisch!"
Jasper keek op van zijn schetsboek en glimlachte. "Natuurlijk! Wat moet ik doen?"
Zara sprong op en begon te vertellen over haar plannen. "We hebben dekens nodig om op te zitten, wat spelletjes om te spelen en natuurlijk iets lekkers om te eten! Ik heb al wat vrienden uitgenodigd."
Jasper knikte enthousiast terwijl hij zich voorstelde hoe leuk het zou zijn om samen met anderen te genieten van het mooie weer en lekker buiten te zijn.
De dagen gingen voorbij en Zara organiseerde alles tot in de puntjes. Maar op de dag van de picknick gebeurde er iets vreemds: Zara vergat het eten! Terwijl ze druk bezig was met het regelen van dekens en spelletjes, had ze helemaal niet aan sandwiches of fruit gedacht.
Toen Jasper arriveerde met zijn schetsboek onder zijn arm, merkte hij meteen dat er iets ontbrak. "Zara," zei hij voorzichtig, "waar is al het eten?"
Zara's gezicht veranderde van blijdschap naar verbazing. "Oh nee! Ik ben zo druk geweest met alles dat ik helemaal niet heb nagedacht over wat we gaan eten!"
Jasper kon niet anders dan lachen om haar bezorgdheid. "Geen probleem! We kunnen altijd iets anders verzinnen." Hij keek rond in het park en zag een konijn dat nieuwsgierig naar hen keek vanuit het gras.
"Misschien kunnen we dat konijn vragen of hij ons kan helpen," zei Jasper grappend.
Zara lachte ook nu weer, maar diep van binnen voelde ze zich boos op zichzelf omdat ze zo'n belangrijke stap vergeten was. Ze wilde iedereen gelukkig maken, maar nu leek alles mis te gaan.
"Wat als we gewoon gaan genieten van wat we hebben?" stelde Jasper voor terwijl hij zijn schetsboek openklapte en begon te tekenen. "Kijk eens hoe mooi dit park is! We kunnen verhalen vertellen over onze avonturen."
Zara knikte langzaam en ging naast hem zitten. Terwijl Jasper tekende, vertelde hij verhalen over zijn dromen om verre eilanden te bezoeken vol kleurrijke vogels en prachtige bloemen. Hij beschreef hoe het zou voelen om op zo'n eiland rond te lopen, met alleen maar geluiden van golven die tegen de kust klotsen.
"En stel je voor," zei Jasper enthousiast terwijl hij verder tekende, "dat we daar zouden kunnen picknicken onder palmbomen in plaats van deze appelboom!"
Zara luisterde aandachtig naar Jasper's woorden terwijl ze zich liet meevoeren door zijn fantasievolle verhalen. Voor even vergat ze haar boosheid over het vergeten eten.
Uiteindelijk kwamen hun vrienden aan bij het park, allemaal vrolijk lachend en klaar voor plezier. Toen zij zagen dat er geen eten was, keken ze eerst verbaasd naar elkaar. Maar al snel begonnen ze samen met Jasper en Zara spelletjes te spelen in plaats van zich druk te maken over wat er ontbrak.
Ze renden rondjes door het gras, speelden verstoppertje achter bomen en maakten zelfs hun eigen verhalen uit hun verbeelding terwijl ze samen lachten onder de zon.
Terwijl de middag vorderde, voelde Zara zich steeds gelukkiger worden ondanks haar eerdere frustratie. Ze realiseerde zich dat zelfs zonder eten hun picknick nog steeds leuk kon zijn dankzij alle vreugde die zij samen deelden.
Aan het einde van de dag zaten ze allemaal moe maar tevreden op hun dekens in het gras onder de appelboom die nu vol bloesems hing als confetti in de lucht.
"Dit was misschien wel één van mijn leukste dagen ooit," zei Zara stralend naar Jasper toe.
Jasper glimlachte terug terwijl hij nog steeds bezig was met tekenen; dit keer maakte hij een grote afbeelding van hen allemaal samen op hun picknickplek – zonder voedsel maar vol vreugde.
En zo eindigde hun bijzondere dag in het park aan de rand van de stad – zonder geheimen of magie – gewoon twee kinderen die genoten van elkaars gezelschap en hun liefde voor kunst deelden onder een appelboom vol dromen over verre eilanden.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes