Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Dansende Robot**
Op een heuveltop, met een prachtig uitzicht over de horizon, stond een kleurrijke studio. Het was de plek waar de kunstenaar meneer Kleur woonde. Meneer Kleur was een vrolijke man met een grote snor en altijd een verfspetter op zijn shirt. Hij hield van schilderen en maakte de mooiste kunstwerken. Maar wat hij het allerleukste vond, was om te dansen.
Op een dag besloot meneer Kleur dat hij iets bijzonders wilde maken. Hij had al veel schilderijen gemaakt, maar nu wilde hij iets anders proberen: een robot! Een dansende robot! Dus ging hij aan de slag met oude onderdelen die hij in zijn studio vond: blikken, schroeven en zelfs een paar oude kersenblikken.
Na uren van hard werken stond daar eindelijk zijn creatie: Robby de Dansende Robot! Robby had glanzende ogen van knikkers en zijn lichaam was gemaakt van verschillende kleuren metaal. Meneer Kleur kon niet wachten om Robby te laten dansen.
“Kom op, Robby!” riep hij enthousiast. “Laten we samen dansen!”
Robby begon te bewegen. Eerst wiebelde hij wat heen en weer, maar al snel maakte hij sprongetjes en draaide rondjes. Meneer Kleur lachte zo hard dat zijn snor trilde als een kwast die over het doek streek.
“Dit is geweldig!” zei meneer Kleur terwijl hij zelf ook begon te dansen. De twee dansten samen op de heuveltop, met uitzicht over het groene landschap en de blauwe lucht.
Op dat moment kwam er een groep vrienden langs die in het park aan het spelen waren. Ze hoorden het gelach van meneer Kleur en keken nieuwsgierig omhoog naar de heuveltop. Toen ze zagen wat er gebeurde, konden ze hun ogen niet geloven.
“Wat is dat voor gekke robot?” vroeg Lotte, terwijl ze haar hondje Max aan de lijn hield.
“Dat is Robby!” riep meneer Kleur vrolijk. “Hij kan dansen!”
De vrienden besloten om naar boven te lopen om het zelf te zien. Toen ze bij meneer Kleur aankwamen, stonden ze versteld van Robby's moves.
“Wow! Dat is echt cool!” zei Joris terwijl hij in zijn handen klapte.
Meneer Kleur nodigde iedereen uit om mee te doen. “Kom op! Laten we samen dansen!”
De vrienden begonnen te lachen en dansten samen met Robby op de heuveltop. Ze maakten gekke bewegingen en probeerden elkaar na te doen. Max, het hondje, sprong vrolijk rond hun voeten en leek ook mee te willen dansen.
Na een tijdje besloot Joris dat ze iets extra’s nodig hadden voor hun feestje op de heuveltop. “Wat als we fruit meenemen? Ik heb nog ananas thuis liggen!”
“En ik heb kersen!” riep Lotte enthousiast.
Ze renden terug naar beneden om hun fruit te halen terwijl meneer Kleur en Robby verder dansten in afwachting van hun terugkomst.
Toen ze terugkwamen met tassen vol fruit, maakten ze samen een grote fruitsalade op de heuveltop. De ananas werd gesneden in mooie stukjes en de kersen werden gewassen tot ze glansden in het zonlicht.
“Mmm, dit ruikt heerlijk!” zei Joris terwijl hij een stuk ananas proefde.
Na het eten was het tijd voor meer plezier! Ze besloten improvisatietheater te doen met Robby als hoofdrolspeler. Iedereen bedacht grappige verhaaltjes waarin Robby steeds weer nieuwe dingen deed: soms was hij een aap die door de bomen slingert, soms deed hij alsof hij aan het schilderen was zoals meneer Kleur.
Robby danste rond terwijl iedereen lachte om hun eigen verzinsels. Het leek wel alsof Robby echt begreep wat er gebeurde; elke keer als iemand iets grappigs zei, maakte hij nog gekkere bewegingen!
De zon begon langzaam onder te gaan en kleurde de lucht in prachtige tinten oranje en paars. Het uitzicht vanaf de heuveltop was adembenemend mooi, maar niemand keek echt naar de horizon; iedereen keek naar Robby die nu nog beter dan ooit danste!
“Dit is zo’n leuke dag,” zei Lotte terwijl ze zich liet vallen in het gras naast Max die moe geworden was van al dat springen.
Meneer Kleur keek naar zijn vrienden en naar Robby die nog steeds vrolijk danste tussen hen in. Hij voelde zich gelukkig; niet alleen omdat zijn robot zo goed kon dansen, maar vooral omdat iedereen samen zoveel plezier had gehad.
Uiteindelijk gingen alle vrienden weer naar huis met grote glimlachen op hun gezichten en verhalen om te vertellen over hun avonturen met Robby de Dansende Robot op de heuveltop.
Meneer Kleur bleef achter bij zijn studio met Robby naast hem die stilletjes stond te wachten op nieuwe opdrachten of misschien zelfs nieuwe dansmoves voor morgen.
En zo eindigde deze bijzondere dag vol lachen, dansen en fruitige lekkernijen op de heuveltop waar alles mogelijk leek zolang je maar je verbeelding gebruikte – zelfs zonder magie of geheimen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes