Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Vergeten Brief**
In het zonnige Frankrijk, waar de lavendelvelden in bloei stonden en de lucht gevuld was met de geur van versgebakken baguettes, lag een klein, kabbelend beekje dat door een weelderig groen landschap slingerde. Dit beekje, dat de naam "Ruisseau des Rêves" droeg, was een geliefde plek voor de lokale bioloog, meneer Lucien Dupont. Meneer Dupont was een man met een grote passie voor de natuur. Hij had blond haar dat altijd in de war zat door de wind en droeg vaak een t-shirt met een print van verschillende soorten bloemen.
Op een mooie zomerdag besloot meneer Dupont om zijn fiets te nemen en naar het beekje te rijden. Zijn fiets was niet zomaar een fiets; het was een kleurrijke creatie die hij zelf had gemaakt. De frame was versierd met schilderingen van dieren die hij tijdens zijn onderzoeken had gezien. Met elke trap op de pedalen voelde hij zich vrijer en blijer.
Toen hij bij het Ruisseau des Rêves aankwam, zag hij dat het water helder en sprankelend was. Hij zette zijn fiets aan de kant en haalde zijn camera tevoorschijn. Meneer Dupont hield ervan om foto's te maken van alles wat hij tegenkwam: van kleurrijke vlinders tot schattige eekhoorns die rond dartelden. Vandaag wilde hij vooral de prachtige bloemen vastleggen die langs het beekje groeiden.
Terwijl hij bezig was met fotograferen, viel zijn oog op iets dat half onder een grote steen lag. Het leek wel een stuk papier! Nieuwsgierig als altijd liep meneer Dupont ernaartoe en bukte zich om het beter te bekijken. Tot zijn verbazing ontdekte hij dat het geen gewoon stuk papier was; het was een brief! De brief zag er oud uit, met vergeelde randen en krullende hoeken.
Meneer Dupont opende voorzichtig de brief en begon te lezen:
"Beste lezer,
Als je deze brief vindt, weet dan dat ik hier ben geweest. Mijn naam is Camille, en ik ben dol op schilderen. Ik heb hier bij dit beekje vaak gezeten om mijn kunstwerken te maken."
Meneer Dupont kon niet anders dan glimlachen bij het lezen van Camille's woorden. Het leek alsof ze net als hij genoot van deze prachtige plek in de natuur.
De brief ging verder: "Ik heb ook een kat genaamd Mousse. Ze is zwart met witte vlekken en houdt ervan om rond te rennen terwijl ik schilder. Soms eet ze zelfs mijn bananen als ik niet oplet! Ik hoop dat iemand deze brief vindt en weet hoe mooi dit plekje is."
Meneer Dupont kon zich goed voorstellen hoe Camille daar had gezeten met haar kat Mousse aan haar zijde, terwijl ze haar creativiteit tot leven bracht op het canvas voor haar.
Geïnspireerd door Camille's woorden besloot meneer Dupont om iets terug te doen voor deze mysterieuze kunstenaar. Hij pakte zijn schetsboek uit zijn tas en begon ter plekke te tekenen wat hij zag: het kabbelende water van het beekje, de bloemen die in bloei stonden en zelfs een paar vlinders die vrolijk rondfladderden.
Terwijl hij tekende, kwam er plotseling iets zwart-wits voorbij rennen – Mousse! De kat leek nieuwsgierig naar wat meneer Dupont aan het doen was. Ze snuffelde aan zijn tas en keek hem met grote ogen aan.
"Hallo daar," zei meneer Dupont vriendelijk tegen Mousse terwijl hij verder tekende. "Ik heb net jouw baasje leren kennen via deze vergeten brief."
Mousse miauwde zachtjes alsof ze hem begreep en ging naast hem zitten in het gras.
Na enige tijd had meneer Dupont genoeg tekeningen gemaakt om Camille's liefde voor deze plek vast te leggen. Hij besloot dat hij haar zou schrijven om haar te laten weten dat haar brief gevonden was.
Met veel enthousiasme begon hij aan zijn eigen brief:
"Beste Camille,
Vandaag vond ik jouw prachtige brief bij Ruisseau des Rêves. Je woorden hebben me geïnspireerd om hier te komen zitten en zelf wat kunstwerken te maken..."
Hij beschreef alles wat hij had gezien: hoe mooi Mousse eruitzag terwijl ze speelde in het gras, hoe helder het water glinsterde onder de zonnestralen, en hoe gelukkig hij zich voelde in deze serene omgeving.
Nadat hij klaar was met schrijven, stopte meneer Dupont zijn brief in een enveloppe die hij altijd bij zich had voor noodgevallen zoals deze. Maar waar moest deze enveloppe nu heen? Hij wist niet waar Camille woonde of hoe lang geleden ze hier geweest was.
Plotseling kreeg meneer Dupont een idee! Wat als hij zijn nieuwe vriend Mousse zou vragen? Misschien wist zij wel waar haar baasje woonde!
Met veel geduld begon meneer Dupont Mousse achtervolgen terwijl zij speels door het gras dartelde. Ze leidde hem langs kleurrijke bloemenvelden tot aan een klein huisje aan de rand van het beekje – precies zoals beschreven in Camille's brief!
Voorzichtig klopte meneer Dupont op de deur van het huisje terwijl Mousse al binnen sprong alsof ze thuis kwam na een lange dag buiten spelen.
Een vriendelijke vrouw deed open; ze had lang bruin haar dat losjes over haar schouders viel en droeg ook nog eens hipsterstijl kleding – precies zoals je zou verwachten van iemand die graag schildert!
"Hallo," zei mevrouw Camille verrast toen ze Mousse zag staan naast meneer Dupont met zijn schetsboek onder arm.
"Ik ben Lucien," stelde meneer Dupont zich voor terwijl hij glimlachte naar Camille. "Ik vond je vergeten brief bij Ruisseau des Rêves."
Camille's ogen lichtten op toen ze hoorde over haar verloren boodschap uit verleden tijd.
"Oh mijn hemel!" riep ze uit terwijl ze naar binnen liep om iets uit haar atelier te halen – waarschijnlijk één van haar kunstwerken!
Meneer Dupont voelde zich blij omdat alles zo mooi samenkwam: twee creatieve zielen verbonden door liefde voor kunst én natuur!
En zo gebeurde er niets meer dan twee mensen die elkaar ontmoetten dankzij één vergeten brief bij hun favoriete plekje langs Ruisseau des Rêves – zonder geheimen of magie maar vol vreugde over hun gedeelde passie voor schoonheid in eenvoudigheid.
En zo eindigde hun dag samen vol lachen over kattenstreken, bananenhapjes én natuurlijk heel veel schilderijen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes