Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De zorgzame dierenarts**
Op een heuveltop met uitzicht op de horizon woonde een bijzondere dierenarts. Zijn naam was Dr. Bob, en hij was niet zomaar een dierenarts; hij was ook een geoloog! Met zijn kale hoofd en opvallende baardstijl zag hij er misschien een beetje vreemd uit, maar dat maakte hem juist zo leuk. Dr. Bob droeg altijd een pak en stropdas, zelfs als hij met dieren werkte. Hij vond het belangrijk om er netjes uit te zien, ook al was hij vaak omringd door knuffelberen en andere schattige dieren.
Op een zonnige dag zat Dr. Bob in zijn praktijk, die vol stond met kleurrijke sokken aan de muren en vrolijke posters van verschillende diersoorten. Hij had net zijn lunch op, toen er plotseling een klein meisje binnenkwam. Ze had blond haar in een staartje en droeg een korte broek met vrolijke kleuren.
"Hallo, dokter!" zei ze enthousiast. "Ik ben Lila! Ik heb mijn knuffelbeer meegenomen."
Dr. Bob glimlachte en gebaarde naar de stoel tegenover hem. "Kom binnen, Lila! Wat is er met je knuffelbeer aan de hand?"
Lila tilde haar knuffelbeer op, die duidelijk wat mankementen vertoonde. "Hij heeft zijn arm verloren tijdens het spelen! Kun je hem helpen?"
Dr. Bob knikte vastberaden. "Natuurlijk! Ik ben niet alleen goed in het verzorgen van echte dieren, maar ook van knuffeldieren!" Hij nam de beer voorzichtig over en begon te kijken naar de schade.
Terwijl hij bezig was met het repareren van de arm van de beer, vertelde Lila hem over haar avonturen in de stad. "Ik heb laatst een bouwset voor robots gekregen! Het is zo leuk om ze te programmeren!"
Dr. Bob's ogen glinsterden van enthousiasme. "Dat klinkt geweldig! Heb je al eens geprobeerd om je robot te laten vliegen als een vliegtuig?"
Lila lachte hardop. "Nee, maar dat zou ik wel willen proberen!"
Na wat geknutsel had Dr. Bob de arm van de knuffelbeer weer bevestigd met wat stevige draad en wat liefdevolle zorgvuldigheid.
"Zo, kijk eens aan!" zei hij trots terwijl hij de beer teruggaf aan Lila.
"Wow! Dank je wel!" riep ze blij uit terwijl ze haar beer stevig vasthield.
Net op dat moment kwam er iemand binnenrijden op een scooter: het was meneer Kees, de geoloog van het stadje! Hij had altijd interessante verhalen over stenen en mineralen.
"Hallo daar!" zei meneer Kees terwijl hij zijn helm afnam en zijn gespierde bouw liet zien onder zijn T-shirt.
"Wat brengt jou hier?" vroeg Dr. Bob nieuwsgierig.
"Ik heb net enkele bijzondere stenen gevonden op mijn laatste expeditie," antwoordde meneer Kees enthousiast. "En ik dacht dat jullie misschien geïnteresseerd zouden zijn!"
Lila's ogen glinsterden bij het horen van dit nieuws. "Wat voor stenen? Zijn ze mooi?"
Meneer Kees grijnsde breed terwijl hij enkele kleurrijke stenen uit zijn tas haalde: felgekleurde kwarts, glanzende amethisten en zelfs enkele zeldzame mineralen die schitterden als sterren in de nacht.
"Wow!" zei Lila vol bewondering terwijl ze naar de stenen keek alsof ze schatten waren.
Dr. Bob keek ook geïnteresseerd naar de stenen en vroeg: "Kunnen we iets leuks doen met deze stenen? Misschien kunnen we er iets mee bouwen!"
Meneer Kees dacht even na en zei toen: "Wat als we samen een robot maken die deze stenen kan verzamelen? Dan kunnen we ze tentoonstellen in jouw praktijk!"
Lila sprong op van blijdschap: "Ja! Dat klinkt geweldig!"
Met veel enthousiasme begonnen ze samen te werken aan hun project. Dr. Bob gebruikte zijn kennis over robots om alles in elkaar te zetten terwijl meneer Kees uitleg gaf over elke steen die ze gebruikten.
Lila hielp door alles aan te geven wat nodig was: schroeven, draden en zelfs haar eigen bouwset voor robots kwam goed van pas!
Na uren hard werken stond er eindelijk een prachtige robot klaar die kon rijden én kon praten!
“Hallo!” zei de robot met een piepstemmetje toen ze hem inschakelden.
“Wat ga je doen?” vroeg Lila nieuwsgierig.
“Ik ga alle mooie stenen verzamelen!” antwoordde de robot vrolijk.
Iedereen lachte om het grappige geluid dat de robot maakte terwijl hij rondjes reed in Dr. Bobs praktijk.
“Dit is echt fantastisch!” riep Lila blij uit terwijl ze naar haar nieuwe vriend keek die nu druk bezig was met het verzamelen van alle kleurrijke stenen die meneer Kees had meegebracht.
De dag vloog voorbij vol plezier, lachen en grappen vertellen over hun avonturen met robots en dierenartsen tot het tijd werd om naar huis te gaan.
“Dank jullie wel voor deze geweldige dag!” zei Lila toen ze afscheid nam van Dr. Bob en meneer Kees.
“Geen probleem!” antwoordde Dr. Bob met een grote glimlach op zijn gezicht terwijl hij zwaaide naar het meisje dat nu gelukkig wegfietste op haar scooter met haar knuffelbeer veilig naast zich.
En zo eindigde weer een bijzondere dag voor Dr. Bob, de zorgzame dierenarts die niet alleen goed was voor echte dieren maar ook voor knuffeldieren én robots!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes