Kinderverhaaltje: De reis naar de sterren (door een bioloog)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**De reis naar de sterren**

Op een verlaten strand, met witte zandkorrels die glinsterden als kleine sterretjes, woonde een muzikant genaamd Max. Max had bruin, krullend haar en droeg altijd een t-shirt met een vrolijke print van een dansende aardbei. Hij was een optimistische jongen die altijd muziek maakte met zijn gitaar. Elke dag zat hij op het strand en speelde hij de mooiste melodieën, terwijl de golven zachtjes tegen de kust kletsten.

Op een dag, terwijl Max aan het spelen was, zag hij iets vreemds in het zand. Het was een poppenhuis! Maar dit was geen gewoon poppenhuis; het was gemaakt van schelpen en had ramen van gekleurd glas. Max kon zijn ogen niet geloven. "Wat zou dit hier doen?" vroeg hij zich af.

Nieuwsgierig liep hij naar het poppenhuis toe en opende de deur. Binnenin zag hij kleine poppetjes die allemaal aan het dansen waren op de muziek die Max speelde. Ze leken zo blij! Max lachte en besloot om nog harder te spelen. De poppetjes dansten nog vrolijker.

Plotseling kwam er een grote auto voorbijrijden, maar deze auto had geen wielen! In plaats daarvan zweefde hij boven het zand. De auto stopte vlakbij Max en de deur ging open. Een meisje stapte uit met atletische benen en krullend haar dat in de wind waaide. Ze droeg ook een t-shirt met een grappige print van een paard dat danste.

"Hallo!" zei ze enthousiast. "Ik ben Lila! Wat doe jij hier op dit mooie strand?"

Max glimlachte breed. "Ik speel muziek voor deze dansende poppetjes!" zei hij terwijl hij naar het poppenhuis wees.

Lila keek nieuwsgierig naar het poppenhuis en begon te lachen. "Dat is geweldig! Ik hou van muziek! Mag ik meedoen?"

"Tuurlijk!" zei Max blij. "Hoe meer zielen, hoe meer vreugde!"

Lila begon te dansen op de muziek van Max terwijl ze rond het poppenhuis draaide. Haar bewegingen waren zo sierlijk dat zelfs de golven leken mee te deinen op de maat van hun vrolijke melodieën.

Na een tijdje stopte Lila met dansen en zei: "Weet je wat? Ik heb altijd gedroomd om naar de sterren te reizen! Denk je dat we dat kunnen doen?"

Max dacht even na en zei toen: "Waarom niet? We hebben al deze muziek, misschien kunnen we er wel naartoe vliegen!"

Ze keken samen naar de auto zonder wielen die nog steeds naast hen stond. "Zou deze auto ons naar de sterren kunnen brengen?" vroeg Lila nieuwsgierig.

"Dat moeten we proberen!" zei Max vol enthousiasme.

Ze stapten in de auto en Lila nam plaats achter het stuur, hoewel ze nog nooit eerder had gereden in zo'n zwevende auto. Maar ze was optimistisch en geloofde dat alles mogelijk was als je maar hard genoeg wilde proberen.

Max begon weer te spelen op zijn gitaar, terwijl Lila gas gaf (of iets wat daar op leek). De auto begon langzaam te stijgen boven het strand, hoger en hoger, totdat ze boven de wolken waren!

"Wow!" riep Lila uit terwijl ze door het raam keek naar beneden waar het strand steeds kleiner werd.

Max speelde nog harder op zijn gitaar en ineens begonnen er sterren te twinkelen om hen heen alsof ze dansten op hun muziek. Het leek wel alsof ze allemaal luisterden naar hun melodieën!

"Dit is fantastisch!" riep Lila terwijl ze haar handen omhoog stak in blijdschap.

De sterren leken hen te begroeten met hun schittering, alsof ze hen welkom heetten in hun wereld. Ze zweefden tussen de sterrenstelsels door, langs kleurrijke planeten die glinsterden als edelstenen in de ruimte.

Na een tijdje landden ze zachtjes op een grote ster die eruitzag als een enorme bal van licht. Ze stapten uit de auto en keken om zich heen; alles straalde helderheid uit!

"Dit is echt magisch," zei Max terwijl hij zijn gitaar oppakte om opnieuw te spelen.

Lila begon weer te dansen tussen de sterren terwijl Max speelde. De sterren leken mee te bewegen op hun ritme; sommige flonkerden zelfs sneller als reactie op hun vrolijke muziek.

Ze dansten en speelden urenlang onder het licht van duizenden sterren totdat ze moe werden van al dat plezier.

"Wat nu?" vroeg Lila toen ze even pauzeerden om uit te rusten op de warme ster.

"We kunnen teruggaan," stelde Max voor, "maar we moeten wel onze muziek meenemen."

Dus gingen ze weer in hun zwevende auto zitten, klaar voor hun reis terug naar huis vol herinneringen aan hun avontuur tussen de sterren.

Terwijl ze terugvlogen over het strand waar alles begon, voelde Max zich gelukkig dat hij deze reis had gemaakt met Lila aan zijn zijde. En hoewel er geen moraal of les aan dit verhaal zat, wisten zij beiden dat soms dromen gewoon werkelijkheid kunnen worden door simpelweg je passie te volgen – of dat nu muziek maken of dansen is!

En zo eindigde hun reis naar de sterren – maar wie weet wat voor avonturen hen nog meer zouden wachten?

Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes