Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De kleine kunstenaar en zijn schilderij**
In het zonnige Frankrijk, in een levendige stad genaamd Lyon, woonde een kleine jongen genaamd Louis. Louis was een kunstenaar in de dop. Hij had een grote liefde voor kleuren en vormen. Elke dag na school pakte hij zijn schetsboek en zijn kleurpotloden om de wereld om hem heen vast te leggen. De straten van Lyon waren vol leven, met mensen die haastig voorbijliepen, marktkramen vol verse groenten en fruit, en natuurlijk de prachtige bloemenweide aan de rand van het park.
Op een mooie lentedag besloot Louis naar het park te gaan. De zon scheen helder aan de blauwe lucht, en er waaide een zachte bries die de geur van bloemen met zich meebracht. Terwijl hij door de stad liep, zag hij iets dat zijn aandacht trok: een oude vriend van hem, Pierre, stond bij een kraampje met appels. Pierre was altijd vrolijk en had een grote glimlach op zijn gezicht.
“Louis!” riep Pierre enthousiast toen hij hem zag. “Kom je ook appels kopen? Ze zijn heerlijk zoet!”
Louis liep naar Pierre toe en ze praatten even over school en hun favoriete dingen. Maar al snel voelde Louis dat hij naar het park wilde gaan om te schilderen. “Ik ga naar de bloemenweide,” zei hij tegen Pierre. “Daar wil ik iets moois maken.”
“Dat klinkt geweldig!” zei Pierre terwijl hij een rode appel opraapte. “Ik kom je later wel opzoeken!”
Louis zwaaide naar zijn vriend en vervolgde zijn weg naar het park. Toen hij aankwam bij de bloemenweide, was hij verrast door wat hij zag. De weide was gevuld met kleurrijke bloemen: gele boterbloemen, paarse lavendel en rode klaprozen dansten in de wind. En boven deze prachtige bloemen fladderden vlinders in alle kleuren van de regenboog.
Louis ging zitten op het gras met zijn schetsboek op schoot. Hij keek goed om zich heen, analyseerde wat hij zag en concentreerde zich op het vastleggen van deze schoonheid op papier. Hij begon te tekenen: eerst de vlinders die speels rondvlogen, daarna de bloemen die zo vrolijk bloeiden.
Terwijl hij bezig was met zijn tekening, kwam er ineens een groot paard voorbijgestapt met een man erop. Het paard was zwart als nacht en had glanzende ogen die schitterden in het zonlicht. Louis stopte even met tekenen om het paard te bewonderen.
“Wat een prachtig dier!” dacht Louis bij zichzelf terwijl hij het paard volgde met zijn ogen totdat het uit zicht verdween.
Na enige tijd had Louis genoeg getekend voor vandaag. Hij besloot dat het tijd was om alles in te kleuren. Met veel enthousiasme begon hij aan zijn schilderij; elke bloem kreeg haar eigen kleur en elke vlinder werd levendig gemaakt met felle tinten.
De zon begon langzaam onder te gaan en gaf alles rondom hem een gouden gloed. Het leek wel alsof de wereld om hem heen ook meedeed aan zijn kunstwerk! Terwijl Louis verder schilderde, merkte hij niet dat Pierre weer terugkwam.
“Wow!” zei Pierre toen hij naast Louis kwam staan. “Dat ziet er fantastisch uit! Je hebt echt talent!”
Louis keek op van zijn werk en glimlachte trots naar zijn vriend. “Dank je! Ik probeer alles zo goed mogelijk vast te leggen.”
Pierre ging naast hem zitten en samen keken ze naar het schilderij dat langzaam tot leven kwam onder Louis’ handen.
“Wat ga je nu doen?” vroeg Pierre nieuwsgierig.
“Ik wil dit schilderij afmaken voordat ik naar huis ga,” antwoordde Louis terwijl hij geconcentreerd verder werkte aan details zoals schaduw onder de bloemen en glans op de vleugels van de vlinders.
De lucht kleurde steeds roder naarmate de zon verder zakte achter de horizon, maar Louis voelde geen haast; dit moment was perfect voor hem als kunstenaar.
Uiteindelijk zette Louis zijn laatste penseelstreek op het doek; tevreden leunde hij achterover om naar zijn werk te kijken.
“Het is af!” riep hij blij uit.
Pierre klapte in zijn handen van enthousiasme. “Het is echt mooi geworden! Je moet dit laten zien aan iedereen!”
Louis knikte instemmend maar wist dat dit schilderij voor hemzelf was; het was meer dan alleen verf op papier; het was een moment gevangen in tijd.
Ze besloten samen terug te lopen naar huis terwijl ze spraken over hun dromen voor de toekomst: wat ze wilden worden als ze groot waren, wat hen inspireerde en hoe belangrijk kunst voor hen was.
Die avond ging Louis tevreden slapen met beelden van kleurrijke bloemenweides vol vlinders in zijn hoofd, wetende dat elke dag nieuwe kansen bood om meer schoonheid vast te leggen in woorden of beelden – net zoals fotografen dat deden met hun camera’s.
En zo eindigde deze dag voor onze kleine kunstenaar in Lyon – niet met geheimen of magie – maar gewoon met vreugde over creativiteit en vriendschap onder vrienden die elkaar steunden in hun dromen.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes