Kinderverhaaltje: Een geduldige leraar (door een dansleraar)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**Een Geduldige Leraar**

Op een heuveltop, met uitzicht over de uitgestrekte velden, stond een kleurrijk huis. Dit huis was niet zomaar een huis; het was het huis van meneer Kleur, de meest geduldige leraar die je je maar kon voorstellen. Meneer Kleur was een grafisch ontwerper en zijn leven draaide om creativiteit. Zijn tuin was vol met bloemen in alle kleuren van de regenboog en hij had zelfs een poppenhuis dat hij zelf had ontworpen.

Elke ochtend zat meneer Kleur op zijn veranda met een kopje thee. Hij keek naar de velden en dacht na over zijn lessen. Vandaag zou hij zijn leerlingen iets bijzonders leren: hoe je unieke schilderijen maakt.

De leerlingen kwamen één voor één aan. Er was Lila, die altijd vrolijk was en graag jurkjes met bloemenprint droeg. Dan was er Max, die volslank was en altijd met zijn knuffelbeer onder zijn arm liep. En natuurlijk had je ook nog Noor, die dol was op broccoli en altijd analytisch naar dingen keek.

“Goedemorgen, allemaal!” zei meneer Kleur met een brede glimlach. “Vandaag gaan we schilderen!”

De kinderen sprongen op van blijdschap. Ze wisten dat schilderen bij meneer Kleur altijd leuk was. Hij had een grote tafel vol met verf, penselen en doeken klaargezet. Maar dit keer zou het anders zijn.

“Vandaag gaan we werken aan een teamproject,” legde hij uit terwijl hij naar de grote doeken wees. “Jullie gaan samen iets maken dat niemand ooit eerder heeft gezien.”

Lila keek naar Max en zei: “Wat zullen we maken?” Max knuffelde zijn beer en dacht na.

“Misschien kunnen we een vliegtuig schilderen!” stelde Noor voor, terwijl ze haar broccoli-achtige ideeën in haar hoofd verzamelde.

“Ja! Maar dan moet het wel heel kleurrijk worden,” zei Lila enthousiast.

Meneer Kleur knikte goedkeurend. “Dat is een geweldig idee! Maar vergeet niet dat jullie ook jullie eigen stijl moeten gebruiken.”

De kinderen gingen aan de slag. Lila begon te schilderen met felle kleuren voor de vleugels van het vliegtuig. Max maakte zich zorgen over hoe hij het vliegtuig moest tekenen zonder dat zijn knuffelbeer in de weg zat.

“Misschien kan mijn beer helpen,” zei hij lachend terwijl hij hem op tafel zette.

Noor concentreerde zich op het maken van de lucht om het vliegtuig heen. Ze gebruikte verschillende tinten blauw en voegde zelfs wat witte wolken toe.

Meneer Kleur liep rond om hen te helpen waar nodig. Hij gaf tips over hoe ze hun ideeën konden combineren tot één groot kunstwerk. Soms stopte hij even om te kijken naar wat ze deden, soms gaf hij hen gewoon wat tijd om zelf na te denken.

Na een tijdje kwam er iets moois tot leven op het doek: een kleurrijk vliegtuig dat door de lucht vloog, omringd door vrolijke wolken en stralende zonneschijn.

“Het lijkt wel alsof ons vliegtuig echt kan vliegen!” riep Lila uit terwijl ze haar handen in de lucht stak.

Max lachte: “Ja! En kijk eens naar mijn beer! Hij is ook blij!”

Noor knikte instemmend: “Dit is echt leuk!”

Meneer Kleur glimlachte trots terwijl hij naar hun werk keek. Het teamproject kwam samen als nooit tevoren, en iedereen werkte geconcentreerd aan hun deel zonder elkaar in de weg te zitten.

Toen ze klaar waren, stapten ze achteruit om hun meesterwerk te bewonderen. Het doek vulde de hele muur van het klaslokaal; het vliegtuig leek bijna echt te willen opstijgen!

“Wat vinden jullie ervan?” vroeg meneer Kleur nieuwsgierig.

“Het is geweldig!” riep Noor enthousiast.

“Ik vind het leuk dat we samen hebben gewerkt,” zei Max terwijl hij zijn knuffelbeer weer oppakte.

Lila sprong op en neer van blijdschap: “We moeten dit vaker doen!”

Meneer Kleur knikte instemmend: “Ja, creativiteit groeit als je samenwerkt.”

En zo zaten ze daar nog even stilletjes bij hun kunstwerk, genietend van hun creatie op die heuveltop met uitzicht over de velden vol mogelijkheden.

Die dag leerde iedereen iets belangrijks: soms is geduld hebben net zo belangrijk als creatief zijn. En hoewel er geen moraal aan dit verhaal zat, waren er wel veel gelukkige gezichten te zien in het klaslokaal van meneer Kleur – waar elk idee telde en elk kind uniek was in zijn eigen kleurenspectrum!

Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes