Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De sportieve vrienden en de grote wedstrijd**
In een mistig moeras, waar de lucht vochtig en fris was, woonden vier vrienden. Ze heetten Max, Lotte, Sam en Noor. Max had bruin haar met highlights dat steil en loshing. Hij droeg vaak een hoodie en joggers. Lotte was altijd optimistisch en enthousiast. Sam had een aanstekelijke lach die iedereen vrolijk maakte. Noor hield van bordspellen zoals Monopoly en had een passie voor tuinieren.
Op een dag besloten de vrienden dat ze iets nieuws wilden proberen. "Laten we een sportieve uitdaging aangaan!" zei Max met glinsterende ogen. "Wat denken jullie van een grote wedstrijd?" De anderen knikten enthousiast.
"Wat voor wedstrijd?" vroeg Lotte nieuwsgierig.
"Een race door het moeras!" zei Sam terwijl hij zijn handen in de lucht stak. "We kunnen verschillende paden volgen en kijken wie het snelst is!"
Noor dacht even na. "Dat klinkt leuk! Maar we moeten wel goed voorbereid zijn." Ze keek om zich heen naar de planten in het moeras. "Misschien kunnen we ook wat fruit meenemen voor onderweg."
"Ja! Wat dacht je van ananas?" stelde Lotte voor.
"Dat is een goed idee!" zei Noor met een glimlach. "Ananas is lekker en gezond."
De vrienden spraken af om de volgende dag te beginnen met hun training voor de grote wedstrijd. Ze verzamelden hun spullen: waterflessen, ananas, en natuurlijk hun sportkleding.
De volgende ochtend was het nog mistig in het moeras, maar dat weerhield hen niet om te beginnen. Ze renden over de paden die door het moeras kronkelden, met hun voeten die in het zachte gras drukten.
Max leidde de groep terwijl ze renden. "Kom op! We moeten sneller!" riep hij enthousiast.
Lotte lachte terwijl ze achter hem aanhold. "Dit is leuk! Ik voel me als een echte atleet!"
Sam maakte grapjes terwijl ze renden: "Als we winnen, moeten we onszelf trakteren op pizza!"
Noor knikte instemmend terwijl ze haar ananas vasthield. "Ja! En dan spelen we Monopoly na de wedstrijd!"
Na uren trainen waren ze moe maar gelukkig. Ze zaten op een boomstronk om uit te rusten en genoten van hun ananas.
"Dit is echt lekker," zei Sam terwijl hij een stuk afbrak.
"Ja, ik ben blij dat we dit samen doen," voegde Lotte toe met haar stralende lach.
Na enkele dagen trainen waren ze klaar voor de grote wedstrijd. De vrienden maakten zich klaar bij het startpunt van de race in het moeras, waar andere deelnemers ook stonden te wachten.
Er waren veel mensen gekomen om mee te doen aan de race: kinderen, volwassenen en zelfs enkele dieren die nieuwsgierig waren naar wat er ging gebeuren.
Max keek naar zijn vrienden en zei: "Laten we ons best doen! We hebben hard getraind."
De scheidsrechter telde af: "Drie... twee... één... start!"
En daar gingen ze! De vrienden renden zo snel als ze konden over de paden van het moeras. Het was spannend om tussen al die andere deelnemers te lopen.
Lotte schreeuwde van blijdschap toen ze voorbij Sam rende: "Ik ben sneller dan jij!"
Sam lachte terug: "Dat kan ik niet laten gebeuren!" Hij versnelde zijn pas om haar bij te houden.
Noor bleef rustig achter hen aanrennen, genietend van het uitzicht op het moeras vol bloemen en planten rondom hen.
Max leidde nog steeds vooraan toen hij plotseling stopte bij een klein vijvertje vol lelies. Hij keek naar zijn vrienden die hem achterna kwamen.
"Wat is er?" vroeg Lotte nieuwsgierig toen ze naast hem kwam staan.
"Kijk naar die papegaai!" zei Max terwijl hij wees naar een kleurrijke vogel die op een tak zat te zitten.
De papegaai keek hen aan met zijn heldere ogen en begon vrolijk te kwetteren alsof hij hen aanmoedigde om verder te gaan met rennen.
"Kom op! We moeten doorgaan!" zei Noor terwijl ze weer begon te rennen richting het pad dat verderop lag.
Ze vervolgden hun weg door het moeras, waarbij ze elkaar steeds aanmoedigden om sneller te gaan. De finishlijn kwam langzaam dichterbij, maar er waren nog veel deelnemers om hen heen.
Met elke stap voelden ze zich sterker en meer vastberaden om hun best te doen in deze grote wedstrijd. Het was geen geheim dat winnen leuk zou zijn, maar plezier maken was ook belangrijk!
Toen ze eindelijk bij de finishlijn kwamen, zagen ze dat er al veel mensen stonden juichen voor degenen die al gefinisht waren. Max sprintte als eerste over de lijn gevolgd door Lotte, Sam en Noor vlak achter hem aan.
Ze keken elkaar blij aan toen ze beseften dat ze samen hadden gerend tot het einde van de race!
"We hebben het gedaan!" juichte Sam terwijl hij zijn armen omhoog stak in vreugde.
De scheidsrechter kwam naar hen toe met medailles voor alle deelnemers van de race als beloning voor hun inspanning.
"Jullie hebben geweldig gerend!" zei hij glimlachend tegen hen allemaal.
Max grijnsde breed terwijl hij zijn medaille ontving: “Dit was echt leuk!”
Lotte knikte enthousiast: “Volgende keer moeten we weer iets nieuws proberen!”
Noor lachte: “Misschien kunnen we dan wel samen Monopoly spelen!”
En zo eindigde hun sportieve avontuur in het mistige moeras met verborgen paden vol plezier en gelach onder vrienden – zonder geheimen of magie – gewoon genieten van wat zij samen deden.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes