Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een dag in het dierenasiel**
Op een zonnige ochtend, met de lucht helderblauw en de zon die vrolijk straalde, stond Niels voor het dierenasiel. Het asiel was gevestigd op een heuveltop met uitzicht over eindeloze velden vol kleurrijke bloemen. Niels was klein van stuk, maar hij had een atletisch lichaam en zijn kastanjebruine haar golfde in de zachte bries. Hij droeg een korte broek en een tanktop, perfect voor deze zomerse dag.
Niels was niet alleen; zijn beste vriendin Noa was bij hem. Noa had een zorgzaam karakter en maakte altijd grappen om anderen aan het lachen te maken. Vandaag had ze haar favoriete knuffelbeer meegenomen, die ze altijd bij zich had als ze naar het asiel ging. De beer heette Bobo en had een grote glimlach op zijn gezicht.
"Ben je klaar voor vandaag?" vroeg Noa terwijl ze op haar scooter stapte. Ze reed altijd met veel plezier naar het asiel, waar ze elke week vrijwilligerswerk deden.
"Ja! Ik kan niet wachten om de honden te zien," antwoordde Niels enthousiast. "Ik hoop dat we weer met ze kunnen spelen."
Ze arriveerden bij het asiel en werden begroet door de vriendelijke directeur, meneer Jansen. Hij droeg een schort en had een paar honden aan de lijn. "Goedemorgen, Niels en Noa! Klaar om aan de slag te gaan?"
"Zeker!" zei Niels terwijl hij zijn handen wreef van enthousiasme.
Meneer Jansen leidde hen naar de kennel waar de honden waren ondergebracht. Er waren veel verschillende rassen: grote honden, kleine honden, blaffende honden en zelfs enkele die gewoon rustig lagen te slapen. Niels voelde zich meteen thuis tussen al deze viervoeters.
"Vandaag gaan we foto's maken van de honden," zei meneer Jansen terwijl hij naar een grote camera wees die op een statief stond. "We willen hun beste kanten laten zien zodat ze sneller geadopteerd worden."
Noa's ogen glinsterden van vreugde. "Dat klinkt leuk! Ik kan wel wat grappige poses bedenken!"
Niels knikte enthousiast en samen gingen ze aan de slag. Ze begonnen met Max, een grote labrador met een schattige uitstraling. Terwijl Noa hem aanmoedigde om te poseren, maakte Niels foto's met de camera.
"Max! Kijk hier!" riep Noa terwijl ze achter Max sprong en gekke gezichten trok.
Max keek even verbaasd om zich heen voordat hij begon te blaffen van blijdschap. De camera klikte telkens als Niels het perfecte moment vastlegde.
Na Max was het tijd voor Bella, een kleine terriër met veel energie. Ze sprong rond als een gekke ballerina terwijl Noa haar wortel gaf als beloning voor haar sprongetjes.
"Ze is zo snel!" lachte Niels terwijl hij Bella volgde met de camera.
De dag vloog voorbij terwijl ze meer foto's maakten van verschillende honden: Charlie, de schattige beagle; Luna, de rustige bulldog; en Toby, die altijd zijn tong uitstak als hij poseerde.
Tegen het einde van hun dag in het asiel voelde Niels zich gelukkig maar ook verdrietig. Hij wist dat sommige van deze honden misschien nooit een nieuw thuis zouden vinden.
"Noa," zei hij zachtjes terwijl hij naar Bella keek die nu moe op de grond lag te slapen, "wat als niemand deze lieve honden adopteert?"
Noa zuchtte en knuffelde Bobo stevig tegen zich aan. "Dat zou echt jammer zijn," zei ze eerlijk. "Maar we hebben ons best gedaan om hen leuk op de foto te zetten."
Niels knikte maar kon niet helpen zich zorgen te maken over hun toekomst. Toen kwam meneer Jansen weer naar hen toe met een glimlach op zijn gezicht.
"Jullie hebben geweldig werk geleverd vandaag! Deze foto's zullen zeker helpen," zei hij trots.
Niels voelde zich iets beter bij die woorden, maar er bleef iets knagen in zijn hart toen hij dacht aan het afscheid nemen van Bella of Max als zij ooit zouden vertrekken naar nieuwe huizen.
De zon begon onder te gaan en kleurde de lucht in prachtige tinten oranje en roze. Het was tijd om naar huis te gaan.
"Noa," zei Niels terwijl ze samen terugliepen naar hun scooters, "denk je dat we ooit nog terugkomen?"
"Tuurlijk!" antwoordde Noa vrolijk terwijl ze haar helm opzette. "We moeten ervoor zorgen dat al deze schatjes goed verzorgd worden!"
Met dat optimistische gevoel stapten ze op hun scooters en reden weg van het dierenasiel op de heuveltop met uitzicht over eindeloze velden vol bloemen die nu in het avondlicht schitterden.
Terwijl ze terugreden naar huis dacht Niels na over wat er zou gebeuren met alle honden in het asiel. Maar voor nu was hij blij dat hij samen met Noa zoveel plezier had gehad tijdens hun dag daar – vol lachen, spelen en vooral veel liefde geven aan alle dieren die daar woonden.
En zo eindigde hun dag in het dierenasiel – zonder geheimen of magie – gewoon twee vrienden die hun liefde deelden voor dieren in nood onder de warme zonneschijn.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes