Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een creatieve schilder**
Er was eens, aan de oever van een kabbelend beekje dat door het landschap slingerde, een jongen genaamd Tijs. Tijs was een creatieve schilder. Hij had kort grijs haar dat altijd in de war zat, alsof het nooit echt had willen luisteren naar een borstel. Zijn kledingstijl was sportief; hij droeg vaak een hoodie die iets te groot voor hem was en zijn favoriete spijkerbroek met gaten erin. Tijs hield van kleuren en van het maken van kunst, maar vooral hield hij van het schilderen aan de oever van het beekje.
Op een zonnige dag besloot Tijs dat het tijd was om iets nieuws te proberen. Hij pakte zijn schilderspullen en ging naar zijn favoriete plek aan het beekje. Het water glinsterde in de zon en de bomen om hem heen fluisterden zachtjes met de wind. Terwijl hij zijn doek opzet, kwam er een meisje voorbij lopen. Haar naam was Zara. Zara had steil zwart haar dat glansde als de nacht en ze droeg een formeel overhemd met lange mouwen, wat haar er heel anders uitzag dan Tijs.
Zara stopte even om naar Tijs te kijken terwijl hij zijn penseel in de verf doopte. "Wat ben je aan het maken?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Ik weet het nog niet," antwoordde Tijs met een glimlach. "Ik laat mijn penseel gewoon dansen over het doek."
Zara knikte begrijpend. "Dat klinkt leuk! Ik ben zelf meer bezig met schrijven," zei ze terwijl ze haar notitieboekje omhoog hield. "Ik schrijf verhalen over avonturen."
Tijs vond dat interessant. "Wat voor avonturen?" vroeg hij terwijl hij verder schilderde.
"Nou," begon Zara, "ik heb net een verhaal geschreven over een knuffelbeer die op reis gaat in een bus." Ze lachte bij de gedachte aan haar eigen verhaal.
Tijs kon zich dat goed voorstellen: een knuffelbeer die in een bus zat, kijkend naar buiten terwijl de wereld voorbij raasde. "Dat klinkt geweldig! Misschien kan ik jouw verhaal schilderen!" zei hij enthousiast.
Zara's ogen glinsterden bij die gedachte. "Ja! Dat zou leuk zijn! Maar dan moet je wel goed opletten wat ik vertel."
En zo begon Zara te vertellen over haar knuffelbeer, die volslank was en altijd vrolijk glimlachte, zelfs als er geen reden voor was om blij te zijn. De beer heette Benny en droeg altijd zijn favoriete blauwe sjaal.
Terwijl Zara vertelde, begon Tijs te schilderen. Hij maakte Benny met grote ronde ogen en een brede glimlach op zijn gezicht, zittend op de achterbank van de bus terwijl hij uit het raam keek naar de bomen die voorbij flitsten.
"En toen," vervolgde Zara, "kwam er ineens een grote hond langs die wilde spelen!"
Tijs voegde snel een grote hond toe aan zijn schilderij; stevig gebouwd met vrolijke ogen en kwispelende staart.
"Ja! En Benny riep: 'Hé daar! Kom je ook spelen?'" zei Zara enthousiast.
Tijs kon niet anders dan lachen terwijl hij zich voorstelde hoe Benny dat zou zeggen met zijn schattige stemmetje.
De uren vlogen voorbij terwijl ze samen werkten aan hun creaties: Tijs op zijn doek en Zara in haar notitieboekje. Ze spraken over hun dromen en ideeën; soms improviseerden ze zelfs kleine toneelstukjes over hun personages – Benny die schaken speelde tegen de hond of samen bordspellen speelde onder de sterrenhemel.
De zon begon langzaam onder te gaan en kleurde de lucht in prachtige tinten oranje en paars toen Tijs eindelijk klaar was met zijn schilderij. Het leek wel magie hoe kleuren samenkwamen op het doek!
"Wow!" zei Zara toen ze het resultaat zag. "Het is prachtig! Je hebt echt mijn verhaal tot leven gebracht!"
Tijs bloosde bij zoveel complimenten maar voelde zich ook trots op wat hij had gemaakt. Het leek wel alsof Benny nu echt uit het doek kon stappen om hen te begroeten.
"En jij hebt mijn inspiratie gegeven," zei Tijs dankbaar terwijl hij naar haar notitieboek keek vol verhalen en ideeën.
Zara glimlachte breed terug en samen keken ze naar hun creaties terwijl het beekje kabbelend verder stroomde naast hen, als muziek voor hun kunstzinnige zielen.
Die avond gingen ze elk hun eigen weg; Tijs terug naar huis met zijn schilderij onder arm en Zara met haar notitieboek vol nieuwe verhalen in gedachten. Ze wisten allebei dat dit niet hun laatste ontmoeting zou zijn bij het kabbelende beekje – want creativiteit heeft geen einde, alleen maar nieuwe beginnen!
En zo leefden zij verder in hun eigen wereld van kleuren en woorden, waar alles mogelijk was zolang je maar durfde te dromen…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes