Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De jongen en de zeester**
Op een zonnige dag, hoog boven de uitgestrekte zee, lag een heuveltop waar Ruben vaak kwam. De lucht was blauw en de zon straalde helder. Ruben was een jongen met een dromerige blik in zijn ogen. Hij had kastanjebruin haar dat in de wind danste als hij naar de horizon keek. Vandaag had hij zijn elektrische fiets meegenomen, die glom in het zonlicht. Het was zijn favoriete manier om naar deze plek te komen.
Ruben had altijd al een fascinatie voor fotografie gehad. Zijn vader had hem geleerd hoe hij met een camera moest omgaan. Nu droeg hij zijn oude camera om zijn nek, klaar om de schoonheid van de zee vast te leggen. Terwijl hij op de heuveltop stond, voelde hij de zachte bries op zijn gezicht en hoorde hij het geruis van de golven die tegen de rotsen sloegen.
Aan de andere kant van het heuveltje zat Nina, een meisje met lang haar dat loshangend over haar schouders viel. Ze droeg een maxi-jurk met stippenprint die vrolijk wapperde in de wind. Nina was volslank en had altijd een zorgzame uitstraling. Ze zat op een kleedje dat ze had neergelegd en speelde met een knutselset voor sieraden maken. Kleine kralen lagen verspreid over het kleedje, glinsterend in het zonlicht.
Ruben zag Nina zitten en besloot naar haar toe te lopen. "Wat ben je aan het maken?" vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij naast haar ging zitten.
Nina keek op en glimlachte. "Ik maak armbanden," zei ze terwijl ze een paar kralen oppakte en ze aan elkaar rijgde met een dunne draad. "Wil je helpen?"
Ruben knikte enthousiast en begon ook kralen uit te kiezen. Terwijl ze samen aan hun sieraden werkten, praatten ze over van alles en nog wat: hun favoriete spellen, hun dromen voor later, en hoe leuk het zou zijn om samen te koken.
Na een tijdje besloot Ruben dat het tijd was om foto's te maken van het uitzicht over de zee. "Kom je mee?" vroeg hij aan Nina.
Ze stonden op en liepen naar de rand van de heuveltop waar ze uitzicht hadden over het water dat glinsterde als duizenden diamanten onder de zon. Ruben haalde zijn camera tevoorschijn en begon foto's te maken van het landschap: de blauwe lucht, de golven die tegen elkaar aansloegen, en zelfs enkele meeuwen die boven hen cirkelden.
"Het is zo mooi hier," zei Nina terwijl ze naast hem stond en ook naar beneden keek naar het water dat zich uitstrekte tot aan de horizon.
"Ja," antwoordde Ruben terwijl hij door zocht naar het perfecte shot. "Ik wil deze momenten vastleggen."
Terwijl Ruben zich concentreerde op zijn fotografie, merkte Nina iets bijzonders op in het zand onderaan de heuveltop. "Kijk!" riep ze enthousiast terwijl ze naar beneden wees.
Ruben volgde haar blik en zag iets glinsteren tussen de rotsen bij het water: een grote zeester! Het dier lag daar rustig te wachten op het volgende vloedgolfje dat zou komen.
"Dat is geweldig!" zei Ruben terwijl hij snel zijn camera pakte om ook deze bijzondere vondst vast te leggen. Hij rende naar beneden richting het strand waar de zeester lag.
Nina volgde hem snel achteraan, blij om samen dit avontuur mee te maken. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze hoe prachtig de kleuren van de zeester waren: diep paars met heldere gele punten die eruit zagen als kleine sterren.
"Wat mooi!" fluisterde Nina terwijl ze zich bukkend over het dier boog om beter te kijken.
Ruben maakte verschillende foto's vanuit verschillende hoeken; soms dichtbij zodat je elk detail kon zien, soms verder weg zodat je ook kon zien hoe klein de zeester leek tegen achtergrond van enorme rotsen en eindeloze zee.
Na enkele minuten fotograferen besloot Ruben dat hij genoeg beelden had gemaakt van hun nieuwe vriend in het zand. Hij liep terug naar Nina die nog steeds gefascineerd naar de zee keek.
"Wat zullen we nu doen?" vroeg Ruben terwijl hij weer naast haar ging zitten op het zand.
Nina dacht even na voordat ze antwoord gaf: "Laten we teruggaan naar boven! We kunnen onze armbanden afmaken."
Ze klommen weer omhoog naar hun plekje op de heuveltop waar hun knutselset nog steeds lag te wachten tussen alle kralen die er lagen verspreid over hun kleedje.
Terwijl zij verder werkten aan hun armbanden vertelde Nina verhalen over haar favoriete bordspellen die zij thuis speelde met haar familie; hoe spannend elke keer weer was wanneer iemand bijna won of wanneer er onverwachte wendingen waren in het spelverloop.
Ruben luisterde aandachtig terwijl hij ondertussen ook bezig was met zijn eigen creatie; elke kraal werd zorgvuldig gekozen voor zijn armband die nu al begon vorm te krijgen tussen zijn vingers.
De zon begon langzaam onder te gaan achter hen, waardoor alles rondom hen werd verlicht door warme gouden stralen die door bomen heen schemerden langs hun pad terug omhoog naar huis.
Toen hun armbanden eindelijk af waren keken beiden trots naar wat zij hadden gemaakt; kleurrijke creaties vol herinneringen aan deze bijzondere dag samen op deze prachtige heuveltop met uitzicht over zee vol avontuur!
Met tevredenheid keken zij nog één keer uit over water voordat zij besloten terug te keren; wetende dat dit niet alleen maar een gewone dag was geweest maar eentje vol vreugde waarin zij samen hadden genoten van eenvoudige dingen zoals creativiteit & natuur!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes