Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De vriend in de spiegel**
Er was eens een schrijver genaamd Max. Max was een vrolijke man met kort, stevig, rood haar en een klein baardje dat altijd leek te kriebelen als hij nadacht. Hij droeg meestal een hoodie en joggingsbroek, omdat hij het belangrijk vond om comfortabel te zijn terwijl hij zijn verhalen op papier zette. Max woonde aan de rand van een mysterieus moeras vol mist. Het moeras was niet echt eng, maar het had wel iets geheimzinnigs. De mist kwam en ging zoals de ideeën in Max’ hoofd.
Op een dag besloot Max dat hij iets nieuws wilde proberen. Hij had gehoord van een bordspel dat heel populair was onder schrijvers. Het heette "Verhalenmaker". Het doel van het spel was om samen met vrienden de meest bizarre verhalen te verzinnen. Maar Max had geen vrienden in de buurt, dus hij besloot om het alleen te spelen.
Max zette het bordspel op zijn tafel en begon enthousiast te spelen. Hij gooide de dobbelsteen en kwam op een vakje waar stond: "Verzin een personage!" Met veel enthousiasme bedacht hij een schildpad die dol was op komkommers. "Dat is leuk!" dacht Max terwijl hij verder speelde.
Maar naarmate de tijd verstreek, begon Max zich steeds meer te vervelen. Hij keek naar zijn spiegel aan de muur en zei: "Misschien kan ik met jou praten? Jij bent tenslotte ook hier." De spiegel gaf geen antwoord, maar toen keek Max nog eens goed en zag iets vreemds: er leek wel iemand in de spiegel te staan!
Het was geen gewoon iemand; het was een versie van Max zelf! Deze versie droeg dezelfde hoodie en joggingsbroek, maar had ook een grote glimlach op zijn gezicht. "Hallo daar!" zei de vriend in de spiegel vrolijk. "Ik ben jouw vriend! Laten we samen verhalen maken!"
Max kon zijn ogen niet geloven. "Jij bent… mij?" vroeg hij verbaasd.
"Ja! Maar dan de betere versie," zei de vriend in de spiegel met een knipoog. "Laten we samen hardlopen naar inspiratie!"
Max vond het idee leuk, dus ze gingen samen hardlopen door het huis heen. Ze renden door de keuken, sprongen over stoelen en maakten zelfs een paar gekke dansbewegingen terwijl ze naar buiten keken naar het moeras vol mist.
"Wat als we daarheen gaan?" vroeg de vriend in de spiegel terwijl hij naar het moeras wees.
"Maar… wat als we verdwalen?" vroeg Max bezorgd.
"Geen zorgen! We hebben elkaar!" zei zijn vriend met veel enthousiasme.
Dus renden ze naar het moeras toe, waar ze al snel in de mist verdwenen. De lucht was fris en vochtig, en alles om hen heen leek stil te staan. Terwijl ze renden, kwamen ze langs allerlei vreemde dingen: oude bomen die leken te fluisteren en plassen water die glinsterden als sterren.
Na een tijdje stopten ze om uit te rusten op een grote steen middenin het moeras. “Dit is leuk!” zei Max terwijl hij naar zijn vriend keek.
“Ja! Maar nu moeten we ons verhaal afmaken,” zei zijn vriend in de spiegel terwijl hij zich voorstelde dat ze samen aan hun bordspel werkten.
“Wat als onze schildpad nu echt gaat hardlopen?” stelde Max voor.
“Ja! En misschien kan hij zelfs meedoen aan een marathon!” riep zijn vriend enthousiast uit.
En zo begonnen ze hun verhaal over de schildpad die trainde voor een marathon vol komkommers en andere groenten die hem hielpen sneller te worden. Ze lachten om hun eigen ideeën terwijl ze verder schreven over hoe hun schildpadvriend elke dag door het moeras rende met andere dieren die hem aanmoedigden.
Na uren van plezier besloten ze terug naar huis te gaan voordat het donker werd. Toen ze weer bij het huis aankwamen, voelde Max zich gelukkig maar ook moe van al dat rennen en lachen.
“Dank je wel voor deze geweldige dag!” zei Max tegen zijn vriend in de spiegel.
“Geen probleem! We kunnen dit altijd opnieuw doen,” antwoordde zijn vriend met dezelfde grote glimlach.
Max knikte enthousiast en liep terug naar binnen om verder te schrijven aan hun verhaal over de schildpad die trainde voor zijn marathon vol komkommers.
En zo gebeurde het dat elke keer als Max zich verveelde of gefrustreerd raakte tijdens het schrijven, hij gewoon even naar zijn spiegel kon kijken om weer inspiratie op te doen van zijn vrolijke vriend daarachter. Samen maakten ze verhalen die niemand ooit zou vergeten – zelfs niet in dat mysterieuze moeras vol mist!
En zo leefden zij nog lang en gelukkig… of tenminste tot er weer nieuwe ideeën kwamen om over te schrijven!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes