Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een enthousiaste muzikant**
Op een mooie, zonnige dag zat Niels op een bankje bij de rustige vijver. De zon scheen helder en de lucht was blauw. Eenden zwommen vredig rond in het water, hun veren glanzend in het zonlicht. Niels had zijn gitaar bij zich, een oude, maar vertrouwde vriend. Hij had hem gekregen van zijn opa, die ook altijd muziek maakte. Niels vond het heerlijk om te spelen en te zingen.
Niels was een jongen met krullend blond haar dat altijd in de war zat van het spelen buiten. Hij droeg een t-shirt met een vrolijke print van een gitaar erop. Het was zijn favoriete shirt en hij voelde zich er altijd blij in. Terwijl hij op het bankje zat, keek hij naar de eenden en begon te spelen.
De klanken van de gitaar vulden de lucht. Niels speelde vrolijke melodieën die zelfs de eenden leken te waarderen. Ze zwommen dichterbij, alsof ze nieuwsgierig waren naar wat hij deed. Niels lachte en zong harder, zijn stem klonk helder en vol enthousiasme.
Aan de andere kant van de vijver zat Feline op een kleedje met haar schildermaterialen verspreid om zich heen. Feline had ook blond haar, maar het was steil en viel als een waterval over haar schouders. Ze was volslank en droeg een kleurrijk t-shirt met bloemen erop, dat perfect paste bij haar vrolijke persoonlijkheid.
Feline hield van schilderen en vandaag had ze besloten om de vijver vast te leggen op doek. Ze keek naar het water dat glinsterde in het zonlicht en naar de eenden die speels rondzwommen. Terwijl ze haar penseel in de verf doopte, hoorde ze Niels’ muziek.
De klanken waren zo aanstekelijk dat ze niet kon weerstaan om even op te kijken. Ze zag Niels zitten met zijn gitaar en glimlachte. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk; ze voelde zich meteen vrolijker worden.
“Wat speel je daar?” vroeg Feline terwijl ze haar penseel neerlegde.
“Gewoon iets leuks,” antwoordde Niels met een brede lach. “Wil je meedoen?”
Feline dacht even na. Ze had geen instrument bij zich, maar misschien kon ze iets anders doen? “Ik kan wel meezingen!” zei ze enthousiast.
Niels knikte blij en begon opnieuw te spelen terwijl Feline haar stem liet horen. Samen maakten ze muziek die door de lucht zweefde als vogels die omhoog vlogen.
Na een tijdje stopte Feline met zingen en keek naar haar schilderij. “Kijk eens!” zei ze trots terwijl ze naar het doek wees waarop de vijver stond afgebeeld met eenden die vrolijk rondzwommen.
“Wauw! Dat ziet er geweldig uit!” zei Niels bewonderend terwijl hij zijn gitaar even neerlegde om beter te kijken.
Feline bloosde van blijdschap door het compliment van Niels. “Dank je! Jij maakt ook mooie muziek.”
Ze keken elkaar aan en voelden zich gelukkig in dit moment bij de vijver vol leven.
Niels pakte zijn gitaar weer op en begon opnieuw te spelen, deze keer iets rustigers zodat Feline weer mee kon zingen als ze wilde. De eenden leken hun eigen dansje te doen op de muziek; soms zwommen ze snel rondjes, dan weer maakten ze lange slagen door het water.
Na enige tijd kwam er een vliegtuig overgevlogen, hoog aan de lucht boven hen. Het maakte een zacht zoemend geluid dat samenkwam met hun muziek als een soort extra instrument in hun kleine concertje bij de vijver.
“Zou je willen vliegen?” vroeg Feline ineens terwijl ze naar het vliegtuig keek dat verder weg verdween.
“Ja! Dat lijkt me geweldig!” zei Niels enthousiast terwijl hij droomde over avonturen hoog in de lucht.
Ze praatten verder over hun dromen terwijl Niels speelde en Feline schilderde; over verre landen waar je kon fietsen door kleurrijke straten of waar poppenhuizen stonden vol geheimen om ontdekt te worden.
De tijd vloog voorbij zonder dat ze het doorhadden totdat de zon begon onder te gaan en alles in gouden kleuren hulde gaf. De eenden waren nog steeds aan het zwemmen, maar nu leken zij ook rustig af te wachten tot het donker werd.
“Wat gaan we nu doen?” vroeg Feline toen zij haar schilderij afhad en tevreden naar haar werk keek.
“We kunnen nog één laatste liedje spelen voordat we naar huis gaan,” stelde Niels voor met twinkeling in zijn ogen.
Feline knikte enthousiast en samen speelden ze nog één prachtig nummer dat weerklonk over de vijver als een echo van vreugde tussen hen beiden.
Toen hun laatste noot vervaagde in de avondlucht, voelden zij beiden dat dit moment speciaal was geweest; niet omdat er iets groots gebeurde of omdat er belangrijke lessen geleerd werden, maar gewoon omdat zij samen waren geweest bij deze rustige vijver vol leven – met muziek die hen verbond zoals alleen echte creativiteit kan doen.
En zo gingen zij ieder hun eigen weg: Feline terug naar huis met haar schilderij onder haar arm – vol kleuren die spraken – en Niels met zijn gitaar achterop zijn fiets – klaar voor nieuwe avonturen vol muziek.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes