In een levendige stad, waar de gebouwen hoog de lucht in reikten en de straten vol leven waren, woonde een goochelaar. Zijn naam was Felix. Felix was niet zomaar een goochelaar; hij was de onhandigste goochelaar die je je maar kon voorstellen. Hij had kastanjebruin haar dat altijd in een staart zat, en hij droeg vaak een overhemd met korte mouwen, zelfs als het koud was. Felix had grote dromen van het worden van de beste goochelaar ter wereld, maar zijn trucs gingen vaak mis.
Op een zonnige dag kreeg Felix een uitnodiging voor het verjaardagsfeest van zijn vriend Max. Max hield van aardbeien en taarten bakken, en dit jaar zou hij zijn feestje houden in het park bij het kabbelende beekje dat door de stad stroomde. De kleurrijke stenen onder water glinsterden als juwelen in de zon.
Felix besloot dat hij iets speciaals wilde doen voor Max’ verjaardag. Hij dacht dat hij zijn goochelkunsten kon gebruiken om het feest nog leuker te maken. “Ik zal een groot optreden geven!” zei hij tegen zichzelf terwijl hij dromerig naar de lucht keek.
De dag van het feest kwam en Felix arriveerde met zijn goochelhoed en een grote tas vol spullen. Hij had zelfs een bouwset voor robots meegenomen die hij zelf had gemaakt. “Dit wordt geweldig!” dacht hij terwijl hij naar Max zwaaide, die blij met zijn vrienden aan het spelen was.
Felix begon met zijn eerste truc: hij wilde een paar kleurrijke ballonnen laten verschijnen uit zijn hoed. Maar toen hij zijn hoed oplichtte, viel deze per ongeluk van zijn hoofd en rolde weg naar het beekje! De kinderen lachten terwijl Felix snel achter zijn hoed aan rende. Gelukkig kon hij hem net op tijd vangen voordat deze in het water viel.
“Dat was niet de bedoeling,” mompelde Felix terwijl hij weer op zijn plek stond. Hij besloot door te gaan met zijn show en haalde een grote taart tevoorschijn uit zijn tas – of dat dacht hij tenminste. In plaats daarvan trok hij per ongeluk de bouwset voor robots eruit! De kinderen keken verbaasd naar de onderdelen die over de grond rolden.
“Eh… kijk eens naar deze robot!” zei Felix snel terwijl hij enkele onderdelen oppakte en ze samenvoegde tot iets wat leek op een robot met één arm en één been. De kinderen juichten enthousiast, ook al zag het er niet echt uit als wat ze verwachtten.
Felix besloot verder te gaan met iets eenvoudigers: aardbeien! Hij nam een paar aardbeien uit zijn tas en wilde ze laten verdwijnen in een handomdraai. Maar toen hij ze in zijn hand stopte, gleed er eentje uit en viel recht in het beekje! Het plonsgeluid zorgde voor nog meer gelach bij de kinderen.
“Dat is gewoon mijn manier om ze vers te houden!” riep Felix met een brede glimlach, terwijl hij zich afvroeg hoe dit allemaal zo mis kon gaan.
Na enkele mislukte trucs besloot Felix om iets heel anders te proberen: vliegen! Hij had namelijk ook nog eens een klein speelgoedvliegtuigje meegenomen dat je zelf moest bouwen. Met veel enthousiasme begon hij aan het vliegtuigje, maar toen het eindelijk klaar was, merkte hij dat er geen propeller op zat!
“Dit is echt mijn slechtste dag ooit,” dacht Felix terwijl iedereen om hem heen bleef lachen.
Maar dan kreeg Max ineens een idee! “Laten we samen jouw vliegtuigje laten vliegen!” riep Max enthousiast. De kinderen verzamelden zich rondom hen terwijl Max hen vertelde hoe ze hun eigen vliegtuigjes konden maken van papier en andere materialen die ze bij zich hadden.
Felix voelde zich meteen beter toen iedereen samen aan de slag ging om hun eigen creaties te maken. Ze knipten, plakte en versierden hun vliegtuigjes met tekeningen van sterren en planeten – want Max hield ook van astronomie!
Uiteindelijk waren er tientallen kleurrijke vliegtuigjes klaar om op te stijgen vanaf de rand van het park bij het beekje. Met veel plezier gaven ze elkaar aanwijzingen over hoe ze hun vliegtuigjes moesten gooien zodat ze zo ver mogelijk zouden vliegen.
Toen alle vliegtuigjes tegelijk werden gelanceerd, stegen ze als vogels omhoog in de lucht – sommige vlogen recht omhoog, anderen maakten kringen of vielen zachtjes terug naar beneden tussen de vrolijke kreten van blijdschap.
Felix keek naar al die blije gezichten om hem heen en voelde zich gelukkig ondanks alles wat er misging tijdens zijn show. Misschien was hij niet zo’n goede goochelaar als dat hij had gewild, maar vandaag had iedereen plezier gehad – inclusief hemzelf!
En zo eindigde Max’ verjaardagsfeest vol gelach, vrolijke kleuren en creatieve ideeën bij het kabbelende beekje vol kleurrijke stenen. Terwijl de zon onderging achter de hoge gebouwen van de stad, wist Felix dat dit misschien wel één van de beste dagen ooit was geweest – ondanks al zijn onhandigheden als goochelaar!