Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een dag in het leven van een nieuwsgierige kikker**
Op een stralende ochtend, toen de zon zijn gouden stralen over het verlaten strand liet glijden, zat een nieuwsgierige kikker op een grote, gladde steen. Zijn naam was Kiko. Kiko had een felgroene huid die glansde als de bladeren van de bomen in het voorjaar. Hij was niet zomaar een kikker; hij was een dromer en altijd op zoek naar avontuur.
Kiko keek om zich heen. Het strand was verlaten, met wit zand dat als poeder onder zijn pootjes voelde. De zee glinsterde helderblauw en de golven fluisterden geheimen terwijl ze zachtjes tegen de kust aanspoelden. Kiko had al veel van deze plek gezien, maar vandaag voelde hij dat er iets bijzonders te wachten stond.
Terwijl hij over het zand sprong, zag hij in de verte iets bewegen. Het was Milan, een jongen met krullend blond haar dat in de wind danste. Hij droeg een gebreide trui die hem warm hield tegen de koele zeebries. Milan zat op een handdoek en had zijn knutselspullen om zich heen verspreid: verf, penselen en zelfs een paar wortels die hij als inspiratiebron gebruikte voor zijn schilderij.
Kiko sprong nieuwsgierig dichterbij en vroeg: "Wat ben je aan het maken?"
Milan keek op en glimlachte naar de kikker. "Ik probeer een schilderij te maken van dit prachtige strand," zei hij terwijl hij met zijn penseel over het canvas streek. "Maar ik weet niet goed hoe ik de zee moet vastleggen."
Kiko dacht even na en zei toen: "Misschien kan ik je helpen! Ik kan je vertellen hoe het voelt om in het water te springen." En zonder verder na te denken sprong Kiko met een plons in de zee.
De frisse golven omhulden hem en Kiko voelde zich vrij als nooit tevoren. Hij zwom rondjes en maakte sprongetjes boven het wateroppervlak terwijl hij naar Milan riep: "Kom ook! Het is heerlijk!"
Milan lachte en besloot om zijn schoenen uit te trekken. Met blote voeten rende hij naar de rand van het water en liet zich vallen in de golven naast Kiko. Samen spetterden ze en genoten ze van het moment.
Na hun wateravontuur kwamen ze weer aan land, waar Milan zijn handdoek pakte om zich af te drogen. "Wat nu?" vroeg hij terwijl hij naar zijn schilderij keek dat nog steeds leeg was.
Kiko dacht na en zei: "Laten we samen iets maken! Jij kunt schilderen wat je ziet, en ik kan jou vertellen wat ik voel." Zo begonnen ze aan hun creatieve avontuur.
Milan pakte zijn penseel weer op en begon te schilderen terwijl Kiko hem vertelde over de kleuren van de zee, hoe blauw soms veranderde in groen als er schaduwen van wolken overheen trokken. Hij vertelde ook over hoe het zand warm aanvoelde onder zijn pootjes en hoe fijn het was om met vrienden te spelen – hoewel Kiko niet echt vrienden had zoals mensen dat deden.
Terwijl Milan schilderde, kwam er plotseling een kat voorbij gelopen. Het was een volslanke kat met een bohemian stijl; haar vacht had verschillende kleuren die samenkwamen als verf op een palet. Ze liep elegant langs hen heen, haar staart omhoog geheven alsof ze hen wilde begroeten.
"Hallo daar!" miauwde de kat vrolijk terwijl ze stopte bij Milan's knutselspullen. "Wat is hier aan de hand?"
Milan lachte opnieuw en zei: "Ik ben aan het schilderen! Wil je meedoen?"
De kat knikte enthousiast maar zei: "Ik ben beter in yoga dan in schilderen." En zo begon zij haar yoga-oefeningen op het strand, waarbij ze zich soepel boog en strekte onder invloed van de zonnestralen.
Kiko vond dit allemaal geweldig! Hij sprong rond terwijl Milan verder schilderde en af en toe naar de kat keek die zich nu had genesteld tussen zijn knutselspullen alsof ze deel uitmaakte van hun creatieproces.
Uren gingen voorbij terwijl ze samen plezier hadden; Kiko sprong door het zand, Milan schilderde met volle aandacht, en zelfs de kat deed mee door afwisselend yoga-oefeningen te doen of gewoon lui in het zand te liggen genieten van de zon.
Toen de zon begon onder te gaan, kleurden de lucht en zee prachtig oranje-roze tinten die reflecteerden op Milans canvas. “Kijk!” riep Milan enthousiast terwijl hij trots naar zijn werk wees. “Het lijkt net alsof ik deze kleuren heb gevangen!”
Kiko bekeek het schilderij aandachtig; elke penseelstreek leek leven te hebben dankzij Milans enthousiasme. “Het is prachtig!” zei Kiko vol bewondering.
De kat kwam naast hen zitten, nog steeds lui maar tevreden met wat er allemaal gebeurde. “Jullie hebben iets moois gemaakt,” miauwde ze zachtjes.
Met hun creatie voltooid keken ze samen naar de horizon waar de zon langzaam onderging achter de zee – zo mooi dat zelfs woorden tekortschoten om dit moment vast te leggen.
“Dit was echt leuk,” zei Milan terwijl hij naar Kiko keek met twinkeling in zijn ogen.
“Ja,” antwoordde Kiko blij, “ik hou ervan om nieuwe dingen uit te proberen!”
En zo eindigde hun dag vol creativiteit op het verlaten strand waar muziek van golven hen begeleidde tot aan hun laatste momenten samen voordat iedereen weer terugkeerde naar huis – elk met hun eigen verhaal om mee naar huis te nemen.
En wie weet? Misschien zou Kiko morgen weer terugkomen voor meer avonturen…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes