Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een slimme tovenaar**
Er was eens een slimme tovenaar genaamd Tijs. Tijs woonde in een klein, glinsterend huisje aan de rand van een prachtig meer. Het meer was zo helder dat het de sterren weerspiegelde, zelfs overdag. De lucht was blauw en de zon scheen fel, maar in Tijs’ hoofd waren er altijd wolken van gedachten die rondzweefden.
Tijs was niet zomaar een tovenaar; hij was ook een elektricien. Hij had de gave om met magie en elektriciteit te werken. Zijn huisje was vol met draden, lampen en vreemde apparaten die knipperden en zoemden. Op zijn bureau lag altijd een stapel papieren vol met data-analyse, waar hij urenlang naar kon staren. Vandaag was het echter anders. Tijs voelde zich gestrest.
Hij had een belangrijke presentatie op het werk. Zijn baas wilde dat hij een complexe puzzel oploste: hoe kon hij de energie-efficiëntie van hun bedrijf verbeteren? Tijs had al weken aan deze presentatie gewerkt, maar nu leek alles te veel. Hij zat aan zijn bureau, omringd door broccoli en komkommers die hij had meegenomen uit de tuin. Ze waren gezond, maar ze hielpen hem niet echt om zich beter te concentreren.
Buiten hoorde hij het gekwaak van een uil die op een tak zat. De uil keek naar hem met grote ogen, alsof hij wist wat er in Tijs’ hoofd omging. “Waarom ben je zo gestrest?” vroeg de uil met een diepe stem.
Tijs zuchtte diep en leunde achterover in zijn stoel. “Ik moet iets belangrijks doen,” zei hij terwijl hij naar het glinsterende meer keek. “Ik moet mijn presentatie voorbereiden over energie-efficiëntie.”
De uil knikte begrijpend en flapte met zijn vleugels als om hem aan te moedigen verder te praten. “Wat is er zo moeilijk aan?”
“Het is als schaken,” zei Tijs terwijl hij zijn handen door zijn haren haalde. “Je moet elke zet goed plannen, maar ik zie alleen maar chaos voor me.” Hij dacht aan alle gegevens die hij moest analyseren en alle oplossingen die door zijn hoofd flitsten als een octopus die zich in allerlei richtingen beweegt.
De uil kwam dichterbij en zei: “Misschien moet je het simpel houden.” Met die woorden vloog de uil weg, maar ze bleven bij Tijs hangen als sterren aan de nachtelijke hemel.
Tijs besloot dat hij even afstand moest nemen van zijn werk. Hij stond op en liep naar het meer toe. Het water glinsterde als duizenden diamanten onder de zonnestralen. Terwijl hij daar stond, begon hij na te denken over wat de uil had gezegd.
“Misschien moet ik gewoon beginnen met één idee,” mompelde Tijs tegen zichzelf terwijl hij naar zijn reflectie in het water keek. Plotseling kreeg hij inspiratie! Wat als hij alles wat hij had geleerd over elektriciteit combineerde met eenvoudige oplossingen? Wat als energie-efficiëntie net zo eenvoudig kon zijn als broccoli eten?
Met nieuwe moed keerde Tijs terug naar zijn huisje en begon te schrijven. Hij maakte aantekeningen over hoe bedrijven hun energieverbruik konden verminderen door simpele dingen te doen: zoals het vervangen van oude lampen door LED-lampen of het gebruik van timers voor apparaten.
Terwijl de zon onderging en de sterren één voor één verschenen aan de hemel, voelde Tijs zich steeds beter worden. De stress verdween langzaam uit zijn lichaam zoals mist die optrekt bij zonsopgang.
Uiteindelijk had Tijs alles op papier staan dat nodig was voor zijn presentatie. Het voelde goed; alsof elke letter op het papier hem dichter bij succes bracht.
De volgende dag ging Tijs naar kantoor met zijn aantekeningen stevig in zijn hand geklemd. Zijn hart klopte snel toen hij voor zijn collega’s stond, maar deze keer voelde hij geen angst meer – alleen vastberadenheid.
“Vandaag ga ik jullie vertellen hoe we onze energie kunnen besparen,” begon Tijs zelfverzekerd terwijl iedereen aandachtig luisterde.
Na afloop kreeg Tijs veel complimenten van zijn collega’s en zelfs van zijn baas! Iedereen vond dat zijn ideeën eenvoudig maar briljant waren – net zoals broccoli dat gezond is zonder poespas.
Toen Tijs weer thuis kwam bij het glinsterende meer, voelde hij zich trots op wat hij had bereikt. De uil zat weer op dezelfde tak en knikte goedkeurend toen ze elkaar zagen.
“Je hebt het gedaan!” riep ze uit.
“Ja,” zei Tijs lachend terwijl hij naar de sterren keek die weerkaatsten in het water onder hem. “Soms is simpel echt beter.”
En zo leefde onze slimme tovenaar verder in harmonie met zichzelf en met de wereld om hem heen – altijd klaar om nieuwe puzzels op te lossen met magie én elektriciteit!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes