Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Vergeten Speelgoed**
Op een mooie heuvel, met uitzicht over eindeloze velden vol bloemen en gras, woonde een muzikant genaamd Max. Max had een rond gezicht en blond haar dat altijd in de war zat van het spelen op zijn gitaar. Hij droeg vaak een t-shirt met een grappige print van een tomaat die danste. Max was een vrolijke man, maar soms voelde hij zich verdrietig, vooral als hij dacht aan zijn oude hondje, Bobo, dat niet meer bij hem was.
Max had veel speelgoed verzameld in zijn huis. Er stonden poppenhuizen in de woonkamer, fietsen in de tuin en zelfs schildersezels vol met kleurrijke verf. Maar er was één ding dat hij altijd vergat: zijn oude speelgoedgitaar. Die gitaar lag al maanden onder zijn bed te verstoffen.
Op een dag besloot Max om naar buiten te gaan en te tuinieren. Hij had een klein tuintje achter zijn huis waar hij tomaten en andere groenten plantte. Terwijl hij aan het werk was, hoorde hij iets rammelen onder het bed. Het klonk als muziek! Nieuwsgierig ging hij kijken wat het was.
Toen Max onder zijn bed keek, zag hij daar de vergeten speelgoedgitaar liggen. Het was geen gewone gitaar; het was een kleurrijke gitaar met sterren en hartjes erop geschilderd. Max pakte de gitaar op en blies het stof eraf. "Wat heb ik jou lang niet gehoord!" zei hij tegen de gitaar.
Max besloot om even te spelen op zijn speelgoedgitaar. Hij ging op de grond zitten in zijn tuin tussen de tomatenplanten en begon vrolijk te tokkelen. De geluiden van de gitaar vulden de lucht met blije klanken die door de velden weerkaatsten.
Terwijl Max speelde, kwam er een meisje voorbijfietsen. Ze had lang blond haar dat wapperde in de wind en droeg ook een t-shirt met een leuke print van bloemen erop. Ze stopte bij Max en vroeg: "Wat speel je daar? Dat klinkt leuk!"
"Dit is mijn vergeten speelgoedgitaar," antwoordde Max met een glimlach. "Ik heb hem zo lang niet gebruikt."
"Mag ik ook eens proberen?" vroeg het meisje enthousiast.
"Tuurlijk!" zei Max terwijl hij haar de gitaar gaf.
Het meisje nam plaats naast hem en begon te spelen. Haar vingers dansten over de snaren terwijl ze vrolijk zong over tomaten die groeiden in tuinen en honden die rondrenden in velden.
Max vond het geweldig om samen muziek te maken met het meisje. Ze speelden samen tot de zon onderging en alles om hen heen goudkleurig werd.
Na hun muzikale avontuur zei het meisje: "Dit was zo leuk! We moeten dit vaker doen!"
Max knikte enthousiast maar voelde ook iets vreemds in zijn buik toen ze wegging. Hij realiseerde zich dat hij niet alleen plezier had gehad met muziek maken, maar ook dat hij weer blij werd van zijn vergeten speelgoedgitaar.
De volgende dag besloot Max om nog meer tijd door te brengen met zijn speelgoedgitaar. Hij maakte zelfs plannen om meer muziek te maken in zijn tuin tussen alle tomatenplanten. Elke dag kwam het meisje langs om samen te spelen, en hun muziek vulde de lucht met vreugde.
Op een dag vroeg ze: "Waarom heb je deze gitaar zo lang vergeten?"
Max haalde zijn schouders op en zei: "Ik weet het niet precies... Soms vergeet je gewoon wat belangrijk voor je is."
Ze keken naar elkaar en lachten terwijl ze verder speelden op hun kleurrijke instrumenten.
De weken gingen voorbij, en elke dag werd hun muziek beter en beter. De mensen uit de buurt kwamen soms luisteren naar hun vrolijke melodieën terwijl ze genoten van het uitzicht over de velden vol bloemen.
Op een zonnige middag besloten ze om samen een klein concertje te geven voor alle buren in hun tuin tussen de tomatenplanten. Iedereen bracht iets mee; sommige mensen brachten koekjes, anderen limonade of zelfs meer speelgoed!
Toen ze begonnen te spelen, klonk er gelach en gezang door heel de heuveltop heen. De mensen dansten op hun eigen manier terwijl ze genoten van de muziek die uit Max' vergeten speelgoedgitaar kwam.
Na afloop van het concert zaten Max en het meisje moe maar gelukkig op het gras tussen alle lege koekjesdozen en limonadeglazen.
"Dit was geweldig!" zei ze stralend.
"Ja," antwoordde Max terwijl hij naar zijn oude gitaar keek die nu zo levendig leek door al die muziek die erin zat.
En zo gebeurde het dat Max nooit meer vergat hoe leuk het kon zijn om samen muziek te maken met vrienden – zelfs als die vrienden soms gewoon uit je eigen verbeelding kwamen of uit je eigen achtertuin vol tomatenplanten!
Vanaf dat moment stond er altijd iets leuks klaar voor hen als ze wilden spelen: of dat nu hun favoriete speelgoedgitaar was of gewoon elkaars gezelschap – alles wat nodig was voor blije momenten vol muziek!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes