Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De rustige tuinier**
Op een zonnige dag in het verre Portugal, waar de gouden zandstranden zich uitstrekten tot aan de horizon, woonde een rustige tuinier genaamd Miguel. Miguel had een slanke bouw en lang, golvend haar dat in de zeewind danste. Hij droeg altijd kleurrijke kleding, met t-shirts vol vrolijke prints van bloemen en dieren. Zijn favoriete shirt was een felgroen exemplaar met een grote kiwi erop, die hij met trots droeg terwijl hij zijn tuin verzorgde.
Miguel had geen gewone tuin. Nee, zijn tuin was een magische plek op het verlaten strand van Praia Dourada. Het zand was zo fijn als poeder en de golven rolden zachtjes naar het strand toe, alsof ze de geheimen van de zee fluisterden. De tuinier had zijn eigen stukje paradijs gecreëerd tussen de duinen: een poppenhuis van bloemen en planten, waar elk bloemblaadje als een klein kunstwerkje was.
Elke ochtend fietste Miguel naar zijn tuin met zijn oude fiets, die hij zelf had geschilderd in felle kleuren. De fiets had geen bel meer, maar dat maakte niet uit; Miguel zong altijd vrolijke liedjes terwijl hij over het pad naar het strand reed. De vogels floten mee en leken te genieten van zijn muziek.
In zijn tuin groeide alles wat je je maar kon voorstellen: zonnebloemen die naar de zon keken, rozen in alle kleuren van de regenboog en zelfs enkele bijzondere planten die alleen op dit strand te vinden waren. Miguel zorgde liefdevol voor elke plant en gaf ze namen zoals "Zonnige Zita" of "Roze Rita". Hij vond het heerlijk om te schilderen terwijl hij naar zijn bloemen keek; elke penseelstreek was geïnspireerd door hun schoonheid.
Op een dag kwam er iets bijzonders voorbij het strand. Een jonge muzikant genaamd Sofia fietste langs met haar gitaar op haar rug. Ze had ook lang haar dat in de wind wapperde en droeg een t-shirt met een print van notenbalken erop. Sofia stopte even om naar Miguel te kijken terwijl hij bezig was met het water geven van zijn planten.
"Wat heb je daar?" vroeg ze nieuwsgierig.
Miguel glimlachte en wees trots naar zijn kleurrijke bloemenbedden. "Dit is mijn tuin! Wil je komen kijken?"
Sofia stapte af van haar fiets en liep naar hem toe. Ze keek verwonderd naar de prachtige bloemen die om hen heen stonden. "Wauw! Dit is echt mooi! Heb je ooit gedacht aan muziek maken voor je planten?"
Miguel lachte zachtjes. "Ik zing soms voor ze, maar ik heb nooit gedacht aan echte muziek."
Sofia haalde haar gitaar tevoorschijn en begon te spelen. De klanken vulden de lucht als zachte golven die over het zand rolden. Miguel voelde zich gelukkig terwijl hij luisterde naar haar melodieën; het leek alsof zelfs de bloemen dansten op de muziek.
Na een tijdje vroeg Sofia: "Zou je willen dat ik hier vaker kom spelen? Ik vind deze plek geweldig!"
Miguel knikte enthousiast. "Ja! Dat zou leuk zijn!"
Zo gebeurde het dat Sofia elke week terugkwam om te spelen voor Miguel's bloemen. Ze maakten samen muziek terwijl ze genoten van hun tijd op het strand. Soms organiseerden ze zelfs romantische picknicks tussen de bloembedden, met vers fruit zoals kiwi's en andere lekkernijen die ze meebrachten.
De dagen gingen voorbij in een vrolijke routine: Miguel zorgde voor zijn tuin terwijl Sofia speelde op haar gitaar. Hun gelach weerklonk over het strand als golven die tegen de kust sloegen.
Op een dag besloot Miguel iets speciaals te doen voor Sofia. Hij wilde haar verrassen met iets wat ze nooit zou vergeten! Terwijl zij aan het spelen was, begon hij stiekem aan een schilderij te werken van hun prachtige strandtuin met Sofia erbij op haar fiets, gitaar in hand.
Toen Sofia klaar was met spelen, draaide ze zich om en zag wat Miguel had gemaakt. Haar ogen glinsterden van blijdschap toen ze het schilderij bewonderde.
"Dit is prachtig!" riep ze uit terwijl ze hem omhelsde.
Miguel bloosde onder haar complimenten maar voelde zich ook trots op wat hij had gemaakt.
De weken verstreken en hun band groeide sterker door hun gezamenlijke liefde voor muziek en natuur. Het verlaten strand werd gevuld met vreugdevolle klanken en kleurrijke bloemen dankzij hun samenwerking.
En zo leefden Miguel en Sofia verder op Praia Dourada, waar elke dag opnieuw begon met zonneschijn, muziek en liefde voor alles wat groeit – zonder enige zorgen of moraal om hen heen.
Hun verhaal is er één vol kleurige momenten waarin creativiteit bloeide als nooit tevoren – gewoon omdat zij beiden genoten van wat hen gelukkig maakte: muziek maken tussen prachtige bloemen op een gouden strand onder de Portugese zon.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes