Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Verborgen Schat in de Tuin**
Er was eens een schrijver genaamd Max. Max woonde in een klein, gezellig huis aan de rand van een helderblauwe meer. Het water glinsterde als duizenden diamanten onder de zon. Max had kort grijs haar en droeg altijd een spijkerbroek en sneakers. Hij was gemiddeld gebouwd, maar zijn creativiteit maakte hem groter dan hij leek.
Max had een grote liefde voor verhalen. Hij schreef ze in zijn notitieboekje, dat altijd bij hem was. Op een dag, terwijl hij aan het schrijven was in zijn tuin, viel zijn pen op de grond. Toen hij zich bukkende om hem op te rapen, zag hij iets glinsteren tussen de bloemen.
“Wat is dat?” vroeg Max zich af. Hij stond op en liep naar het glinsterende voorwerp toe. Het bleek een oude sleutel te zijn! De sleutel was roestig en had een bijzondere vorm. Max kon niet geloven dat hij zoiets bijzonders vond in zijn eigen tuin.
Met de sleutel in zijn hand begon Max te fantaseren over wat het zou kunnen openen. Misschien wel een schatkist vol met goudstukken of oude boeken vol met vergeten verhalen! Zijn verbeelding ging met hem aan de haal en hij besloot dat hij deze schat moest vinden.
Max keek om zich heen en zag dat er veel plekken waren waar hij kon zoeken. De tuin was niet groot, maar er stonden wel veel planten en bloemen die hem konden verstoppen. Hij begon bij het poppenhuis dat hij ooit voor zijn neefje had gemaakt. Het poppenhuis stond onder een grote boom en leek wel een klein kasteel.
“Misschien is er hier wel iets verstopt,” zei Max tegen zichzelf terwijl hij het poppenhuis inspecteerde. Hij opende de deur van het huisje en keek naar binnen. Maar helaas, geen schat te bekennen! Alleen wat stof en oude spulletjes die daar al jaren lagen.
Vervolgens besloot Max om naar het tuinhuisje te gaan, waar hij vaak schreef als het regende. Het tuinhuisje had een klein raam met uitzicht op het meer en was gevuld met boeken en schildermaterialen.
“Misschien ligt er hier iets,” dacht Max terwijl hij door de boeken bladerde. Maar ook hier vond hij niets anders dan verhalen die al verteld waren.
Max ging verder met zoeken en kwam bij zijn favoriete plek: de schommel die aan de grote boom hing. Terwijl hij op de schommel zat, voelde hij zich vrij als een vogel die door de lucht vloog.
“Wat als ik gewoon ga zitten denken?” zei Max hardop tegen zichzelf terwijl hij zachtjes heen en weer wiegde. “Misschien komt er dan wel inspiratie.”
En ja hoor! Terwijl hij zat te denken over avonturen van andere schrijvers, kreeg hij ineens een idee: “Wat als ik mijn eigen bordspel maak? Een spel waarin je op zoek gaat naar verborgen schatten!”
Met nieuwe energie sprong Max van de schommel af en rende terug naar het tuinhuisje om alles te verzamelen wat hij nodig had voor zijn spel: papier, kleurpotloden en natuurlijk zijn notitieboekje.
Terwijl Max bezig was met tekenen, kwam er ineens een vliegtuig over vliegen. Het maakte veel lawaai! “Dat zou leuk zijn,” dacht Max terwijl hij naar boven keek, “een vliegtuig dat je meeneemt op avontuur.”
Hij begon te tekenen: eerst maakte hij het speelbord met verschillende vakjes waarop je kon landen of juist vooruit kon gaan; daarna tekende hij kaarten waarop opdrachten stonden zoals ‘zoek onder de schommel’ of ‘ga naar het poppenhuis’.
Max lachte hardop toen hij bedacht hoe leuk het zou zijn om vrienden uit te nodigen om samen dit spel te spelen in zijn tuin bij het meer.
Na uren werken had Max eindelijk alles klaar: het bordspel was geboren! Vol trots zette hij alles klaar voor zijn eerste spelavond.
Die avond kwamen zijn vrienden langs: Lisa met haar steil zwarte haar in hipster stijl, Tom die altijd grappen maakte over alles wat maar mogelijk was, en Sara die dol was op sportieve kleding zoals t-shirts met prints.
Ze zaten allemaal rond de tafel in de tuin terwijl ze genoten van snacks die ze hadden meegenomen: chips, koekjes en limonade uit glazen flessen die glinsterden in het zonlicht.
“Wat is dit?” vroeg Lisa nieuwsgierig toen ze het bordspel zag liggen.
“Dit is mijn nieuwe spel!” zei Max enthousiast terwijl hij uitleg gaf over hoe je moest spelen.
De vrienden lachten toen ze hoorden over alle opdrachten die ze moesten uitvoeren om verborgen schatten te vinden in hun eigen fantasiewereld.
Het spel begon! Iedereen gooide om beurten met dobbelstenen en renden enthousiast van vakje naar vakje. Ze zochten onder de schommel, keken achter bomen en zelfs binnenin het poppenhuis!
Iedere keer als iemand iets vond – zoals oude knikkers of zelfs een vergeten boek – werd er gelachen en gejuicht alsof ze echte schatten vonden!
Uiteindelijk eindigde hun spelavond met veel plezier, gelach én nieuwe ideeën voor nog meer spellen die ze samen konden maken.
Terwijl iedereen weer naar huis ging onder de sterrenhemel vol twinkelende sterren, voelde Max zich gelukkig. De echte schat was niet alleen die oude sleutel of wat verborgen spullen; nee, de echte schat waren deze momenten samen met vrienden vol creativiteit en plezier!
En zo eindigde deze dag aan het helderblauwe meer waar glinsterend water hen herinnerde aan hun avonturen – zonder geheimen of magie – gewoon puur genieten van elkaar’s gezelschap én hun verbeelding!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes