Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De nieuwsgierige astronaut**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, woonde een nieuwsgierige astronaut genaamd Max. Max was geen gewone astronaut. Hij had een gemiddeld postuur en droeg altijd zijn favoriete jurk met bloemenprint, die zijn moeder voor hem had gemaakt. De jurk was felgekleurd en vol vrolijke bloemen, wat hem een beetje anders maakte dan de andere astronauten. Maar dat vond Max helemaal niet erg; hij hield van zijn jurk en voelde zich er fijn in.
Max woonde in een klein huis met een grote tuin vol kleurrijke bloemen en fruitbomen. Zijn favoriete boom was de mango boom, die zoete vruchten droeg die hij graag plukte en at. Elke ochtend begon hij zijn dag met het verzorgen van de planten in zijn tuin. Hij gaf ze water en zorgde ervoor dat ze genoeg zonlicht kregen. Terwijl hij bezig was, keek hij vaak naar de lucht en droomde over de sterren.
Op een dag, terwijl Max in zijn tuin aan het werk was, zag hij iets bijzonders aan de lucht. Een grote arend cirkelde boven hem, zijn vleugels wijd uitgespreid. De arend leek te dansen op de wind en Max kon niet anders dan naar hem kijken. "Wat zou het leuk zijn om te vliegen zoals jij," dacht Max bij zichzelf. "Ik wil op reis naar een onbekende bestemming!"
Die avond, toen de sterren helder aan de hemel stonden, besloot Max dat het tijd was om zijn dromen waar te maken. Hij pakte zijn knuffelbeer, die altijd naast hem sliep, en zei: "Laten we samen op avontuur gaan!" De knuffelbeer knikte alsof hij het ermee eens was.
Max ging naar zijn garage waar zijn auto met gezinsuitvoering stond. Het was geen gewone auto; het was een speciale auto die kon navigeren door zowel de aarde als de ruimte! Met veel enthousiasme stapte hij achter het stuur en startte de motor. De auto maakte een vrolijk geluidje terwijl ze zich voorbereidde op hun reis.
"Waar gaan we heen?" vroeg de knuffelbeer terwijl hij naast Max zat.
"Dat weet ik nog niet," antwoordde Max met een glimlach. "Maar ik ben er zeker van dat we iets bijzonders zullen ontdekken!"
De auto reed door de groene vallei en langs hoge bergen totdat ze bij een open plek kwamen waar het gras glinsterde onder het maanlicht. Hier stopte Max en stapte uit om rond te kijken. De lucht rook fris en vol belofte van avontuur.
Plotseling zag hij iets schitteren tussen de bomen aan de rand van het veld. Nieuwsgierig als altijd liep hij ernaartoe met zijn knuffelbeer stevig onder zijn arm geklemd. Toen hij dichterbij kwam, ontdekte hij dat het een oude schatkaart was! De kaart had vreemde symbolen en lijnen die leken te leiden naar verschillende plekken in deze mysterieuze vallei.
"Dit is geweldig!" riep Max opgewonden uit. "We moeten deze schat vinden!"
Met behulp van de kaart begon Max aan zijn avontuur door de vallei. Hij volgde kronkelige paden langs bloeiende bloemenvelden en kabbelende beekjes die als zilveren linten door het landschap stroomden.
De eerste aanwijzing leidde hen naar een grote rotsformatie die eruitzag als een gigantische stoel gemaakt van steen. "Hier moeten we iets vinden," zei Max terwijl hij om zich heen keek.
Na wat zoeken ontdekte hij onder enkele takken iets glinsterends: een prachtige gouden sleutel! "Kijk eens wat ik heb gevonden!" zei hij blij tegen zijn knuffelbeer.
De volgende aanwijzing op de kaart leidde hen naar een oude boom met dikke takken die als armen leken uit te steken naar de lucht. Onder deze boom vonden ze een kleine kist bedekt met mos en bladeren.
Met veel spanning stak Max de gouden sleutel in het slot van de kist en draaide deze om… Klik! De kist ging open met een zachte zucht.
Binnenin lag niet zomaar goud of juwelen; er waren kleurrijke stenen die schitterden als sterren in de nachtelijke hemel! "Wat prachtig!" zei Max verrast terwijl hij voorzichtig één van de stenen oppakte.
Terwijl ze verder gingen met hun zoektocht, ontdekte Max dat elke steen iets bijzonders vertegenwoordigde: vreugde, avontuur, dromen… Het waren geen gewone schatten; ze waren herinneringen aan alle avonturen die mensen hadden beleefd in deze vallei!
Max voelde zich gelukkig terwijl hij alle stenen verzamelde in zijn rugzak samen met zijn knuffelbeer. Ze vervolgden hun reis door bossen vol geheimen tot ze uiteindelijk bij een heldere vijver kwamen waar het water zo helder was dat je je eigen spiegelbeeld kon zien.
"Dit is onze laatste stop," zei Max tegen zijn knuffelbeer terwijl ze samen aan de oever gingen zitten om uit te rusten na hun lange dag vol avontuur.
Terwijl ze daar zaten, keek Max omhoog naar de sterrenhemel boven hen en voelde zich dankbaar voor alles wat ze hadden ontdekt: niet alleen schatten maar ook herinneringen aan hun reis samen.
En zo eindigde hun avontuur voor nu; maar diep van binnen wist Max dat er nog veel meer mysteries te ontdekken waren in deze prachtige groene vallei omringd door hoge bergen… En wie weet? Misschien zou er ooit weer een nieuwsgierige astronaut komen om nieuwe avonturen te beleven!
Met deze gedachte viel Max tevreden in slaap onder het sterrenlicht, terwijl zijn knuffelbeer naast hem lag – klaar voor wat morgen ook zou brengen.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes