Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het raadsel van de oude klok**
In het zonnige Frankrijk, vlakbij een kabbelend beekje dat door een weelderig groen bos slingerde, woonde een zorgzame bioloog genaamd Camille. Camille had steil, zwart haar dat altijd in een staart zat en ze droeg vaak een jurk met bloemenprint. Ze was volslank en had altijd een glimlach op haar gezicht. Haar dagen bracht ze door met het bestuderen van planten en dieren in de natuur.
Camille had een bijzondere hobby: ze verzamelde oude klokken. In haar huisje, dat vol stond met boeken over biologie en natuurkunde, hing aan de muur een grote, oude klok die ooit toebehoorde aan haar grootvader. De klok tikte zachtjes en maakte het geluid van druppelend water dat perfect paste bij het kabbelende beekje buiten.
Op een dag besloot Camille om naar de markt te fietsen. Ze nam haar fiets, die vol stickers van verschillende planten zat, en reed vrolijk langs het beekje. Terwijl ze fietste, zag ze iets glinsteren tussen de bomen. Nieuwsgierig stopte ze en stapte af om te kijken wat het was.
Tot haar verbazing vond ze een kleine uil die op de grond zat. De uil keek naar Camille met grote, ronde ogen en leek gestrest. "Wat is er aan de hand?" vroeg Camille terwijl ze zich voorover boog om beter te kijken.
"Ik ben mijn horloge kwijt," zei de uil met een schorre stem. "Het was mijn favoriete horloge! Het hielp me altijd op tijd te zijn voor mijn maaltijden."
Camille voelde medelijden met de uil. "Geen zorgen! Ik zal je helpen zoeken," zei ze vastberaden. Samen begonnen ze te puzzelen over waar het horloge kon zijn.
Ze keken onder bladeren, tussen takken en zelfs in de buurt van enkele broccoli-planten die Camille had geplant in haar tuin. Maar het horloge was nergens te vinden.
Terwijl ze zochten, vertelde de uil over zijn leven in het bos. Hij vertelde hoe hij elke nacht op zoek ging naar voedsel en hoe belangrijk het voor hem was om op tijd wakker te worden. Camille luisterde aandachtig terwijl ze samen verder zochten.
Na enige tijd kwamen ze bij een open plek in het bos waar veel bloemen bloeiden. Het was er prachtig! "Misschien is je horloge hier gevallen," stelde Camille voor terwijl ze rondkeek.
De uil knikte enthousiast en samen begonnen ze opnieuw te zoeken tussen de bloemen. Plotseling zag Camille iets glinsteren tussen de bloemblaadjes van een grote zonnebloem. "Kijk!" riep ze uit terwijl ze zich bukkend naar voren boog.
Tot hun verbazing bleek het niet alleen het horloge van de uil te zijn, maar ook nog eens versierd met kleine afbeeldingen van verschillende dieren! De uil fladderde blij rond en zei: "Dank je wel! Je hebt me echt geholpen!"
Camille lachte terwijl zij ook blij was dat zij iets had gevonden wat iemand nodig had gehad. "Laten we nu teruggaan naar mijn huis," stelde zij voor, "ik heb nog wat lekkere koekjes gebakken!"
De uil stemde toe en samen fietsten zij terug langs het beekje naar Camille's huisje. Daar aangekomen genoot de uil van de koekjes terwijl hij vertelde over zijn avonturen in het bos.
Na hun snack besloot Camille dat het tijd was om meer over klokken te leren. Ze haalde haar oude klok van de muur af en legde deze naast hen op tafel. "Dit is mijn favoriete klok," zei ze trots terwijl zij hem aanraakte.
De uil keek nieuwsgierig naar de klok die zachtjes tikte als een hartslag. "Waarom is deze klok zo speciaal voor jou?" vroeg hij.
"Deze klok heeft veel herinneringen," antwoordde Camille terwijl zij glimlachte bij het idee aan haar grootvader die hem ooit had gemaakt toen hij nog jonger was dan zij nu was.
De uren verstreken terwijl Camille en de uil verhalen deelden over hun leven in Frankrijk; over planten, dieren en natuurlijk klokken! De zon begon onder te gaan achter de bomen toen Camille plotseling zei: “We moeten dit vaker doen!”
De uil knikte instemmend terwijl hij zich voorbereidde om terug naar zijn boom te vliegen waar hij sliep tijdens de daglichturen.
"Tot snel!" riep hij voordat hij wegvloog in de lucht boven het kabbelende beekje dat hen zo goed gezelschap had gehouden tijdens hun avontuur.
Camille zwaaide hem na met een glimlach op haar gezicht, wetende dat dit pas het begin was van vele nieuwe ontdekkingen in haar leven als bioloog én als vriend van deze bijzondere uil uit het bos.
En zo eindigde hun dag vol avontuur bij het kabbelende beekje in Frankrijk, maar hun vriendschap zou blijven groeien zoals alle mooie bloemen die rondom hen bloeiden – kleurrijk en vol leven!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes