Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een vlucht door de lucht met een bijzondere vriend**
In het zonnige Frankrijk, waar de lucht altijd blauw is en de bloemenweides vol kleuren staan, woonde een leraar genaamd Monsieur Dupont. Hij was een gemiddelde man, met kort grijs haar en altijd gekleed in zijn favoriete spijkerbroek en sneakers. Monsieur Dupont gaf les aan kinderen in het dorpje Fleurville, dat bekend stond om zijn prachtige velden vol zoemende bijen en vrolijke bloemen.
Monsieur Dupont had een bijzondere hobby: hij trainde voor een marathon. Elke ochtend liep hij door de bloemenweide, terwijl hij zich voorbereidde op de grote race die over enkele weken zou plaatsvinden. Maar er was één probleem: hij was vaak gefrustreerd omdat hij niet zo snel kon hardlopen als hij wilde. "Waarom kan ik niet gewoon vliegen?" mopperde hij soms tegen zichzelf terwijl hij naar de lucht keek.
Op een dag, terwijl hij aan het trainen was, kwam er iets bijzonders voorbij. Een schildpad met een felgekleurde rugzak kwam langzaam maar gemoedelijk zijn kant op. De schildpad heette Gaston en had altijd al een voorliefde gehad voor avontuur. "Bonjour, Monsieur Dupont!" zei Gaston met een brede glimlach. "Wat doe je hier zo vroeg in de ochtend?"
"Ik train voor een marathon," antwoordde Monsieur Dupont terwijl hij zich afvroeg wat deze schildpad nu weer van plan was. "Maar ik ben niet zo snel als ik zou willen."
Gaston knikte begrijpend. "Dat is geen probleem! Ik heb iets dat je kan helpen." Hij opende zijn rugzak en haalde er een paar kleurrijke ballonnen uit. "Met deze ballonnen kun je vliegen! Laten we samen de lucht in gaan!"
Monsieur Dupont keek naar de ballonnen en lachte hardop. "Vliegen? Met ballonnen? Dat klinkt als iets uit een sprookje!"
"Waarom niet?" zei Gaston met twinkeling in zijn ogen. "Het leven is te kort om niet te proberen! Kom op, laten we het doen!"
Monsieur Dupont twijfelde even, maar het idee om te vliegen was te verleidelijk om te weerstaan. Samen bonden ze de ballonnen aan hun middel en telden tot drie: “Un, deux, trois!” En voordat ze het wisten, stegen ze op van de grond.
De wereld onder hen werd steeds kleiner terwijl ze hoger en hoger gingen. De bloemenweide leek wel een kleurrijk tapijt van geel, rood en blauw, met bijen die druk bezig waren met hun werk. Monsieur Dupont voelde zich vrijer dan ooit tevoren.
"Dit is geweldig!" riep hij terwijl ze door de lucht zweefden. Gaston lachte luid en maakte grappen over hoe snel ze nu waren vergeleken met hun normale snelheid op de grond.
"Als we dit kunnen doen tijdens mijn marathon," zei Monsieur Dupont grijnzend, "zou ik zeker winnen!" Ze vlogen over velden vol zonnebloemen en langs rivieren die glinsterden in het zonlicht.
Na een tijdje begon Monsieur Dupont echter te merken dat het moeilijker werd om omhoog te blijven hangen. De ballonnen leken langzaam leeg te lopen! “Oh nee!” riep hij uit in paniek.
“Geen zorgen!” zei Gaston geruststellend terwijl ze naar beneden begonnen te zakken. “We hebben nog genoeg tijd om veilig terug te komen!”
Ze landden zachtjes op een open plek tussen de bloemen waar ze even konden bijkomen van hun avontuur in de lucht. Terwijl ze daar zaten, vertelde Gaston verhalen over zijn eigen avonturen – hoe hij ooit had geprobeerd om op een komkommer te surfen of hoe hij eens had meegedaan aan een bordspelwedstrijd tegen andere dieren.
Monsieur Dupont kon niet stoppen met lachen om Gastons verhalen. Het was alsof elke grap hem hielp vergeten dat hij zich soms gefrustreerd voelde tijdens zijn trainingen.
“Misschien moet ik vaker met jou vliegen,” zei Monsieur Dupont toen ze weer wat rustiger waren geworden na hun vlucht.
“Of misschien moet jij gewoon meer lachen tijdens je trainingen,” antwoordde Gaston met een knipoog.
Ze besloten terug naar Fleurville te gaan voordat het tijd werd voor Monsieur Duponts lesgeven aan zijn leerlingen. Terwijl ze weer opstegen in de lucht, voelde Monsieur Dupont zich opgeladen met nieuwe energie – niet alleen door het vliegen zelf maar ook door het plezier dat ze samen hadden gehad.
Toen ze veilig landden bij school, bedankte Monsieur Dupont Gaston voor het avontuur en beloofde hem dat ze snel weer zouden gaan vliegen – of misschien zelfs samen zouden trainen voor die marathon!
En zo gingen zij verder met hun leven in Fleurville: Monsieur Dupont als leraar vol humor die zijn leerlingen inspireerde met verhalen over avonturen in de lucht; en Gaston als zijn bijzondere vriend die altijd klaarstond voor nieuwe avonturen – zelfs als dat betekende dat je af en toe moest leren lachen om jezelf tijdens het hardlopen of trainen voor iets groots zoals een marathon.
En wie weet? Misschien zouden er nog veel meer avonturen volgen tussen deze twee bijzondere vrienden!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes