Kinderverhaaltje: Een ondeugende kat (door een fotograaf)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**Een ondeugende kat**

In een oude ruïne, midden in een drukke stad, woonde een ondeugende kat. Deze kat heette Minoes. Minoes was niet zomaar een kat; ze had een glanzende, zwart-witte vacht en grote, nieuwsgierige ogen. Ze hield van avontuur en ontdekkingen. De ruïne was haar thuis, vol met vervlogen verhalen en geheimen uit het verleden.

De ruïne had hoge muren met scheuren en gaten. Door de gaten kon je de lucht zien en soms zelfs de sterren. Minoes vond het heerlijk om op de muren te zitten en naar beneden te kijken naar de mensen die voorbijliepen. Ze zag kinderen spelen, volwassenen die haastig hun weg zochten en soms zelfs een fotograaf die met zijn camera rondliep.

Die fotograaf was een man genaamd Hugo. Hugo was altijd gestrest omdat hij voor een belangrijke presentatie op het werk moest zorgen. Hij wilde de mooiste foto’s maken van de stad om zijn baas te imponeren. Maar elke keer als hij zich concentreerde, gebeurde er iets geks.

Op een dag besloot Hugo om naar de oude ruïne te gaan voor inspiratie. Hij nam zijn camera mee en begon foto’s te maken van de muren, het gras dat door de stenen groeide en zelfs van een uil die op een tak zat te rusten. Minoes keek toe vanuit haar hoge plek en dacht: “Wat doet die man daar? Hij lijkt wel bang maar vastberaden.”

Hugo had geen idee dat Minoes hem in de gaten hield. Terwijl hij bezig was met zijn foto’s, sprong Minoes plotseling van de muur af en landde vlak naast hem. Hugo schrok even, maar toen hij naar beneden keek en Minoes zag zitten, begon hij te lachen.

“Jij bent een ondeugende kat!” zei hij terwijl hij zijn camera omhoog hield om haar te fotograferen.

Minoes vond het leuk om gefotografeerd te worden. Ze poseerde met haar pootjes omhoog en haar staart recht omhoog in de lucht. Hugo maakte verschillende foto’s van haar terwijl ze rondhuppelde tussen de stenen.

Maar toen gebeurde er iets onverwachts! Terwijl Hugo zich concentreerde op het maken van foto’s van Minoes, viel zijn kaart uit zijn zak. Het was een kaart van de stad waarop alle belangrijke plekken stonden gemarkeerd voor zijn presentatie. De kaart waaide weg met de wind!

“Oh nee!” riep Hugo terwijl hij achter de kaart aan rende. Maar Minoes had andere plannen. Ze zag hoe leuk het was om achter dingen aan te rennen! Ze sprong op en begon ook achter de kaart aan te rennen.

De kaart vloog over het gras, langs oude stenen en zelfs langs enkele broccoliplanten die in het wild groeiden tussen de ruïnes. Minoes volgde hem vastberaden, terwijl Hugo probeerde bij te blijven.

“Kom terug!” riep hij terwijl hij zich door het gras wurmde.

De kaart draaide rondjes in de lucht voordat hij eindelijk landde op een plek waar niemand hem kon zien: onder een grote ananasplant die naast de ruïne groeide! Minoes kwam tot stilstand bij de plant en keek nieuwsgierig naar beneden.

Hugo kwam eindelijk aan bij Minoes en zag dat ze bij de ananasplant stond. “Heb je hem gevonden?” vroeg hij buiten adem.

Minoes keek omhoog met haar grote ogen alsof ze zei: “Ja! Kijk maar!”

Hugo bukte zich en haalde voorzichtig de kaart onder de bladeren vandaan. “Dank je wel, schatje,” zei hij tegen Minoes terwijl hij weer rechtop ging staan.

Minoes voelde zich trots dat ze had geholpen, ook al was ze eigenlijk gewoon aan het spelen geweest.

“Nu kan ik verder met mijn foto’s maken,” zei Hugo blij terwijl hij weer begon te fotograferen – dit keer niet alleen van gebouwen of bomen, maar ook van zijn nieuwe vriendinnetje Minoes die vrolijk rondhuppelde tussen alle planten in de ruïne.

De zon begon onder te gaan en gaf alles rondom hen een gouden gloed. Het leek wel alsof alles in deze oude ruïne tot leven kwam door hun spelletje samen.

Minoes sprong weer op één van haar favoriete muren om beter zicht te hebben op wat er allemaal gebeurde in deze onbekende stad vol leven. En terwijl ze daar zat, dacht ze na over al die avonturen die nog zouden komen – samen met Hugo of misschien alleen als zij weer eens zin had om iets ondeugends uit te halen.

En zo gingen hun dagen verder: Hugo maakte prachtige foto’s voor zijn presentatie terwijl Minoes altijd klaarstond voor nieuwe streken in hun bijzondere wereld vol vervlogen verhalen in deze oude ruïne midden in een drukke stad.


Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes