Kinderverhaaltje: De dansende schaduw in de nacht (door een architect)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**De dansende schaduw in de nacht**

Op een heuveltop, hoog boven de stad, stond een klein, kleurrijk schoolgebouw. Het was een plek waar kinderen elke dag leerden en lachten. De leraar, meneer Van Dijk, was een vrolijke man met een grote snor en altijd een glimlach op zijn gezicht. Hij had een passie voor dansen en film. Elke vrijdag gaf hij danslessen aan zijn leerlingen. De kinderen vonden het geweldig om te bewegen op de muziek en te leren over verschillende dansstijlen.

Op een avond, toen de zon onderging en de lucht zich vulde met kleuren van roze en oranje, besloot meneer Van Dijk iets bijzonders te doen. Hij had net gehoord dat er een prijs was voor de beste filmrecensie van het jaar. De winnaar zou niet alleen een mooie trofee krijgen, maar ook een jaar lang gratis danslessen! Meneer Van Dijk wist dat zijn leerlingen dol waren op films en dat ze ook goed konden schrijven. Hij besloot hen uit te dagen om hun eigen filmrecensies te schrijven.

Die avond verzamelde hij alle kinderen in het klaslokaal. “Laten we samen naar de film gaan!” zei hij enthousiast. “We gaan naar de spannende film over een moedig konijn dat op avontuur gaat.” De kinderen juichten van blijdschap. Ze konden niet wachten om het konijn te zien dat zo dapper was.

De volgende dag gingen ze naar de bioscoop in de stad. Het was donker binnen en het rook naar popcorn. De kinderen zaten vol verwachting in hun stoelen terwijl het scherm oplichtte. De film begon en ze keken met open mond naar het verhaal van het konijn dat tegen leeuwen vocht en wortels verzamelde voor zijn vrienden.

Na de film waren ze allemaal erg enthousiast. “Wat vond jij van de film?” vroeg meneer Van Dijk aan zijn leerlingen terwijl ze buiten stonden, nog steeds vol adrenaline van wat ze hadden gezien.

“Ik vond het konijn heel moedig!” zei Lisa, die altijd al graag wilde weten hoe je moest dansen als een konijn.

“En ik vond die spannende scène met de leeuw geweldig!” riep Tom uit, die altijd al droomde van avonturen zoals in films.

Meneer Van Dijk glimlachte terwijl hij hun reacties hoorde. “Nu is het tijd om jullie recensies te schrijven,” zei hij. “Denk goed na over wat je hebt gezien.”

De kinderen gingen aan de slag met hun schrijfsels. Ze schreven over hun favoriete momenten uit de film, over hoe dapper het konijn was en hoe spannend alles was geweest. Terwijl ze schreven, viel er iets bijzonders op: hun schaduwen dansten op de muren van het klaslokaal door het licht van buiten.

Meneer Van Dijk keek naar die schaduwen en kreeg ineens een idee voor hun volgende dansles. “Wat als we onze schaduwen laten meedansen?” vroeg hij enthousiast aan zijn leerlingen.

Ze keken hem verrast aan, maar al snel begonnen ze te lachen en ideeën uit te wisselen over hoe ze dit konden doen tijdens hun dansles.

Die week oefenden ze hard om hun schaduwen tot leven te brengen tijdens hun dansles op vrijdagavond. Ze dansten op vrolijke muziek terwijl hun schaduwen achter hen aan bewogen op de muur van het klaslokaal.

Het was alsof er twee groepen danseressen waren: één groep die echt danste en één groep die alleen maar in schaduwvorm danste! Het zag er prachtig uit toen ze samen dansten – soms leken ze wel één geheel.

Na afloop van de les waren alle kinderen blij met wat ze hadden bereikt. Meneer Van Dijk vertelde hen dat hij trots op hen was omdat zij zo moedig waren geweest om iets nieuws te proberen.

“Nu is het tijd om jullie recensies in te leveren,” zei hij terwijl hij alle papieren verzamelde die vol stonden met enthousiaste woorden over hun ervaring in de bioscoop.

Een paar dagen later kwam er iemand langs school om alle recensies te lezen: mevrouw Jansen, die werkte voor een lokale krant. Ze las elke recensie aandachtig door en glimlachte bij elk grappig detail dat zij tegenkwam.

Uiteindelijk kwam mevrouw Jansen terug naar school met groot nieuws: één van de recensies had gewonnen! Het was geschreven door Lisa! Ze had zo mooi geschreven over hoe moedig het konijn was geweest dat zij nu gratis danslessen mocht volgen voor een heel jaar!

Lisa sprong op van blijdschap toen zij hoorde dat zij gewonnen had! Haar vrienden juichten voor haar en meneer Van Dijk gaf haar zelfs een grote wortel als prijs – omdat konijnen dol zijn op wortels!

Die avond organiseerde meneer Van Dijk een feestje ter ere van Lisa’s overwinning. Er waren snacks zoals kiwi’s, chips en natuurlijk veel popcorn – want wie houdt er nu niet van popcorn?

Tijdens het feestje vertelde Lisa iedereen hoe blij zij was met haar prijs en hoe leuk zij het vond om haar gevoelens over films op papier te zetten.

“Dankzij jullie heb ik deze prijs gewonnen,” zei Lisa tegen haar vrienden terwijl zij allemaal samen dansten in het klaslokaal onder invloed van vrolijke muziek.

En zo eindigde deze bijzondere week vol avontuur, plezier en vooral veel dansen onder invloed van schaduwen die meededen alsof zij ook deel uitmaakten van dit vrolijke gezelschap.

De heuveltop bleef stil liggen onder sterrenhemel terwijl binnenin schoolgebouw gelach weerklonk – echo’s van blije stemmen die nog lang zouden blijven hangen in deze bijzondere plek waar dromen werden gedeeld door dappere kinderen met grote harten vol creativiteit!

Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes