Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Onhandige Clown**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, lag een stad vol kleur en leven. De gebouwen waren gemaakt van verschillende soorten steen en hadden allemaal unieke vormen. Sommige waren rond, andere vierkant, en weer andere leken wel op torens die de lucht in staken. De architecten van de stad waren erg creatief en hun ontwerpen maakten de stad tot een bijzondere plek om te wonen.
In deze stad woonde een clown genaamd Charlie. Charlie was geen gewone clown. Hij droeg altijd een lederen jack dat hem een stoere uitstraling gaf, maar hij was eigenlijk best verlegen. Zijn korte bruine haar viel soms in zijn ogen als hij nerveus was, wat vaak gebeurde. Charlie had altijd al gedroomd van het maken van mensen aan het lachen met zijn grappen en grollen, maar hij was zo onhandig dat alles wat hij deed vaak mislukte.
Op een dag besloot Charlie dat hij iets bijzonders wilde doen voor de kinderen in de stad. Hij had gehoord dat er een groot feest zou plaatsvinden in het stadspark en hij wilde daar optreden als clown. Met veel enthousiasme begon hij te oefenen voor zijn act. Hij wilde jongleren met ballen, maar elke keer als hij ze omhoog gooide, vielen ze op de grond of rolden weg.
“Misschien moet ik iets anders proberen,” dacht Charlie terwijl hij naar zijn verzameling spullen keek. Tussen al zijn spullen vond hij een grote doos met LEGO-stukken. “Ja! Ik kan iets bouwen!” riep hij blij uit.
Charlie begon te bouwen aan een enorme LEGO-set die eruitzag als een kleurrijke circuswagen. Het duurde uren voordat het af was, maar toen het eindelijk klaar was, was hij trots op zijn creatie. De wagen had grote wielen en kleurrijke vlaggen die wapperden in de wind.
De dag van het feest kwam snel dichterbij en Charlie voelde zich steeds nerveuzer worden. Wat als niemand lachte? Wat als alles weer misging? Om zichzelf wat moed in te praten besloot hij om eerst even naar het park te gaan om te kijken hoe alles eruitzag.
Toen Charlie bij het park aankwam, zag hij kinderen spelen en lachen terwijl ze genoten van de zonneschijn. Er waren ook kramen met lekkernijen zoals cupcakes en bananen die heerlijk rookten in de lucht. “Ik maak de beste cupcakes,” dacht Charlie bij zichzelf terwijl zijn maag begon te rommelen.
Terwijl hij rondliep in het park zag Charlie ook andere artiesten die zich voorbereidden op hun optredens: acrobaten die sprongen maakten, muzikanten die vrolijke melodieën speelden en zelfs iemand die paragliden oefende boven het park! Het leek wel alsof iedereen zo veel talent had behalve hij.
Charlie voelde zich klein tussen al deze getalenteerde mensen en besloot even op een bankje te gaan zitten om na te denken over wat hij moest doen. Terwijl hij daar zat, kwam er een kat langs gelopen die nieuwsgierig naar hem keek met grote ogen.
“Hallo daar,” zei Charlie tegen de kat terwijl hij voorzichtig zijn hand uitstak om haar te aaien. De kat snorde tevreden en ging naast hem zitten alsof ze hem wilde steunen.
Na even nagedacht te hebben besloot Charlie dat hij gewoon moest proberen plezier te maken tijdens zijn optreden, ongeacht hoe onhandig dat ook zou zijn. Hij stond op van het bankje en liep naar het podium waar alle artiesten zich verzamelden voor hun optredens.
Toen het eindelijk tijd was voor Charlie om op te treden, voelde zijn hart als een motorfiets die vol gas gaf in zijn borstkas. Hij stapte naar voren met zijn LEGO-circuswagen achter zich en begon enthousiast met jongleren… of tenminste dat probeerde hij.
De ballen vlogen alle kanten op: eentje viel recht in de cupcakekraam! De kinderen barstten in lachen uit toen de verkoper verbaasd naar de bal keek die tussen de cupcakes lag. “Dat is niet mijn beste verkooptruc!” riep de verkoper lachend terwijl iedereen nog harder lachte.
Charlie voelde zich rood worden van schaamte maar kon niet anders dan ook lachen om zichzelf. Hij besloot verder te gaan met zijn act ondanks alles wat er misging; misschien zou dat wel leuker zijn dan perfectie!
Hij maakte gekke gezichten terwijl hij verder jongleerde (of probeerde) met ballen, maar nu liet hij ze expres vallen zodat iedereen kon lachen om hoe onhandig alles ging. En toen gebeurde er iets onverwachts: tijdens één van zijn pogingen verloor Charlie zelfs tijdelijk zijn stem toen iemand hem vroeg iets grappigs te zeggen!
“Wat is geel en kan niet zwemmen?” vroeg iemand uit het publiek.
“Een banaan!” riep iemand anders terug.
En zonder stem kon Charlie alleen maar knikken terwijl iedereen lachte om deze flauwe grap.
Het publiek genoot zichtbaar van Charlies optreden; ze vonden het geweldig hoe echt en eerlijk alles was! Zelfs toen er dingen misgingen bleef iedereen lachen – vooral omdat Charlie zelf ook zo hard lachte om al zijn blunders.
Na afloop kreeg Charlie veel applaus van alle kinderen (en volwassenen) die genoten hadden van zijn onhandige clowneske act vol vreugde en humor – zelfs zonder magie of geheimen!
En zo ontdekte onze onhandige clown dat soms juist je fouten je grootste kracht kunnen worden – vooral als je jezelf kunt blijven lachen! Terwijl de zon onderging achter de bergen nam Charlie afscheid van het publiek met een grote glimlach op zijn gezicht; misschien was dit avontuur wel beter dan wat dan ook!
Met nieuwe moed liep onze clown terug naar huis door de groene vallei waar alles zo mooi verlicht werd door sterren aan de hemel boven hem… En wie weet wat voor avonturen morgen weer zouden komen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes