Op een heuveltop, met uitzicht over uitgestrekte velden vol kleurrijke bloemen en groene gewassen, woonde Niels. Niels was een zorgzame tuinier. Zijn tuin was zijn trots. Hij had er alles aan gedaan om het een mooie plek te maken. Elke ochtend, als de zon opkwam, stond hij vroeg op om zijn planten water te geven en ze te verzorgen.
Niels had een grote liefde voor groenten. Broccoli, wortels en zelfs tomaten groeiden in zijn tuin. Hij vond het heerlijk om naar zijn planten te kijken terwijl ze groeiden. Soms voelde het alsof hij met hen praatte. "Kijk eens hoe mooi je bent geworden, broccoli!" zei hij dan met een glimlach.
Op een dag besloot Niels dat hij iets nieuws wilde proberen. Hij wilde trainen voor een marathon! Maar niet zomaar een marathon; hij wilde hardlopen door zijn eigen tuin. Het idee maakte hem enthousiast, maar ook een beetje nerveus. Hoe zou hij dat doen? De zon scheen fel en de hitte was soms frustrerend.
Niels begon met trainen. Elke ochtend rende hij rondjes in zijn tuin, terwijl de vogels vrolijk floten en de bijen druk bezig waren met het verzamelen van nectar. Soms stopte hij even om naar zijn planten te kijken en hen aan te moedigen: "Jullie kunnen het! Net zoals ik!"
Maar naarmate de dagen verstreken, merkte Niels dat het steeds moeilijker werd om in de hitte te rennen. Zijn benen voelden zwaar aan en soms had hij zin om op te geven. "Dit is net als schaken," dacht hij bij zichzelf, "je moet goed nadenken over elke zet." Maar Niels was een doorzetter; hij gaf niet snel op.
Op een regenachtige dag besloot Niels binnen te blijven en wat puzzels op te lossen. Terwijl de druppels tegen het raam tikten, dacht hij na over zijn training en hoe hij zich kon verbeteren. "Misschien moet ik mijn strategie veranderen," mompelde hij terwijl hij geconcentreerd naar de puzzel keek die voor hem lag.
Diezelfde dag kwam Nina langs, de buurmeisje van Niels. Ze had gehoord dat Niels aan het trainen was voor zijn marathon in de tuin en wilde hem graag helpen. "Wat kan ik doen?" vroeg ze enthousiast.
"Misschien kunnen we samen rennen," stelde Niels voor. Nina vond het idee leuk en samen begonnen ze hun training opnieuw.
Ze renden tussen de groenten door, sprongen over de bloembedden en lachten veel onderweg. Nina hielp Niels om zich minder gefrustreerd te voelen als het moeilijk werd. Ze maakten spelletjes van hun training: wie kon er sneller bij de wortels komen? Of wie kon er meer broccoli plukken zonder stil te staan?
De weken gingen voorbij en hun trainingen werden steeds beter. Op een dag besloten ze dat ze klaar waren voor hun eigen marathon in de tuin! Ze maakten start- en finishlijnen van touw en zetten vlaggetjes neer van gekleurd papier.
De grote dag was aangebroken! De zon scheen helder aan de lucht terwijl Niels en Nina zich voorbereidden op hun race door de tuin. Ze stonden klaar bij de startlijn, hun harten klopten van spanning.
"3... 2... 1... Start!" riep Nina enthousiast.
Ze renden zo snel als ze konden tussen alle planten door, langs de broccoli die fier rechtop stond en over de wortels die diep in de aarde verborgen zaten. Het voelde geweldig! De wind blies door hun haren terwijl ze lachten en elkaar aanmoedigden.
Na enkele rondes kwamen ze moe maar gelukkig bij de finishlijn aan. Ze hadden geen echte prijs gewonnen of medailles gekregen, maar dat maakte niet uit; ze hadden plezier gehad!
Nadat ze waren uitgerend, plukten ze wat verse groenten uit Niels' tuin als beloning voor hun harde werk: knapperige broccoli en sappige wortels gingen mee naar binnen voor een gezonde maaltijd.
Terwijl ze samen aten, vertelde Nina verhalen over haar avonturen in haar eigen tuin vol bloemen en kruiden. En zo zaten ze daar met volle buiken onder het genot van elkaars gezelschap, blij met wat ze hadden bereikt.
Niels keek naar buiten naar zijn prachtige tuin vol leven; elke plant droeg bij aan iets moois – net zoals zij dat deden tijdens hun marathontrainingen samen.
En zo leefde Niels verder als zorgzame tuinier op die heuveltop met uitzicht over uitgestrekte velden vol kleurige gewassen – altijd bezig met zorgen voor zijn planten én genieten van elk moment dat hij buiten doorbracht in zijn geliefde tuin.