Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een sportieve schilder**
Er was eens een schilder genaamd Max. Max woonde in een klein, kleurrijk huis aan de rand van een stad. Hij had een grote passie voor schilderen en hield ervan om buiten te werken. Max had altijd zijn schilderspullen bij zich: een ezel, verf en penselen. Maar wat hij nog meer leuk vond, was om te sporten. Hij geloofde dat beweging hem hielp om beter te schilderen.
Op een zonnige dag besloot Max naar een oude ruïne te gaan. De ruïne was bedekt met klimop en mos, en het leek wel alsof de natuur het langzaam weer overnam. Het was een prachtige plek om te schilderen, met veel kleuren en vormen om hem heen. Terwijl hij daar aankwam, zag hij dat er al iemand anders was: een fotograaf genaamd Lotte.
Lotte had haar camera bij zich en maakte foto's van de ruïne. Ze vond het leuk om de schoonheid van de natuur vast te leggen. Toen ze Max zag, glimlachte ze vriendelijk naar hem. "Hallo! Wat leuk je hier te zien!" zei ze.
Max knikte terug en begon zijn spullen uit te pakken. "Ik ga deze mooie plek schilderen," zei hij enthousiast.
Lotte keek nieuwsgierig naar wat Max aan het doen was. "Mag ik je helpen? Ik kan foto's maken terwijl jij schildert," stelde ze voor.
Max vond dat een geweldig idee! Terwijl hij zijn penseel in de verf doopte, begon Lotte foto's van hem te maken terwijl hij aan het werk was. Ze legde elk moment vast: de concentratie op zijn gezicht, de kleuren die op het doek verschenen en zelfs het vrolijke geluid van vogels die in de bomen zongen.
Terwijl ze samenwerkten, vertelde Lotte over haar passie voor fotografie. Ze vertelde hoe ze altijd op zoek was naar bijzondere momenten om vast te leggen. Max luisterde aandachtig en voelde zich blij dat hij iemand had gevonden die zijn liefde voor kunst begreep.
Na een tijdje stopte Max even om iets te drinken uit zijn rugzak. Hij had ook een banaan meegenomen als snack! "Wil je ook iets?" vroeg hij terwijl hij de banaan omhoog hield.
Lotte lachte en nam een hapje van de banaan die Max haar aanbood. "Hmm, lekker!" zei ze met volle mond.
Na hun pauze gingen ze weer aan het werk. Lotte maakte nu foto's van de schilderijen die Max maakte terwijl hij zich concentreerde op elke penseelstreek. De zon scheen helder en gaf alles rondom hen een gouden gloed.
Plotseling kwam er een hond aangelopen! Het was een vrolijke golden retriever die kwispelend naar hen toe kwam rennen. "Kijk eens!" riep Lotte blij terwijl ze haar camera pakte om foto's van de hond te maken.
De hond sprong rondjes om hen heen en leek erg enthousiast over hun aanwezigheid in de ruïne. Max kon niet anders dan lachen toen de hond met zijn pootjes tegen zijn benen sprong.
"Wat denk je? Zullen we hem 'Ananas' noemen?" vroeg Lotte grijnzend, omdat ze altijd al gek geweest was op ananasjes.
"Dat is perfect!" antwoordde Max lachend terwijl Ananas vrolijk rondhupste.
Ze besloten even pauze te nemen van hun creatieve werk en speelden met Ananas in het gras rondom de ruïne. De hond rende achter hun ballen aan en maakte sprongetjes van blijdschap als hij ze ving.
Na hun spelletje gingen ze weer verder met hun kunstprojecten: Lotte fotografeerde Max terwijl hij verder schilderde, en zij zelf maakte prachtige foto's van Ananas die door het gras dartelde.
De tijd vloog voorbij! Voor ze het wisten, begon de zon onder te gaan en kleurde de lucht prachtig oranje-roze. Het licht viel mooi op de oude stenen muren van de ruïne, waardoor alles er nog magischer uitzag dan eerder op die dag.
"Dit is zo'n mooie plek," zei Lotte terwijl ze naar haar foto's keek op haar camera. "Ik ben zo blij dat ik hier ben."
Max knikte instemmend terwijl hij naar zijn doek keek dat nu vol kleur zat dankzij deze bijzondere dag samen met Lotte en Ananas.
Toen het donker werd, pakten ze hun spullen in en namen afscheid van elkaar bij de ruïne waar hun creativiteit tot leven kwam. Ze beloofden elkaar snel weer af te spreken om samen verder te werken aan hun kunstprojecten – misschien zelfs bij andere mooie plekken in de stad!
Met Ananas aan zijn zijde liep Max terug naar huis met blije gedachten over deze sportieve dag vol creativiteit, hondenplezier en nieuwe vriendschappen – zonder geheimen of magie, maar gewoon twee mensen die genoten van wat zij het liefste deden: kunst maken in al zijn vormen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes