Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De kleine tuinier en zijn bloemen**
Op een heuveltop in het zonnige Frankrijk, waar de lucht blauw was en de zon altijd scheen, woonde een kleine jongen genaamd Louis. Louis was een vrolijke jongen met een grote liefde voor bloemen. Zijn huisje stond aan de rand van een schilderachtige stad, omringd door velden vol kleurrijke bloemen. De stad had geen bos, maar wel prachtige pleinen met fonteinen en gezellige cafés waar mensen samenkwamen.
Louis had een hondje, dat hij Max noemde. Max was een speelse pup met een zachte vacht en altijd in voor avontuur. Samen met Max verkende Louis elke hoek van zijn tuin, die vol stond met de mooiste bloemen. Er waren rozen in alle kleuren van de regenboog, zonnebloemen die naar de zon leken te dansen en aardbeienplanten die heerlijke vruchten droegen.
Op een mooie lentedag besloot Louis dat het tijd was voor iets bijzonders. Hij wilde zijn tuin omtoveren tot een plek waar hij samen met zijn vrienden kon feesten. Hij stelde zich voor hoe ze zouden dansen tussen de bloemen, lachen en genieten van elkaars gezelschap. Met veel enthousiasme begon hij te plannen.
“Max,” zei Louis terwijl hij naar zijn hond keek, “we gaan onze tuin versieren! We maken er iets moois van!” Max blafte enthousiast terug, alsof hij het helemaal eens was.
Louis begon met het verzamelen van materialen. Hij vond kleurrijke linten in de schuur van zijn ouders en oude schildersezels die ze niet meer gebruikten. Met behulp van zijn verbeelding maakte hij prachtige decoraties. Hij hing de linten tussen de bomen en zette de ezels op als steun voor grote tekeningen die hij zelf had gemaakt.
De tekeningen waren vrolijk en kleurig: dolfijnen die sprongen in de zee, zonnen met stralen die leken te dansen en zelfs aardbeien die glimlachten! Louis vond het geweldig om te schilderen en gebruikte al zijn favoriete kleuren om zijn kunstwerken tot leven te brengen.
Toen alles klaar was, nodigde Louis al zijn vrienden uit voor het feest. Ze kwamen allemaal op hun fietsen aanrijden, blij en opgewonden om te zien wat Louis had gemaakt. De tuin zag er prachtig uit! De bloemen bloeiden volop en vulden de lucht met hun zoete geur.
“Wauw, Louis! Dit is geweldig!” riep Sophie, één van zijn beste vriendinnen. Ze had lange vlechten en droeg een vrolijk gekleurde jurk die danste als ze bewoog.
“Ja! Laten we gaan dansen!” zei Julien terwijl hij al begon te springen tussen de bloemen.
Louis voelde zich trots terwijl hij naar zijn vrienden keek. Ze dansten samen onder de blauwe lucht, terwijl Max vrolijk rondhupste tussen hen door. Het was alsof de hele wereld even stil stond; alleen zij bestonden nog in dat moment vol vreugde.
Na het dansen besloten ze om aardbeien te plukken uit Louis’ tuin. De planten stonden vol rijpe vruchten die glansden in het zonlicht. Iedereen hielp mee en al snel hadden ze een grote mand vol sappige aardbeien verzameld.
“Laten we ze samen opeten!” stelde Emma voor, terwijl ze haar handen vol aardbeien hield.
Ze gingen zitten op het gras midden in de tuin, omringd door bloemen die als kleurrijke kussens dienden. Terwijl ze genoten van hun heerlijke snack vertelde Louis verhalen over dolfijnen die avonturen beleefden in verre zeeën.
“Stel je voor,” zei hij enthousiast, “dat we op een boot zitten met dolfijnen om ons heen! Ze zouden ons meenemen op hun avonturen!”
Zijn vrienden luisterden aandachtig terwijl ze hun aardbeien aten. De zon scheen fel boven hen en alles voelde perfect aan.
Na het eten besloten ze om nog meer plezier te maken. Ze maakten kleine wedstrijdjes: wie kon het snelst rennen rond de rozenstruiken? Wie kon het hoogste springen? Het gelach vulde de lucht terwijl ze elkaar aanmoedigden.
De middag vloog voorbij en voordat ze het wisten was het tijd om afscheid te nemen. Maar niet voordat ze beloofden dat dit niet hun laatste feestje zou zijn in Louis’ prachtige tuin.
“Volgende keer doen we dit weer!” zei Julien terwijl hij Max aaitte.
“Ja! En dan maken we nog meer tekeningen!” voegde Sophie toe met glinsterende ogen.
Louis knikte enthousiast; hij kon niet wachten op hun volgende avontuur samen!
Toen iedereen naar huis ging, bleef Louis nog even staan kijken naar zijn tuin vol kleuren en vreugdevolle herinneringen. De zon begon onder te gaan achter de heuvels en gaf alles een gouden gloed.
Max kwam naast hem zitten en legde zijn kop op Louis’ schoot. “Wat een geweldige dag,” fluisterde Louis zachtjes tegen hem terwijl hij hem aaide.
En zo eindigde deze bijzondere dag voor de kleine tuinier en zijn bloemen; maar er zouden zeker nog veel meer dagen komen vol plezier, kleuren en avonturen op deze heuveltop in Frankrijk!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes