Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een avontuurlijke surfer**
Er was eens een jonge surfer genaamd Max. Max woonde aan de kust, waar de golven groot en krachtig waren. Hij had een surfplank die zo felgekleurd was als een tropische ananas. Max was altijd op zoek naar avontuur en nieuwe uitdagingen. Op een dag, terwijl hij aan het surfen was, zag hij iets bijzonders in de verte. Het leek wel een oude ruïne, bedekt met klimop en geheimen.
Max kon zijn nieuwsgierigheid niet weerstaan. Hij peddelde naar de kust en liep naar de ruïne toe. De zon scheen fel en de lucht rook naar zout en avontuur. Toen hij dichterbij kwam, zag hij dat de ruïne vol met vreemde symbolen en tekeningen was. Het leek wel alsof er ooit een wetenschapper had gewoond die veel wist over de zee en zijn geheimen.
Terwijl Max rondkeek, hoorde hij plotseling een vrolijk gekakel boven zijn hoofd. Hij keek omhoog en zag een kleurrijke papegaai zitten op een tak van een oude boom die naast de ruïne stond. De papegaai had veren in alle kleuren van de regenboog en leek heel enthousiast.
"Hallo daar!" zei de papegaai met een hoge stem. "Ik ben Pico! Wat doe jij hier?"
Max glimlachte. "Ik ben gewoon aan het surfen geweest en ontdekte deze oude plek. Wat is dit voor een ruïne?"
Pico fladderde van tak naar tak en vertelde: "Dit is het huis van professor Zeewater! Hij was een geweldige wetenschapper die alles wist over de oceaan! Maar op een dag verdween hij zonder enige uitleg."
Max vond het fascinerend. "Wat gebeurde er met hem?" vroeg hij nieuwsgierig.
"Dat weet ik niet," zei Pico terwijl hij zijn vleugels uitsloeg. "Maar ik heb gehoord dat er verborgen schatten in deze ruïne liggen! Misschien kun jij ze vinden!"
Max voelde zich opgewonden bij het idee van een schatzoektocht. "Wat voor schatten?" vroeg hij.
"Wie weet? Misschien oude boeken over golven of zelfs magische surfplanken!" antwoordde Pico met glinsterende ogen.
Max besloot om te gaan zoeken naar deze schatten. Terwijl hij door de ruïne liep, ontdekte hij verschillende kamers vol met boeken, kaarten en vreemde apparaten die professor Zeewater had gemaakt. Er waren ook tekeningen van grote golven en zeedieren aan de muren geschilderd.
In één van de kamers vond Max iets dat eruitzag als een oude camera. Het was stoffig, maar toen hij het oppakte, voelde het stevig aan in zijn handen. "Misschien kan ik hiermee foto's maken van mijn surfavonturen!" dacht Max blij.
Terwijl Max verder zocht, kwam hij in een grote zaal terecht waar het licht door gebroken ramen viel als gouden stralen op de vloer. In het midden stond iets dat leek op een podium gemaakt van hout.
"Dit lijkt wel op een dansvloer!" riep Max uit terwijl hij rondkeek.
Pico vloog naar beneden en landde naast hem. "Ja! Professor Zeewater gaf hier vaak feestjes voor zijn vrienden! Hij hield ervan om te dansen!"
Max kreeg ineens een idee: "Wat als ik ook een feestje organiseer? Voor mijn vrienden! We kunnen dansen op deze vloer!"
Pico klapte enthousiast met zijn vleugels. "Dat klinkt geweldig! Maar we moeten wel iets speciaals doen."
Max dacht na over wat ze konden doen om het feestje bijzonder te maken. “We kunnen mango's meenemen!” zei hij plotseling enthousiast.
“Mango's!” herhaalde Pico met glinsterende ogen, “Die zijn heerlijk!”
Ze besloten om alles voor te bereiden voor het feestje: ze zouden muziek maken met schelpen, mango's snijden voor snacks en natuurlijk zouden ze veel foto's maken met de camera die Max had gevonden.
De volgende dag nodigde Max al zijn vrienden uit voor het feestje in de ruïne van professor Zeewater. Iedereen was erg enthousiast toen ze hoorden dat er mango's zouden zijn!
Toen ze aankwamen bij de ruïne, waren ze onder de indruk van hoe mooi het eruitzag met al het klimop dat overal groeide en hoe bijzonder het voelde om daar te zijn.
Ze begonnen muziek te maken met schelpen terwijl Pico vrolijk rondvloog en hen aanmoedigde om te dansen. De sfeer was vrolijk; iedereen lachte en genoot van elkaars gezelschap terwijl ze dansten op de oude houten vloer.
Na enige tijd besloot Max om iedereen samen te roepen voor wat foto's bij de grote muur vol tekeningen van golven en zeedieren die professor Zeewater had gemaakt.
“Zeg ‘cheese’!” riep Max terwijl iedereen poseerde met hun mooiste glimlachjes.
De camera klikte elke keer als iemand poseerde; dit zou zeker herinneringen opleveren die nooit vergeten zouden worden!
Het feestje ging door tot zonsondergang; iedereen genoot van mango's, muziek en dansen in deze magische plek vol geheimen uit vervlogen tijden.
Toen het donker werd, keken ze allemaal omhoog naar de sterrenhemel boven hen terwijl Pico hen vertelde over alle avonturen die professor Zeewater ooit had beleefd.
“Misschien,” zei Max dromerig, “kan ik net zo avontuurlijk worden als professor Zeewater.”
En zo eindigde hun bijzondere dag in de oude ruïne vol geheimen, waar vriendschap niet belangrijker was dan plezier hebben samen – gewoon genieten van elk moment dat je hebt!
En wie weet? Misschien zou er nog meer ontdekt worden over professor Zeewater of andere avonturen wachten om beleefd te worden…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes