Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Vrienden voor Altijd**
Er was eens een stad, niet zo ver weg, waar de huizen dicht op elkaar stonden. In deze stad woonde een meisje genaamd Lila. Lila had krullend blond haar en droeg altijd een gebreide trui die haar moeder voor haar had gemaakt. Ze was volslank en had een grote glimlach die iedereen om haar heen blij maakte.
Lila hield van knutselen en schilderen. Op een dag, terwijl ze thuis aan het knutselen was, voelde ze zich een beetje verveeld. Ze keek naar buiten en zag de oude bomen aan de rand van het mysterieuze bos. De bomen leken te fluisteren en Lila vroeg zich af wat daar binnen gebeurde.
“Misschien moet ik eens gaan kijken,” dacht ze. Ze pakte haar knuffelbeer, die ze altijd meenam als ze op avontuur ging. De beer heette Bobo en hij was net zo zorgzaam als Lila zelf.
Lila stapte op de bus die naar het bos ging. De bus was vol met mensen, maar Lila zat lekker bij het raam en keek naar buiten. De bomen werden groter en groter naarmate ze dichterbij kwamen. Toen de bus stopte, sprong Lila eruit met Bobo stevig in haar armen.
Het bos was mysterieus en vol oude bomen met dikke stammen. Lila voelde zich klein tussen al dat groen, maar dat maakte haar niet bang. Ze begon te wandelen en ontdekte allerlei dingen: mooie bloemen, schattige dieren en zelfs een kat die lui in de zon lag te slapen.
“Hallo daar!” zei Lila tegen de kat. De kat opende zijn ogen en keek nieuwsgierig naar haar. “Wat doe jij hier?” vroeg hij met een zachte stem.
“Ik ben op avontuur,” antwoordde Lila enthousiast. “Ik wil ontdekken wat er allemaal in dit bos is!”
De kat rekte zich uit en zei: “Ik ben Felix, de bewaker van dit bos! Ik kan je wel rondleiden als je dat wilt.”
Lila vond het geweldig! “Ja, graag!” riep ze terwijl ze Bobo omhoog hield.
Felix leidde Lila door het bos langs prachtige plekken. Ze zagen kleurrijke vlinders fladderen, vogels die vrolijk zongen en zelfs een paar konijnen die snel wegschoten toen ze dichterbij kwamen.
Na een tijdje kwamen ze bij een open plek waar veel mensen zaten te yoga’en in bohemian stijl. Ze droegen allemaal comfortabele kleding en leken heel ontspannen te zijn.
“Wat doen zij?” vroeg Lila nieuwsgierig.
“Dat zijn mijn vrienden,” zei Felix trots. “Ze komen hier vaak om te ontspannen.”
Lila vond het idee van yoga leuk, maar ze had geen tijd om mee te doen; ze wilde meer ontdekken! Dus vervolgden zij hun weg door het bos.
Ze kwamen langs een grote boom met een holle stam waarin iets glinsterde. “Wat is dat?” vroeg Lila terwijl ze dichterbij kwam.
“Dat is een verborgen schat!” zei Felix geheimzinnig. “Maar alleen wie creatief is kan hem vinden.”
Lila dacht na over wat creativiteit betekende. Ze besloot om iets moois te maken met wat er om hen heen lag: takken, bladeren en bloemen! Met Bobo aan haar zijde begon ze te knutselen.
Na enige tijd had Lila een prachtige kroon gemaakt van bloemen en bladeren. Ze zette hem op haar hoofd en voelde zich als een echte prinses!
“Wow! Dat is geweldig!” zei Felix bewonderend.
“Dank je wel!” lachte Lila blij.
Toen kwam er ineens iemand anders aanlopen: het was een jongen met ook krullend blond haar! Hij droeg ook een gebreide trui maar dan in andere kleuren dan die van Lila.
“Hoi!” zei hij vrolijk terwijl hij naar hen toe kwam lopen. “Ik ben Max!”
“Hallo Max! Ik ben Lila,” zei zij enthousiast terwijl zij Bobo omhoog hield om hem voor te stellen.
Max glimlachte naar Bobo en zei: “Wat leuk dat jullie hier zijn! Ik kom vaak hierheen om te schilderen.”
“Oh echt? Wat schilder je?” vroeg Lila nieuwsgierig.
“Ik schilder alles wat ik zie in dit mooie bos,” antwoordde Max terwijl hij zijn schilderspullen liet zien die hij bij zich had in zijn rugzak.
Lila vond het idee van schilderen geweldig! Samen met Max begon ze ook te schilderen op grote stukken papier die hij bij zich had gebracht. Terwijl zij samen bezig waren, vertelde Max over alle avonturen die hij al had beleefd in het bos.
De zon begon langzaam onder te gaan toen Felix hen vroeg: “Willen jullie samen nog iets speciaals doen voordat jullie teruggaan?”
Lila keek naar Max en zei: “Ja! Wat kunnen we doen?”
Felix dacht even na en zei toen: “We kunnen samen wortels zoeken voor mijn vrienden!”
Wortels? Dat klonk leuk! Dus gingen zij samen op zoek naar wortels tussen de bomen. Het werd al donkerder, maar dat maakte niet uit; hun enthousiasme gaf genoeg licht!
Na enige tijd vonden zij veel wortels verstopt onder de bladeren. Ze verzamelden alles in hun rugzakken totdat deze helemaal vol waren!
Toen zij terugkwamen bij Felix waren alle yogi’s blij verrast met hun vondst van verse wortels voor hun maaltijd na yoga!
“We hebben wortels gevonden!” riep Max trots terwijl hij zijn rugzak liet zien vol met oranje lekkernijen.
Iedereen juichte van blijdschap! Het werd nog gezelliger toen iedereen samen at onder de sterrenhemel terwijl Felix verhalen vertelde over het bos.
Lila voelde zich gelukkig tussen al deze nieuwe vrienden – zelfs Bobo leek blijer dan ooit!
Toen het tijd was om terug naar huis te gaan, beloofden Max en Lila elkaar dat ze snel weer zouden afspreken in het mysterieuze bos vol oude bomen waar zoveel avontuur wachtte!
En zo gingen zij weer terug naar huis met hun rugzakken vol herinneringen aan deze bijzondere dag – vrienden voor altijd!
En zo eindigt ons verhaal over twee kinderen die elkaar vonden in de stad aan de rand van het mysterieuze bos… tot hun volgende avontuur!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes