Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Grote Ontdekking**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, lag een klein huisje. Het huisje was gemaakt van hout en had een dak van riet. Voor het huisje groeide een grote mango boom. De takken waren vol met sappige, gele mango's die in de zon glinsterden. Het was een rustige plek, waar de lucht altijd fris en helder was.
In dit huisje woonde een kunstenaar genaamd Livia. Livia had lange, golvende haren die als de golven van de zee waren. Ze droeg vaak verfspatten op haar kleren, want ze hield ervan om te schilderen. Haar favoriete kleuren waren groen en blauw, omdat ze deze kleuren vaak in de natuur zag.
Livia had ook een kat genaamd Minoes. Minoes was een schattige kat met een zachte vacht en grote ogen die altijd nieuwsgierig rondkeken. Samen met Minoes bracht Livia veel tijd door in haar tuin, waar ze schilderde en naar de vogels luisterde die vrolijk floten.
Op een dag besloot Livia dat het tijd was voor iets nieuws. Ze wilde haar schilderijen laten zien aan andere mensen. Ze hoorde dat er binnenkort een muziekfestival zou plaatsvinden in de vallei. Het festival zou vol zijn met muziek, dans en kunst. Livia voelde zich opgewonden bij het idee om deel te nemen.
Ze begon te werken aan nieuwe schilderijen voor het festival. Terwijl ze schilderde, zat Minoes naast haar en keek toe hoe de kleuren op het doek tot leven kwamen. Livia gebruikte verschillende technieken; soms maakte ze snelle penseelstreken en soms werkte ze heel voorzichtig om details aan te brengen.
De dagen gingen voorbij en het festival kwam dichterbij. Livia voelde zich soms gestrest omdat ze zoveel wilde doen voordat het festival begon. Ze wilde dat alles perfect zou zijn: haar schilderijen moesten stralen onder de zon en mensen moesten er blij van worden.
Op de dag van het festival was de lucht helderblauw en er waaide een zachte bries door de vallei. Mensen kwamen van heinde en verre om te genieten van muziek en kunst. Er waren kraampjes met kleurrijke stoffen, handgemaakte sieraden en natuurlijk veel eten zoals sappige mango's.
Livia zette haar schilderijen op een grote houten tafel onder de mango boom. De schaduw van de boom viel mooi over haar werk, waardoor alles nog levendiger leek. Ze voelde zich trots toen ze naar haar schilderijen keek; elk doek vertelde zijn eigen verhaal.
Terwijl ze daar stond, hoorde ze muziek uit de verte komen. Een band speelde vrolijke melodieën met gitaren en drums. Mensen dansten op het gras terwijl anderen genoten van hun eten of keken naar kunstwerken zoals die van Livia.
Minoes lag rustig onder de tafel te slapen, maar af en toe keek hij nieuwsgierig omhoog als iemand langs kwam lopen om naar de schilderijen te kijken.
Livia genoot van het festival; elke lach, elke dansbeweging gaf haar energie om verder te creëren. Maar naarmate de dag vorderde, merkte ze dat sommige mensen verdrietig leken terwijl ze naar haar schilderijen keken.
Een meisje met lange vlechten staarde naar één van Livia's doeken waarop een dolfijn zwom in helderblauw water tussen kleurrijke vissen. De ogen van het meisje glinsterden niet alleen van vreugde; er leek iets anders achter te schuilen.
“Wat is er?” vroeg Livia voorzichtig terwijl ze naar het meisje toe stapte.
Het meisje zuchtte diep en zei: “Ik mis mijn hondje dat is overleden.” Haar stem trilde iets terwijl ze verder sprak: “Ik zie deze dolfijn zwemmen zoals mijn hondje ooit speelde in ons zwembad.”
Livia knikte begrijpend; verlies kan heel moeilijk zijn voor iedereen, zelfs voor kinderen die zo jong zijn als dit meisje.
“Het is mooi dat je zo'n speciale herinnering hebt,” zei Livia zachtjes terwijl ze naast het meisje ging zitten op het gras onder de mango boom.
Ze praatten samen over hun favoriete dieren; hoe dolfijnen speels waren in zee en hoe honden altijd blij kwispelen als je thuiskomt na schooltijd of werk.
Na hun gesprek voelde Livia zich geïnspireerd om nog meer te creëren vanuit deze emoties – niet alleen vreugde maar ook verdriet kon worden vastgelegd op doek.
Later die dag kwam er ook een jongen langs die erg gestrest leek omdat hij net had gehoord dat hij binnenkort moest presenteren voor school over programmeren – iets wat hem erg nerveus maakte.
“Waarom ben je zo nerveus?” vroeg Livia terwijl zij hem uitnodigend aankeek bij haar tafel vol kunstwerken.
“Ik moet vertellen over hoe ik mijn eigen spel heb gemaakt,” zei hij met trillende handen terwijl hij naar Minoes keek die nu weer wakker was geworden uit zijn dutje.
“Dat klinkt spannend! Heb je al ideeën?” vroeg Livia enthousiast terwijl zij hem aanmoedigde om verder te praten over zijn project.
De jongen begon langzaam meer uit zichzelf te vertellen over zijn spelideeën; hoe hij dingen programmeerde zodat spelers konden rennen of springen binnen verschillende werelden vol avontuur!
Livia luisterde aandachtig terwijl zij ondertussen dacht aan hoe zij deze verhalen kon vertalen naar nieuwe schilderijen – misschien wel kleurrijke werelden vol avontuur waarin kinderen konden spelen zoals in zijn spel!
De zon begon langzaam onder te gaan achter de bergen toen het festival ten einde liep; mensen begonnen hun spullen in te pakken maar niet zonder eerst nog even stil te staan bij wat hen geraakt had tijdens deze bijzondere dag vol creativiteit!
Livia voelde zich voldaan toen zij terugkeek naar al die ontmoetingen – elk gesprek had iets bijzonders toegevoegd aan haar ervaring als kunstenaar! En hoewel sommige momenten verdrietig waren geweest of gevuld met stress wist zij nu dat zelfs deze gevoelens deel uitmaakten van wat leven betekent!
Met Minoes aan haar zijde pakte zij haar spullen samen met herinneringen aan dit geweldige festival waar iedereen samenkwam om hun verhalen uit te wisselen door middel van kunst & muziek!
En zo keerde zij terug naar huis onder sterrenhemel vol dromen… klaar voor nieuwe ontdekkingen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes