Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Vrienden voor Altijd**
In het zonnige Frankrijk, in een klein dorpje aan de rand van de rivier de Loire, stond een oude molen. De molen draaide langzaam in de zachte bries, zijn houten wieken maakten een rustgevend geluid. Het was een plek waar kinderen vaak speelden en hun dromen deelden. De molen was omringd door groene velden vol met kleurrijke bloemen en sappige aardbeien.
In dit dorpje woonde een vrolijke jongen genaamd Lucas. Lucas had altijd een glimlach op zijn gezicht en zijn ogen twinkelden als sterren. Hij was vastberaden om de beste hardloper van het dorp te worden. Elke ochtend stond hij vroeg op om te trainen, terwijl de zon langzaam opkwam en de wereld wakker werd.
Lucas had een goede vriend, Julien. Julien was iets groter dan Lucas en had een grote liefde voor katten. Hij had zelfs een schattige kat genaamd Minoes, die altijd achter hem aan liep als hij naar school ging. Julien was ook gemotiveerd om mee te doen aan de jaarlijkse sportwedstrijd die in het dorp werd gehouden. Dit jaar zouden ze samen deelnemen aan de hardloopwedstrijd.
Op een dag, terwijl ze samen aan het trainen waren bij de molen, kwam hun leraar, meneer Dupont, voorbij. Meneer Dupont was een vriendelijke man met een grote passie voor onderwijs en sport. Hij zag Lucas en Julien rennen en besloot hen aan te moedigen.
"Jongens! Jullie zijn geweldig bezig!" riep hij met enthousiasme. "Blijf zo doorgaan! Ik weet zeker dat jullie het goed zullen doen tijdens de wedstrijd."
Lucas voelde zich trots toen hij dat hoorde. "Dank u wel, meneer Dupont! We gaan ons best doen!" zei hij met een brede glimlach.
Julien maakte grappen over hun training: "Als we snel genoeg rennen, kunnen we misschien zelfs Minoes laten meedoen!" Minoes keek hen met grote ogen aan alsof ze begreep wat er gezegd werd.
De dagen gingen voorbij en de wedstrijd kwam steeds dichterbij. Lucas en Julien trainden elke dag bij de molen, soms met spinazie als snack na hun oefeningen. Ze geloofden dat spinazie hen sterk zou maken zoals Popeye! Ze lachten veel tijdens hun trainingen en maakten grappen over alles wat hen te binnen schoot.
Op een zonnige zaterdagmorgen was het eindelijk zover: de sportwedstrijd! Het hele dorp verzamelde zich rond het veld waar de wedstrijden plaatsvonden. Er waren veel verschillende sporten: springen, werpen en natuurlijk hardlopen.
Lucas voelde zich zenuwachtig maar ook opgewonden toen hij zich voorbereidde voor zijn race. Hij keek naar Julien die naast hem stond met Minoes in zijn armen.
"Ben je klaar?" vroeg Julien terwijl hij zijn kat voorzichtig neerzette.
"Ja! Laten we ons best doen!" antwoordde Lucas vastberaden.
De startschot klonk en ze begonnen te rennen. De wind blies door hun haren terwijl ze over het gras sprintten. Lucas voelde zich vrij als een vogel; elke stap bracht hem dichter bij de finishlijn.
Terwijl ze renden, hoorde Lucas het publiek juichen en klappen voor hen. Het gaf hem extra energie om nog sneller te gaan! Hij keek naar Julien naast hem; ze waren bijna gelijk op!
Plotseling zag Lucas iets glinsteren in het gras vlakbij het pad waar ze renden: het was een mooie rode aardbei! Terwijl hij erlangs rende, kon hij niet helpen maar lachen om hoe grappig het eruitzag dat zo'n heerlijke vrucht daar lag te wachten terwijl zij zo hard aan het trainen waren.
"Hey kijk!" riep Lucas naar Julien terwijl hij naar de aardbei wees zonder zijn snelheid te verminderen.
Julien lachte terug: "Misschien moeten we even stoppen voor een snack na deze race!"
Ze bereikten eindelijk de finishlijn samen, hand in hand, met grote glimlachen op hun gezichten. Ze waren niet alleen blij dat ze hadden gerend; ze waren ook blij dat ze dit samen hadden gedaan.
Na afloop van de wedstrijd organiseerde meneer Dupont een klein feestje voor alle deelnemers bij de oude molen. Er waren lekkere hapjes zoals taartjes met aardbeien erop en natuurlijk veel spinazie-salades voor degenen die gezond wilden blijven!
Iedereen zat samen rond lange tafels onder de schaduw van bomen terwijl ze genoten van elkaars gezelschap en verhalen vertelden over hun avonturen tijdens het trainen voor deze wedstrijd.
Lucas keek naar Julien en zei: "Dit is echt leuk! We moeten dit vaker doen!"
Julien knikte enthousiast: "Ja! En misschien kunnen we volgend jaar nog beter worden!"
Minoes dartelde tussen hen door terwijl iedereen lachte om haar speelse gedrag. De zon begon onder te gaan achter de oude molen, waardoor alles in gouden licht werd gehuld.
Die avond gingen Lucas en Julien tevreden naar huis na een geweldige dag vol plezier en vriendschap bij hun favoriete plek – onderaan die oude molen die zachtjes draaide in de wind.
En zo eindigde deze bijzondere dag in Frankrijk; niet alleen als vrienden maar als teamgenoten die samen hadden gestreden voor hun dromen – vrienden voor altijd.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes