Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een enthousiaste sportleraar**
In het zonnige en kleurrijke Frankrijk, waar de lucht altijd blauw lijkt en de bloemenweides vol leven zijn, woonde een enthousiaste sportleraar genaamd Monsieur Pierre. Hij was een man met een grote glimlach en altijd vol energie. Zijn dagen waren gevuld met het geven van sportlessen aan kinderen in de stad Lyon. De kinderen kenden hem als de meest optimistische leraar die je je maar kon voorstellen.
Monsieur Pierre had een bijzondere passie voor hardlopen. Elke ochtend, voordat de zon opkwam, trok hij zijn felgekleurde hardloopschoenen aan en rende hij door de straten van Lyon. Hij genoot van het gevoel van de frisse lucht op zijn gezicht en het ritmische geluid van zijn voeten die de grond raakten. Terwijl hij rende, fantaseerde hij vaak over verre reizen naar exotische plaatsen, zoals tropische eilanden met dolfijnen die vrolijk rondspetterden in het helderblauwe water.
Op een dag besloot Monsieur Pierre dat hij iets bijzonders wilde doen voor zijn leerlingen. Hij wilde hen inspireren om ook te gaan hardlopen en hen laten zien hoe leuk het kon zijn. Dus begon hij met het plannen van een groot evenement: een marathon voor kinderen! Het idee maakte hem zo enthousiast dat hij niet kon wachten om het aan zijn klas voor te stellen.
De volgende dag in de gymzaal, waar de muren versierd waren met kleurrijke tekeningen van sportieve activiteiten, verzamelde Monsieur Pierre zijn leerlingen. "Kinderen!" riep hij met sprankelende ogen. "Ik heb iets geweldigs voor jullie! We gaan samen een marathon lopen!"
De kinderen keken elkaar nieuwsgierig aan. Een marathon? Dat klonk spannend! Maar ook een beetje eng. "Maar meneer Pierre," vroeg een meisje met vlechten, "hoe ver is dat eigenlijk?"
Monsieur Pierre lachte hartelijk en zei: "Een marathon is 42 kilometer! Maar we gaan het samen doen! We zullen trainen en plezier hebben!" Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk; al snel begonnen de kinderen te juichen en te klappen.
De weken gingen voorbij en Monsieur Pierre leidde elke training met veel energie. Ze renden door de straten van Lyon, langs kleurrijke markten vol fruit zoals bananen en ananassen die zoet geurden in de lucht. De kinderen leerden niet alleen hardlopen, maar ook over doorzettingsvermogen en vastberadenheid.
Op een dag tijdens hun training kwamen ze langs een prachtige bloemenweide vol zoemende bijen die druk bezig waren met hun werk. De bloemen bloeiden in alle kleuren van de regenboog: rood, geel, blauw en paars. Het was alsof ze zich bevonden in een schilderij dat tot leven was gekomen.
"Wat als we hier onze pauze houden?" stelde Monsieur Pierre voor terwijl ze naar de weide keken. De kinderen knikten enthousiast; ze waren moe maar tevreden na hun training.
Ze gingen zitten tussen de bloemen en genoten van hun zelfgemaakte snacks: banaanbrood dat ze samen hadden gebakken tijdens hun kookles op school. Terwijl ze aten, vertelde Monsieur Pierre verhalen over zijn eigen avonturen tijdens het hardlopen in andere landen.
"Ik herinner me nog goed," begon hij terwijl hij naar de wolken keek die langzaam voorbij dreven, "dat ik eens in Spanje heb gelopen langs prachtige stranden waar dolfijnen speelden in het water." Zijn ogen glinsterden bij deze herinnering.
De kinderen luisterden aandachtig terwijl ze zich voorstellen hoe het zou zijn om daar te rennen, omringd door palmbomen en met dolfijnen die hen aanmoedigden vanuit het water.
Na hun pauze gingen ze weer verder met trainen. Ze renden over bruggen die boven rivieren hingen en langs historische gebouwen die verhalen vertelden uit vervlogen tijden. Elke stap bracht hen dichter bij hun doel: deelnemen aan de grote marathon!
De dag van de marathon brak eindelijk aan! De zon scheen helder boven Lyon terwijl families zich verzamelden om hun kinderen aan te moedigen. De sfeer was feestelijk; er waren ballonnen in alle kleuren en muziek weerklonk uit luidsprekers.
Monsieur Pierre stond vooraan bij de startlijn, vol trots toen hij al zijn leerlingen zag staan in hun nieuwe sportoutfits – felgekleurde T-shirts met daarop hun teamnaam: "Les Coureurs Joyeux" (De Blije Hardlopers).
"Zijn jullie klaar?" vroeg hij enthousiast terwijl hij naar hen glimlachte.
"Ja!" schreeuwden ze terug.
En toen klonk het startschot! De kinderen renden weg als vrolijke herten door Lyon, onder luid gejuich van ouders en vrienden langs de kant van de weg.
Monsieur Pierre liep naast hen om hen aan te moedigen: "Goed zo! Blijf doorgaan! Jullie kunnen dit!" Zijn stem klonk als muziek in hun oren terwijl ze verder renden over asfaltwegen versierd met kleurrijke krijttekeningen gemaakt door andere kinderen uit de stad.
Naarmate ze dichter bij de finish kwamen, voelden sommige kinderen zich moe maar tevreden – ze hadden zoveel plezier gehad tijdens deze reis naar hun doel toe! En toen zagen ze eindelijk het spandoek bovenaan dat aangaf dat ze bijna bij de finishlijn waren!
Met één laatste inspanning gaven ze alles wat ze nog hadden om over die finishlijn te komen – hand in hand rennend als één team!
Toen ze eenmaal stopten na al dat rennen, stonden er medailles klaar voor iedereen – glanzend goudkleurig als zonneschijn op een zomerse dag. Monsieur Pierre gaf elke leerling trots hun medaille terwijl hij zei: "Jullie hebben geweldig werk geleverd!"
Die dag was niet alleen bijzonder omdat ze hadden gerend; het was ook bijzonder omdat iedereen had samengewerkt om iets moois te bereiken – zelfs zonder dat iemand ooit had gesproken over vriendschap of lessen leren uit teleurstellingen of frustraties.
En zo eindigde deze geweldige dag vol enthousiasme onder een stralende zon op een kleurrijke bloemenweide vol zoemende bijen – waar dromen werkelijkheid werden door simpelweg hardlopen onder leiding van een enthousiaste sportleraar genaamd Monsieur Pierre.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes