Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De vriendelijkheid van een onbekende**
Op een mooie, zonnige dag zat Niels aan de rand van een rustige vijver. De zon scheen helder en de lucht was blauw, met hier en daar een witte wolk die langzaam voorbij dreef. Niels had zijn schetsboek bij zich en was druk bezig met het tekenen van de drijvende lelies die op het water dobberden. De lelies waren wit en roze, met grote groene bladeren die als schalen op het water lagen.
Niels was een grafisch ontwerper. Hij hield ervan om dingen te creëren, om kleuren te combineren en om verhalen te vertellen met zijn tekeningen. Vandaag had hij besloten om inspiratie op te doen in het park bij de vijver. Het geluid van het kabbelende water en het gezang van de vogels hielpen hem om zich te concentreren.
Terwijl hij tekende, zag hij Fleur aan komen lopen. Fleur was een vrolijk meisje met krullend haar dat in de zon glinsterde als goud. Ze droeg een lichte jurk met bloemen erop en haar ogen straalden enthousiasme uit. Niels kende Fleur niet goed, maar hij had haar wel vaker in het park gezien. Ze leek altijd zo blij en vol energie.
Fleur kwam dichterbij en glimlachte naar Niels. "Wat ben je aan het doen?" vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze over zijn schouder keek naar zijn schetsboek.
"Ik teken de lelies," antwoordde Niels terwijl hij zijn potlood even ophield. "Ze zijn zo mooi vandaag."
"Ja, ze zijn prachtig!" zei Fleur enthousiast. "Ik hou van bloemen! Wist je dat ik ook graag teken? Maar ik ben niet zo goed als jij."
Niels voelde zich vereerd door haar compliment. "Dank je! Iedereen kan leren tekenen, als je maar oefent," zei hij bemoedigend.
Fleur knikte vastberaden. "Dat ga ik doen! Misschien kan ik jou wel eens vragen om samen te tekenen."
Niels vond dat een leuk idee, maar hij voelde ook een beetje zenuwen opkomen. Wat als ze niet leuk zou vinden wat hij deed? Wat als ze hem niet meer aardig vond? Maar toch besloot hij moedig te zijn en zei: "Ja, dat lijkt me leuk!"
Ze praatten verder over hun favoriete dingen om te tekenen: bloemen, dieren en zelfs spannende films die ze alleen thuis hadden gekeken. Fleur vertelde over een film waarin een dappere leeuw de wereld redde van gevaarlijke spinnen.
"Die film was zo spannend!" zei Fleur met grote ogen. "Ik zat echt op het puntje van mijn stoel!"
Niels lachte en vertelde over een andere film die hij had gezien, waarin een groep vrienden samen avonturen beleefde in een magische wereld vol kleuren en verrassingen.
De tijd vloog voorbij terwijl ze samen praatten en lachten aan de rand van de vijver. De zon begon langzaam onder te gaan, waardoor de lucht veranderde in prachtige tinten oranje en paars.
"Zou je misschien eens met me willen afspreken voor een eerste date?" vroeg Fleur plotseling, terwijl ze verlegen naar beneden keek.
Niels voelde zijn hart sneller kloppen. Hij vond Fleur leuk! Maar tegelijkertijd voelde hij zich ook bang voor wat er zou kunnen gebeuren als ze elkaar beter leerden kennen.
"Ja," zei Niels uiteindelijk vastberaden, "dat lijkt me heel leuk!"
Fleur's gezicht lichtte op alsof er duizenden sterren tegelijk waren verschenen aan de hemel. Ze sprong bijna op van blijdschap.
"Wat dacht je ervan om volgende week weer hier af te spreken?" stelde ze voor.
"Dat klinkt perfect!" antwoordde Niels enthousiast.
Ze spraken af dat ze elkaar volgende week weer zouden zien bij dezelfde vijver waar hun gesprek was begonnen. Terwijl ze afscheid namen, voelde Niels zich gelukkig maar ook nerveus over wat er zou komen.
De dagen gingen voorbij tot het eindelijk zover was: hun eerste date in het park bij de vijver. Niels arriveerde iets eerder dan afgesproken tijd om alles voor te bereiden; hij wilde indruk maken op Fleur met iets speciaals.
Hij had wat lekkers meegenomen: zelfgemaakte spinazie-quiches die zijn moeder altijd maakte wanneer er iets te vieren viel. Hij dacht dat Fleur misschien wel zou houden van iets gezonds én lekkers!
Toen Fleur arriveerde, straalde ze opnieuw zoals altijd in haar bloemenjurk. “Wat heb je daar?” vroeg ze nieuwsgierig toen ze de quiches zag.
“Dit is iets dat mijn moeder maakt,” zei Niels trots terwijl hij één quiche aanbood aan Fleur.
“Dat ziet er heerlijk uit!” zei Fleur enthousiast terwijl ze namende hap nam van de quiche.
Ze zaten samen aan de rand van de vijver, aten hun quiches op en keken naar de drijvende lelies die nu nog mooier leken in het zachte licht van de ondergang van de zon.
“Dit is echt fijn,” zei Niels terwijl hij naar het water keek waar kleine visjes rondzwommen tussen de lelies.
“Ja,” antwoordde Fleur terwijl ze glimlachte naar hem, “ik vind dit echt leuk.”
Hun gesprek ging verder over hun dromen voor later; wat zij wilden worden als volwassenen en welke avonturen zij nog wilden beleven in hun leven. Terwijl zij spraken over hun toekomst voelden zij beiden dat dit moment speciaal was – gewoon twee kinderen die genoten van elkaars gezelschap zonder enige druk of verwachtingen.
De avond viel langzaam in duisternis maar hun harten waren gevuld met vreugde door deze eenvoudige momenten samen bij de vijver vol drijvende lelies – momenten die hen zouden bijblijven zonder enige geheimen of magie; gewoon pure vriendelijkheid tussen twee onbekenden die elkaar hadden gevonden door hun liefde voor kunst en natuur.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes