Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een enthousiaste muzikant**
Er was eens een jongen genaamd Milan. Hij woonde in een klein huisje aan de rand van een kabbelend beekje dat door het bos slingerde. Milan had zwart, steil haar en droeg vaak een overhemd met een spijkerbroek. Hij was een gemiddelde jongen, maar zijn enthousiasme voor muziek maakte hem bijzonder.
Op een zonnige dag besloot Milan om zijn favoriete instrument, de trompet, mee te nemen naar het beekje. Hij had net een nieuw stuk geleerd en kon niet wachten om het te spelen. Terwijl hij naar het beekje liep, zag hij Elin, een meisje met lange, golvende haren die altijd vol energie zat. Elin was dol op puzzels en schaken en ze had net haar schaakbord meegenomen om in de schaduw van een grote boom te spelen.
“Wat ga je doen?” vroeg Elin nieuwsgierig toen ze Milan met zijn trompet zag aankomen.
“Ik ga muziek maken!” zei Milan enthousiast. “Wil je luisteren?”
“Tuurlijk!” antwoordde Elin terwijl ze haar schaakstukken op het bord zette. “Ik kan wel wat muziek gebruiken terwijl ik nadenk over mijn volgende zet.”
Milan ging zitten op de rand van het beekje en blies in zijn trompet. De klanken vulden de lucht en weerkaatsten tegen de bomen. Het was vrolijke muziek die zelfs de vissen in het water leek te laten dansen. Elin luisterde aandachtig terwijl ze haar schaakstukken verplaatste.
Na een tijdje stopte Milan even om te drinken van het frisse water uit het beekje. “Wat vind je ervan?” vroeg hij met een grote glimlach.
“Het klinkt geweldig!” zei Elin enthousiast. “Je moet me leren hoe je zo goed kunt spelen!”
Milan lachte en zei: “Dat kan ik wel doen! Maar eerst moet ik mijn nieuwe stuk afmaken.” En zo ging hij verder met spelen.
Plotseling kwam er een grote olifant voorbijwandelen! Het was geen gewone olifant; deze olifant had iets bijzonders aan zich. Hij droeg namelijk een hoed en leek erg geïnteresseerd in de muziek die Milan speelde.
“Wat is dat voor geluid?” vroeg de olifant met een diepe stem terwijl hij dichterbij kwam.
“Muziek!” riep Milan blij. “Wil je luisteren?”
De olifant knikte enthousiast en ging zitten naast het beekje. Terwijl Milan speelde, begon de olifant zachtjes mee te bewegen op de muziek, wat er heel grappig uitzag.
Elin kon niet stoppen met lachen toen ze zag hoe de olifant zijn grote oren heen en weer wiegde op de maat van de muziek. “Dit is echt leuk!” riep ze uit.
Na afloop van het nummer klapte de olifant met zijn grote voeten op de grond als teken van waardering. “Dat was fantastisch! Ik ben altijd al dol geweest op muziek,” zei hij blij.
Milan voelde zich trots en vroeg: “Wat is jouw naam?”
“Ik ben Ollie,” antwoordde de olifant met een brede glimlach. “Ik ben hier in het bos om wat rust te vinden na een onrechtvaardige situatie op mijn werk.”
“Oh nee,” zei Elin empathisch, “wat is er gebeurd?”
Ollie zuchtte diep voordat hij antwoordde: “Soms begrijpen mensen niet dat ik ook gevoelens heb, net als jullie.” Maar al snel veranderde zijn gezicht weer in blijdschap toen hij naar Milan keek die opnieuw begon te spelen.
De vrolijke klanken vulden opnieuw de lucht en zelfs Ollie begon weer mee te bewegen op de muziek. De zon scheen helder boven hen terwijl ze samen genoten van dit bijzondere moment aan het beekje.
Na enige tijd besloot Elin dat ze ook iets wilde bijdragen aan deze muzikale middag. Ze pakte haar schaakbord en stelde voor: “Laten we samen schaken! Jij speelt dan terwijl ik nadenk over mijn zetten!”
Milan vond dit idee geweldig! Terwijl hij speelde, dacht Elin na over haar volgende zet op het schaakbord. De combinatie van muziek en schaken zorgde voor veel gelach en plezier tussen hen drieën: Milan, Elin en Ollie.
Uiteindelijk besloot Ollie dat hij ook wel eens wilde proberen om iets creatiefs te doen naast alleen maar luisteren naar muziek. Hij pakte wat takken uit de buurt en begon ermee te bouwen aan iets dat leek op… ja, wat zou dat worden? Een groot kunstwerk!
“Wat maak je daar?” vroeg Elin nieuwsgierig terwijl ze naar Ollie's creatie keek.
“Ik weet nog niet precies,” zei Ollie lachend, “maar ik denk dat ik iets wil maken dat lijkt op jou! Een grote spinazieblaadjes-schaakstuk!”
Elin barstte in lachen uit bij deze gedachte: "Dat klinkt geweldig! Maar dan moet je wel zorgen dat het er mooi uitziet!"
En zo gingen ze verder met hun creatieve middag aan het beekje; Milan speelde vrolijke melodieën terwijl Elin nadacht over haar schaakzetten en Ollie druk bezig was met zijn kunstwerk van takken en bladeren.
De zon begon langzaam onder te gaan achter de bomen toen ze besloten dat dit wel eens één van hun leukste dagen ooit kon zijn geweest – zonder geheimen of magie, gewoon plezier maken bij het kabbelende beekje in hun eigen wereld vol muziek, schaken en creativiteit!
En zo eindigde hun dag vol enthousiasme – elk op hun eigen manier genietend van alles wat hen omringde bij dit prachtige beekje in het bos.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes